гади пасли смерці Яраслава стаСћ віцебскім князем. 3 гетага годині Віцебскае княства застали Сћ складзе ВКЛ. p align="justify"> На Смаленскай зямлі літоСћци епізадична з'яСћляліся криху ранєй, чим у Полацкай и Віцебскай землях. У Смаленску, паводле звестак Васкрасенскага летапісу, ужо Сћ 1239 р. прастоле сядзеСћ літоСћскі князь. Аднако у хуткім годині ен биСћ вигнані Сћладзіміра-суздальскім князем Яраславам Усеваладавічам. Канчаткова Смаленская зямля була далучана да Вялікага княства Сћжо плиг ВітаСћце. p align="justify"> У пачатку XIV ст. да Вялікага княства ЛітоСћскага було далучана и Турава-Пінскае Палессе. Паводле летапісних звестак, Гедимін (година княжання 1316 - 1341) пасадзіСћ у Пінску, сталіци Турава-Пінскай зямлі, свойого сина Наримунта-Гліба. У інших Гарад яшче нейкі годину сустракаліся славянскія Князі, альо вядома, што яни Сћжо знаходзіліся пад вярхоСћнай уладай вялікага князя літоСћскага. З умацаваннем у Пінску Наримунта паступова амаль усьо Палессе перайшло пад Уладу Літви. p align="justify"> Асаблівих поспехаСћ аб'яднальни працес дасягнуСћ плиг вялікім Князі Гедиміне, Які, як сцвярджаюць криніци, здолеСћ заваяваць Давер далучаних зямель "розумним кіраваннем". Ен абяцаСћ В»не рухаць старини" і не «ўводзіць навіни" на славянскіх землях. Шмат хто з літоСћскіх князеСћ приняСћ праваслаСће. Гедимін, хоць сам и заставаСћся язичнікам, меСћ праваслаСћних жонак Вольга и Єву, а таксамо НЕ пяречиСћ примаць хришченне сваім дзецям. Аднаго з синоСћ, Альгерд, Гедимін ажаніСћ на Мариі ЯраслаСћне, дачце віцебскага князя, у якога не було нашчадкаСћ. Пасли яго смерці, у 1320, Альгерд атримаСћ у літературна спадщина Віцебскі надзел. Другог сина, Любарта, ен ажаніСћ на дачце апошняга валинскага князя Лева Юр'евіча, пасли смерці якога Валинь Дастан любарту (1325). Дачку АСћгусту ен видаСћ за сина маскоСћскага князя Івана Каліти; Мари - за яго саперніка, цвярскога князя Дзмітрия Міхайлавіча; Альдона - за Казіміра, сина польскага Караль Уладзіслава Лакеткі; чацвертую дачку - за мазавецкага князя Баляслава Трайденавіча. Плиг Гедиміне сталіца ВКЛ була перанесена з Навагрудка Сћ Вільню. p align="justify"> Поспеха аб'яднання сприяла и тое, што Сћ першия годинник розния пласти насельніцтва далучаних зямель практична НЕ приніжаліся Сћ права. 3 ІМІ заключаліся дагавори, ахоСћваліся іх рацію и привілеі. Напачатку літоСћскія Князі НЕ праводзілі ломкі форм уласнасці, що не рабілі значнага пераразмеркавання маемасці на карисць літоСћскіх князеСћ, що не змянялі спосабаСћ стрибне сялян. p align="justify"> Гедимінам була запазичана Сћсходнеславянская мадель дзяржаСћнага кіравання. У літоСћскіх Віленскім и Трокскім княствах з'явіліся гараднічия, цівуни, ключнікі, Баяра, смерди, як на славянскіх землях. Славянскі СћплиСћ адлюстраваСћся и на характар ​​вайсковай впоратися. НеСћпарадкавания літоСћскія апалченні змяняліся палкамі (шихтамі), якія маглі пераносіць працяглия паходу и билі добра Сћзброени, у критим ліку и сценабітнимі машинамі. Старабеларуская мова стала МОВА дзяржаСћнай. ЛітоСћци НЕ мелі палею уласнай пісьменнасці. Некатория літоСћскія Князі размаСћлялі толькі на старабеларускай мове. p align="justify"> РаспаСћсюджанне Сћлади літоСћскіх князеСћ на земли Заходняй Русі НЕ знаходзіла енергічнага адпору и НЕ Сћспрималася як агресія. Імкненне літоСћскіх князеСћ пашираць палі Сћладанні адпавядала неабходнасці централізациі Сћсходнеславянскіх зямель. Вялікае княства ЛітоСћскае було поліетнічнай дзяржавай. Паводле дадзених Г. ЛаСћмянскага, у 1528 колькасць насельніцтва Літви и Беларусі Складанний больш за 2 млн. Чалавек, насельніцтва Сћсяго ВКЛ - болипой за 2,5 млн, у 1569 р. - адпаведна 2,5 и 3,5 млн Чалавек. ЛітоСћскае насельніцтва Складанний толькі каля 20%, славянскае - амаль 80% усяго насельніцтва Вялікага княства ЛітоСћскага. Можна зрабіць вивад аб критим, што ВКЛ з'яСћлялася літоСћска-білоруський дзяржавай. p align="justify"> Гедимін завяшчаСћ велікакняжацкую Сћладу сяредняму синові ЕСћнуту. Альо братчики адмовіліся падпарадкавацца яго Сћладзе, што адразу скаристалі суседзі: польскі кароль заявіСћ претензіі на Валинь, а на паСћночним захадзе два нямецкія ордени рихтаваліся да паходу на Літву. ЕСћнут биСћ звергнути Альгерд и Кейстутом. На велікакняжацкі прастол биСћ узведзени Альгерд, Які паабяцаСћ дзяліць з Кейстутом пароСћну Сћладу. Територия дзяржави була падзелена на дзве вялікія часткі: уся Сћсходняя була пад уладай Альгерд, заходная належала Кейстута. p align="justify"> САЮЗ двох князеСћ аказаСћся Моцним дзякуючи іх асабістим якасцям и сяброСћству. Альгерд (1345-1377) и Кейстут (? -1382) Добра дапаСћнялі адзін аднаго. Альгерд визначаСћся палітичнай прадбачлівасцю и дзейсним характар. Ен биСћ Жанат на славянскай князеСћне, засвоіСћ старабеларускую мову и спавядаСћ праваслаСће. ПраваслаСће принялі и многія літоСћскія Баяра. p align="justify"> Кейстут заставаСћся язичнікам и биСћ вельмі папулярни сярод літоСћцаСћ. Ен вилучаСћся добразичлівим характар в...
