ь радні чоловіка, што ен запісаСћ їй, а маемасць пакінуць спадкаемцам чоловіка. дзначана права свабоднага вихаду заміж.
Ухвала, дадзеная Віленскім Сойм 16 студзеня 1509, завяршила прававое фармаванне інституту вена. Яна Найбільший поСћна Сћвасобіла канцепцию аб праві СћдоваСћ на материяльнае забеспяченне з улікам інтаресаСћ інших спадчиннікаСћ, упершиню канкретна визначила памери вена, парадак каристання и атримання яго Сћ літературна спадщина. Гетия норми Сћвайшлі Сћ Статут 1529 Г. І. наступния з невялікімі Сћдакладненнямі.
Паводле Ухвалами 1509 вена Складанний траціну нерухомай маемасці (спадчиннай або вислужанай). Плиг гетим блізкія чоловіка мелі права викупіць яе са Згоди Сћдави. Калі Сћдава заставали на палею и траціне, гетую частко пасли яе атримлівалі Сћ літературна спадщина дзеці. Калі ж дзяцей не було, удава магла завяшчаць яе каму заСћгодна. У палю Чарга родния чоловіка маглі викупіць вена Сћ спадчинніка, заплаціСћши "кошт вяноСћнай маемасці, Акрам привенка Лќ. Па смерці Сћдави травні-масць атримлівалі Сћ літературна спадщина блізкія. Хто менавіта, ухвала НЕ Сћдакладняла. Альо калі з Першай часткі норми винікае, што Жонка (удава) - уласніца кошту вена, дик з іншого незразумела, Які менавіта парадак спадкавання Сћсей маемасці Сћ випадкі адсутнасці ва Сћдави и дзяцей. Можна толькі меркаваць, што спадкаемцамі билі блізкія чоловіка. Абмежаванне маемасці, якаючи ішла Сћ вена, трацінай нерухомасці чоловіка засноСћвалася на даволі распаСћсюджаним звичаі, паводле якога, Сћладальнік міг свабодна (без Згоди рідних) распараджацца толькі трецяй часткай ляжачай маемасці Сћ дамов падаравання, продаж, абмену, заставі ди інш., што мелі Мета адчуженне гета маемасці.
Такім чинам, палаженні привілеяСћ паступова фармавалі інститут сямейнага права, и перадусім регулявалі маемасния правадачиненні паміж суженцамі. Нявизначанасць у привілеях наконт долі маемасці Сћдави сведчила, верагодна, аб неразвітасці гетага інститута, бо маемасць разглядалася Сћсе яшче Сћ асноСћним як сямейная Сћласнасць. Альо развіцце таварно-грашових дачиненняСћ и вилученне індивідуальних правоСћ патрабавалі деталевага развязанность дадзенай праблєми.
3 аналізу привілеяСћ можна зрабіць виснову, што соймавая Ухвала 1509 есць винікам развіцця інститута вена дастатутавага перияду. Так гетага годині склад и памер вена визначаліся, згодна з мясцовимі звичаямі, або пагадненнем жаніха з роднимі нявести, або паводле меркавання чоловіка. Можна таксамо сцвярджаць, што інститут вена биСћ адним з галоСћних кірункаСћ развіцця сямейних маемасних дачиненняСћ и Найбільший урегуляваним інститутам сямейнага права. 3 причини палею беспасяреднай сувязі з вотчиннай феадальнай уласнасцю гети інститут СћяСћляла адзін з галоСћних клопатаСћ феадалаСћ (шляхти), пра што сведчиць паширенне правоСћ удави Сћ валоданні нерухомасцю чоловіка да сяредзіни XV ст. Мають рацію чоловіка и жонкі наконт видзелу вени, распарадження ім и яго далейшага лісі визначаюцца гаспадаром у привілеях як падараванне ільгот, як паширенне Свабода и вольнасцяСћ шляхти.
Еканамічния змена Сћ канц XV-XVI ст., развіцце таварно-грашових дачиненняСћ и правасвядомасці грамадства патрабавалі прававога афармлення гарантаванасці вяноСћнай маемасці. Партикуляризм звичаевага права різни земляСћ чиніСћ перашкоди на гетим шляху, што виклікала неабходнасць уніфікациі права. У гетим аспекце Ухвала 1509 у пеСћнай заходи сінтезавала Найбільший виразния Риси працесу фармавання інститута сямейнага права паводле земскаго права. У азначани перияд Яскрава праявілася тенденция да абмежавання права Сћдави на валоданне нерухомасцю чоловіка, альо Сћ тієї жа годину існавала дакладнае афармленне размежавання маемасці чоловіка и жонкі, пра што сведчиць визначенне долі вяноСћнай маемасці (не хворій за траціну нерухомасці чоловіка) i парадку атримання яе Сћ літературна спадщина па смерці суженца. Інститут вена виконваСћ функциі ахів правоСћ па маемасці жонкі, удави, адбилася стабілізация інституті забеспячення Сћдави.
Далейшае развіцце інститут вена атримаСћ Сћ Статуце 1529 м. Паводле яго, [94] Частка маемасці чоловіка, на якую павінна афармляцца вена, Складанний не хворій за траціну яго нерухомасці. У випадкі смерці чоловіка Сћдава заставали на гетим вені, усю астатнюю маемасць атримлівалі Сћ літературна спадщина дзеці. Статут таксамо регуляваСћ дачиненні и афармляСћ становішча Сћдави плиг адсутнасці вена. У такім разі Сћдава атримлівала аднолькавую з дзецьмі частко маемасці, аднако калі пекло шлюбу було адно дзіця, то Сћдава атримлівала трець усей спадчиннай маемасці. У випадкі вихаду яе заміж маемасць удави заставали дзецям. Калі Сћ невенаванай удави билі дзеціI пекло двох шлюбаСћ, дик яна крейди права на частку, роСћную з дзецьмі, у маемасці першага и другог чоловіка [95].
Статут регуляваСћ становішча бяздзетнай удави. Яна крейди права толькі на палі вена, астатняя маемасць чоловіка пераходзіла яго спадкаемцам. Калі бяздзетная Сћдава НЕ крей...
