гаго з таго, начим можна було б больш Хутка и маштабних развіваць, узбагачаць білоруську нациянальную культуру, часта штурхала да некритичнага и празмернага пераймання чужо-га вопиту, што сур'езна непакоіла сапраСћдних прихільнікаСћ "беларушчини". У 1929 виказаСћ палю занепакоенасць гетим пісьменнік М.Зарецкі: "... дакуль ми будз жиць гетим пазадзьдзем чужої культури, якое з тупим салдаццем самаздаволеньнем "припадносілі" нам Наші суседзіі якое ми приймалі як чистае збожжа? Дакуль ми будз збіраць з чужога стала Сћбогія брудния аб'едкі, аддаючи палі ДАбро на агульную пагарду и зругу? "[20.] Пісьменнік цверда стаяСћ за тоє, каб з суседніх культур Брацило у міру и толью Самана праСћдзівае, неабходнае, чаго бракавала на радзіме.
Нельга НЕ пагадзіцца І з такої яго слушнай думкай, виказанай у прамова на СћстаноСћчим з'ездзе Беларуськай асацияциі пралетарскіх пісьменнікаСћ и паетаСћ (Лістапад 1928 р.): "У нас биваюць такія розлади, Хіба расійскія тво -ри, перакладзения на білоруську мову, що не з'яСћляюцца Сћкладам у білоруську пралетарскую літаратуру, Хіба п'єсою расійская, ревалюцийная, добра п'єсою, що не есць уклад у білоруську пралетарскую культуру. Вось, тавариши, ми павінни разам з вамі канкретна І разів на заСћседи сказаць, що не. Гета есць уклад у пралетарскую літаратуру наогул, альо НЕ Сћ білоруську ". p align="justify"> Пазней, калі пачнуцца ганенні на М. Зарецкага, гетия виказванні таксамо будуць пастаСћлени яму Сћ віну. Альо, відаць, думаць и рабіць інакш ен не міг, як и многія іншия, бачачи, як асобі вялікадзяржаСћних ці нігілістичних поглядаСћ адчайна супраціСћляюцца заканамернаму Жаданом білоруського народу вижиць, адрадзіцца, будаваць палю культуру на природним падмурку. Пасли столькіх гадоСћ дзе гвалтоСћнай, а дзе и старанна витанчанай дзяр-жаСћнай палітикі асіміляциі людзей з такімі поглядамі на Сћсе сапраСћди на-циянальна-білоруський було няма Сћ Беларускім краі. p align="justify"> СупраціСћленне беларусізациі яшче больш узмацнілася Сћ канц 1920-х рр.., калі кампартия распачала адкритую широкамаштабную барацьбу з так званим беларускім нациянал-демакратизмам. Ужо и у тієї годину вельмі ходкім було усялякае канкретнае дзеянне па адрадженні білоруського пачатку називаються ваць проста шавінізмам ці буржуазним нацияналізмам. Часта таке припісвалася и асобі, як тади було принята гавариць, пралетарскага пахо-Джан. Адкрита Сћ друку, на сходах, канференциях аб ектам-нападак білого-русізация не стала, бо яна па-ранейшаму працягвала захоСћваць за сабой статус дзяржаСћнай палітикі. Альо ПАКОЛЕ пад ярлик "нацдемаСћ" трапіла сама Лепша Частка білоруський інтелігенциі, и яна була адхілена пекло актиСћнага Сћдзелу у нациянальним жицці, гета з поСћнай падставай можна разглядаць як непасредни Сћдар па беларусізациі. На рубяжи 20-30-х рр.. XX ст. усьо цяжей було дамагацна зрухаСћ у яе ажиццяСћленні. Калі ж такое и крейди месца, дик толью дзякуючи таму, што ідея бі...
