Сћсходзе мяжа з радзімічамі праходзіць у асноСћним па Дняпри да нізоСћяСћ Припяці; на поСћдні мяжа з палянамі и драСћлянамі (та Гарині) пралягае блізка пекло сучаснай дзяржаСћнай граніци, а на левабярежжи Гарині з валинянамі верагодней за Сћсе па лініі РоСћна - Луцьк; на захадзе дригавічи засялялі левабярежжа Німану и Сяредняе Пабужжа (та Драгічина Надбужнага).
Мяркуючи па распаСћсюджанні Найбільший ранніх дригавіцкіх курганоСћ з абрадам трупаспалення и Найбільший рання ляпни керамікай, можна сказаць, што рассяленне дригавічоСћ на асноСћную іх територию адбивалася з поСћдня, у асноСћним па цяченні рек. Раннія пахаванні дригавічоСћ вядоми на Дняпри, Бярезіне, у Панямонні, Сяреднім Пабужжи. На правабярежжи Припяці вияСћлени таксамо помнікі славянскай пражскай культури (VI-VII стст.) I славянскай культури Лукі-Райкавецкай, што змяніла яе (VIII-X стст.), На якіх прасочваецца паслядоСћни працес развіцця битавой керамікі пекло VI да IX-X стст. Дригавіцкі гліняни посуд, несумненна, паходзіць пекло керамікі паселішчаСћ типу Лукі-Райкавецкай (Хатомель, Гарадзішча, Радасць, Дружба), што дазваляе гавариць аб генетичним паходжанні дригавічоСћ пекло насельніцтва культури Лукі-Райкавецкай, а праз яе - пекло папяредняга насельніцтва пражскай культури типу Карчак.
АсноСћная Частка насельніцтва дригавічоСћ праживала Сћ сельскай мясцовасці на селішчах и гарадзішчах. У X-XI сгст. у дригавічоСћ пачинаюць узнікаць Гарад (ТураСћ - 980 р., Берасце - 1019 Р., Меньск - 1067 Р., Шнек - 1097, Случаск - 1097, Клечаск - 1127 Р., Гародня - 1127 Р., Драгічин Надбужни - 1142 Р., РагачоСћ - 1142 Р., Мазир - 1155 Не р.). Та X-XI стст. адносіцца Сћзнікненне Наваградка, ВаСћкависка, Слоніма. У XIII ст. узнікаюць Кам'янець (1276), Кобрин (1287). Узнікненне и развіцце гарадоСћ з'яСћляецца яркім сведчаннем високага СћзроСћню еканамічнага и сацияльнага развіцця дригавічоСћ. p> Аснова гаспадаркі дригавічоСћ складалі земляробства и живелагадоСћля. Аб гетим сведчаць материяли археалагічнага вивучення курганоСћ, селішчаСћ, гарадоСћ. Земляробствам и живелагадоСћляй Займаюсь насельніцтва сельскіх паселішчаСћ и гарадоСћ. Разам з критим раскопкі Турава, Бреста, Пінска, Мінска, Давид-Гарадка, Гродна, Навагрудка, ВаСћкависка, Слоніма, Клецька, Слуцька сведчаць аб високім узроСћні мясцовага жалезаапрацоСћчага, ювелірнага, касцярезнага, скураапрацоСћчага, древаапрацоСћчага и ганчарнага раместваСћ. Мясцовия майстр вираблялі жалеза и сталь, рабілі наварку на режучи край жалезних вирабаСћ (сярпи, сякери, нажи, нажніци), складання слясарную падгонку деталяСћ Складання вирабаСћ (замкі, ключ), вираблялі Прилад ПРАЦІ (сярпи, коси, сякери, нажи, нажніци и т.д.), узбраенне (наканечнікі дзід, стрел), прадмети хатняга Сћжитку.
У материяльнай культури археалагічних помнікаСћ дригавічоСћ у дерло чаріу звяртае на сябе Сћвагу ариентаванасць мясцовай витворчасці на виробок Прилад ПРАЦІ, інструментаСћ и прадметаСћ паСћсядзеннага Сћжитку, а не розкошу и аздабле...
