ни: прагнасць, подласць, цинізм, нахабства, што больш згусціць Ніяк Нельга. Нє, я з асалодай утикаємося вастриё свойого пяра ў гетую агідную тушу [24, с.157].
Такіх людзей, якія, усякімі няпраўдамі ўхіліўшися пекло фронту, вельмі камфортно - за чужи кошт - уладкоўваліся ў глибокім тилу, К. Крапіва сустракаў Няма. Надав сярод сваіх знаёмих-землякоў. I яго да глибіні души абураў цинізм гетих філосафаў живата, якія раскашавалі-жиравалі ў годину, калі іншия пралівалі на Франта кроў. Адсюль аўтарская няшчаднасць сатиричнага викрицця жлукто, гнуснага дезерціра, Які ў лістападзе 1941 прибиў у тилави горад Н., каб пераседзець ваенную навалу. Жаданом вижиць будь цаной, гатоўнасць адштурхнуць слабейшага, культ уласнага трибуха - вось, па сутнасці, гетим и вичерпваецца яго жиццёвае кредо. Цікава, што ўсё гета жлукто називають принципамі. Праўда, іх у яго толькі два: дерло - я хачу жиць; другі - я хачу жиць па-людську. Гета значиць, жиць з шикам. Дзеля дасягнення свае мети ен адкривае ў Горадзе блаткантору па аказанні паслуг, що не прадугледжаних законам, паступова ўцягнуўши ў махінатарскія цянёти вялізную колькасць «патребних» людзей - прадстаўнікоў залагодить, кіраўнікоў різни прадприемстваў [35, с.156].
Так свае камедиі Міли чалавек Кандратьев Крапіва зноў вярнуўся ў 1956годзе, плиг падрихтоўци трохтомнага збору твораў. Пісьменнік пеўним чинам пераапрацаваў камедию, забрав у яе некатория даволі істотная змена. Ен криху знізіў кола дзеючих асобі, викресліўши старшиня гарсавета Бивалава, яго намесніка Бистрикава, Жонка Княгіна, перайначиў Пасадена Некатор персанажаў, што засталіся ў творити.
Зразумела, што знятия персанажи билі епізадичния и виконвалі галоўним чинам епізадичния функциі. Відаць, таму пісьменнік, и адмовіўся ад іх. Альо НЕ ўсе Перамам ў сюжетним развіцці камедиі, связания са скараченнем колькасці дзеючих асобі, атрималіся метазгоднимі. Так, у новим вариянце твора аказаўся перавихавани галоўни Жлуктаў кліент Княгін, хоць гета виглядае вельмі непераканальна, Ніяк НЕ стасуецца з логікай характар ??персанажа. Сатиричная накіраванасць вобразе Княгіна знікае. Аўтар механічна перадаў яму словами другог персанажа, и яни гучаць пеўним дисанансам з критим вобразе Княгіна, Які ўжо склаўся на працягу папяредніх карцін, - зпоўнай падставай позначають на гети конт А. Саннікаў, хоць и Дада потим, па сутнасці, супяречлівия, змякчальния агаворкі [ 6, с. 94],
Пеўная непаслядоўнасць у свій годину була дапушчана и ў развіцці характар ??Жлуктавай жонкі Клави. Яна пакідае викритага жлукто и звязвае свій лёс з колишнім драматургам и будучи Пает Пераменним. Праўда, скептични вдар не вельмі ўпеўнени, што пару напаткае сапраўднае шчасце, но сам Пераменни глядзіць на падзеі аптимістична, лічиць Клаву цудоўнай жанчинай. Аднако аптимізм пераменнага мала ўзгадваецца З першого актам камедиі, дзе Клава, як винікае з наступнай сцени, виглядае НЕ асабліва зайздросна [6, с. 95].
Клава (пасли паўзи паварочваецца да Виразки). А чаму б вам не зрабіць таку канцоўку ... Клаве абридла пусте жиццё, агідни стаў ситі, самаздаволени чоловік. Яна пакінула палю задушливу Кватера, стукнула дзвярима и пайшла насустрач свежаму вітрі.
Виразка. Куди яна пайшла?
Клава. На фабрику, на завод, на фронт. І ў канц п, еси ми бачим яе стаханаўкай або Героєм Савецкага САЮЗ.
Виразка. Така канцоўка гледачу спадабалася б. Альо ж гета непраўдзіва. Зразумейце ж ви, што за чалавек травня Клава. Яна ж не любіць и баіцца прац. І сіли Волі НЕ хопіць у яе зрабіць так. Гета ж няшчаснае, бязвольнае стваренне. (Паўза. Виразка сядзіць у задуменні, з которого яго виводзіць усхліпванне Клави. Виразка паварочваецца и глядзіць на яе) Плакаць Клава можа, гета ў яе характар. Альо ж на сцене гета будз нецікава. Ніс Чирвони, у носі хлюпає.
Клава (праз сльози) .Які ж ви жорсткі, бязлітасни чалавек!
Виразка. Чи не чалавек, а аўтар камедиі. Тут я сапраўди бязлітасни [24, с. 312].
Така бязлітасць и на самій справе вельмі патребна пісьменніку. Ен, па праўдзе Кажучи, ні з якіх меркаванняў НЕ травні права парушаць логіку развіцця характараў сваіх герояў, бо ў йой у канчатковим виніку адбіваецца логіка самаго жицця. Кандратьев Крапіва ўсёж пашкадаваў палю Клаву и пад заслонай фактична перайначиў яе характар ??[6, с. 95].
Праўду Виразка привик гавариць ўсім. Хай ужо Клаву ен НЕ паважаў, но и свойого Сябри Пераменнага, якога па-свойму любіў и цаніў за шчирасць, дабриню, працавітасць, зараза не Дужа літасцівіў. Били драматург усур, ёз захапіўся Клаван. Адчуўши ўзаемнасць, пачаў Пераменни мариць плиг виразці, што адаб, е жанчину ў жлукто. Яна навучицца працаваць, стані добрим памочнікам у жицці.
Пераменни (расчулена)....
