ершиню було распачата вивученне пазарациянальних формаСћ спасціження речаіснасці и виказати глибокія меркаванні адносна месца фенам віри Сћ духоСћнай культури грамадства.
Такім чинам, на пачатку першага тисячагоддзя сфармавалася хрисціянская релігійная філасофія. Визначальнимі фактарамі яе станаСћлення аказаліся, папершае, наяСћнасць у Римскай імпериі, дзе адбиваСћся гети працес, развітай філасофскай традициі, и падруга, унутраная патреба Сћмацавання хрисціянскай ідеалогіі. Пачатковая етап сяреднявечнай філасофіі адзначаСћся наступнимі акалічнасцямі:
перааценка каштоСћнасцяСћ античнага грамадства; стваренне теаретичнага светапогляду, сенсавим
центрам якога з'яСћляецца ідея бога;
Спроба распрацаваць праблему віри як неабходнага елемента культури.
Створани апалагетамі сінкретични релігійнафіласофскі Стила подумки будз дамінаваць на працягу Сћсяго сяреднявечча. Аб іх захаваецца памяць як аб дерло мисліцелях, абараніСћших у виключна цяжкіх умів сацияльнакультурних пераменаСћ права філасофіі на існаванне.
5. РаспрацоСћка філасофскай парадигми
пасли Нікейскага Сабору фармуюцца класічния Сћзори сяреднявечнай філасофіі. Менавіта на гетим етапі патристикі билі распрацавания тия ідеі бога І світла, Чалавек и грамадства, пазнання и віри, якія на шмат стагоддзяСћ визначаць Стила еСћрапейскага подумки. Фармаванне сяреднявечнай філасофскай парадигми звязана найперш з творчасцю Аланаса Александрийскага, Ригора Назіанзіна, Ригора Ніскага и АСћреля АСћгусціна. p> Асабліва каларитнай и маштабнай постаццю сярод распрацоСћшчикаСћ визначальних ідеяСћ хрисціянскай філасофіі, безумоСћна, з'яСћляецца АСћгусцін. НарадзіСћся ен у р. Тагасце, што Сћ ПаСћночнай Африци, у сям'і римскага патриция. Юнацкія гади АСћгусціна праходзілі Сћ бесклапотних вяселих забавах. Ен навучаСћся риторици, а неСћзабаве и сам стаСћ викладчикам красамоСћства. Жиццеви шлях АСћгусціна СћяСћляе Складання духоСћную евалюцию. Спачатку ен тримаецца язичаскіх поглядаСћ. Затим спрабуе знайсці ісціну Сћ маніхействе, альо расчароСћваецца и робіцца скептикам. Імкненне да духоСћнай триваласці абумовіла яго працяглае захапленне неаплатанізмам. Нарешце, ужо Сћ сталлю узросце, ен примае хрисціянства и становіцца яго заСћзятим прихільнікам.
аднако здабиткі духоСћнага развіцця, атримания на різни яго етапах, назаСћседи застануцца Сћ памяці АСћгусціна. Перапрацавания творчай думкай аСћтара, яни СћзнаСћляюцца на старонках "Споведзі", багата прадстаСћлени Сћ інших кнігах. Пераход на пазіциі хрисціянскага светаразумення зусім НЕ азначаСћ для АСћгусціна забицце античнай культури: ен заСћседи биСћ яе витанчаним цаніцелем.
Найвялікшай знаходкай АСћгусціна з'яСћляецца ідея развіцця. Яна невядомая античним аСћтарам. У гетим хрисціянскі філосаф пайшоСћ значний далей сваіх язичаскіх паляреднікаСћ.
Бог и світло. Прадметам тривалага інтареса АСћгусціна з'яСћляецца бицце. Ен згодни...
