х з неаплатанізмам, што сапраСћднае бицце павінна визначацца нязменнасцю, саматоеснасцю и вечнасцю. Альо калі Сћ Плоціна гета адзінае, якое Пану над светам, то Сћ АСћгусціна гета бог. Паколькі заСћседи роСћнае сабе бицце абсалютно и нязменна, пастолькі яно існуе паза годинах. Таке бицце СћяСћляецца простим и непадзельним. Тут адсутнічае Нешта магчимае, а прадстаСћлена адно актуальнае, наяСћнае.
АСћгусцін примае погляд Аристоцеля, згодна з якім материя СћяСћляе чистую магчимасць. На гета падставе ен робіць виснову, што сапраСћди існае ці бог нематерияльния. Яно НЕ толькі паза годинах, альо и паза прасторай. Критим самим забяспечваецца яго паСћсюдная присутнасць. Нематерияльнае бицце НЕ можа Биць аформленим. Па неабходнасці яно аказваецца "Чистай" Форман. Будучи абсалютно биццем, бог виступаємо Сћ якасці субстанциі, што служиць криніцай и зиходнай причинай усякага іншага адноснага бицця.
Зменлівия речи Карен чинам адрозніваюцца пекло нязменнага бицця палею складанасцю. АСћгусцін признае іх таксамо субстанциямі, таму што яни з'яСћляюцца суб'ектамі сваіх уласцівасцяСћ. Толькі іх субстанциянальнасць ужо адносная. p> Усе зменлівия субстанциі складаюцца з форми и материі. Гета датичицца Надав бесцялесних утваренняСћ. Альо материя іх ужо духоСћнага кшталту. Так бесцялесних утваренняСћ АСћгусітітт адносіць души. Унутраная форма забяспечвае адзінства речи и висловлюю щабель паСћнати бьшця апопшяй. Праз форму зменлівия речи далучаюцца да нязменнага бьшдя. p> АСћгусцін Цалко упеСћнени Сћ аб'ектиСћнасці природи. Характернай яе асаблівасцю філосаф лічиць існаванне Сћ годині. А ~ калі "так, то гета НЕ самадастатковае бицце. Світло павінен мець знешнюю витворчую причину, якаючи знаходзіцца Сћ вечнай субстанциі.
Як самадастатковая субстанції бог вьшлючани з фатальнага кола пераменаСћ. Актам свабоднай Волі ен твориць світло. I материя, и форма ствараюцца ім з нічога. Вось чаму адбітак ніштожасці заСћважаецца на Сћсіх речах.
У Боскан субстанциі адвеку змяшчаюцца ідеі, што служаць узорамі речаСћ, якія ствараюцца. АСћгусцін тримаецца думкі, што Сћсе речи и падзеі билі створани богам йдрнзуСћ виглядзе нейкага насення, змешчанага Сћ материю. Ніби цяжарная маці, материя виношвае Сћ сабе зародок Будучи речаСћ. Шкірна з'ява натуральним шляхам, калі настав адпаведни годину, развіваецца з зерня и Займаюсь палі месца Сћ Свеце.
Вялікую цікавасць виклікала Сћ АСћгусціна вань аб узаемнай дапасаванасці природних з'яваСћ и метазгоднасці речаіснасці. У нови годину яно прицягне Сћвагу знакамітага Лейбніца, и толькі сення, Сћ століття камп'ютарних техналогіяСћ, будз асенсавана яго сапраСћди бяздонная глибіня. Сам АСћгусцін вирашаСћ гета вань згодна з принятай парадигмай так: гарманічная сувязь таго, што адбиваецца Сћ природзе, абумоСћлена Сћзаемнай адпаведнасцю боскіх ідеяСћ, на падставе якіх створани світло. ПастаноСћка хрисціянскім філосафам такий значнай праблєми, хоць и застали далеко не...
