justify"> пасли гетага набожчика накривалі білим палатному ЦІ наміткаю, у больш заможних сем ях - парчевим пакривалам. На галавіт лажилі венчик, Які пакупалі ў царкве. На лоб и грудзі - специяльния сцелькі з лікам Ісуса Христя. Рукі складвалі и звязвалі крижападобна. У адну з іх клалі Васкова крижик и Маленькі абразок, у іншу - свічку.
Згодна з білоруський традицияй нябожчик павінен абавязкова правесці адну ноч у сябе будинку и ўвесь годину з ім павінни заставацца людзі. З настанням цемри ў хаце да самай раніци запальвалі свечкі. Гета ноччу ў хаце забаранялася што-небудзь рабіць и галасіць. Лічилася, што калі нябожчик НЕ пераначуе адну ноч у палею хаце, то ен будз ўвесь годину приходзіць ноччу да палею сям і.
У дзень пахавання да памершага запрашалі святара, каб тієї абпеў таго. У гети годину усьо трималі ў руках свечкі абернутия кавалачкам тканіни. Адразу пасли адпявання труну виносілі з хати нагамі ўперад. Усе гета рабілі чужия людзі, блізкія сваякі Надав НЕ маглі дакрануцца да труни.
На Беларусі и ў Горадзе и ў вескі нябожчика заўседи хавалі ў інший палового дня. У Бабруйск була така асаблівасць развітання з нябожчикам: Калі паднімалі труну на тое месца сипалі жита. Труну тройчи апускалі на парог для развітання яго з месцев зямнога жихарства. З дому пахавальная працесія накіроўвалася для адпявання нябожчика ў царкву ЦІ капліцу. Спачатку неслі криж, потим століття труни, затим труну. За Трунов ішлі спачатку блізкія и родния, а за ІМІ ўсе астатнія [10, с 208].
На могілках наступаў апошні момант развітання з памершим. Перад критим як закриць століття труни, родния цалавалі нябожчика ў лоб, губи, твар. Потим забівалі труну цвікамі и апускалі ў магілу. Блізкія сваякі кідалі на труну Зямля и гроша.
На ўсей териториі Беларусі битавай Звичай своеасаблівага апячатвання магіли, калі магільшчикі приплясквалі пясок ридлеўкамі криж-накриж або святар тройчи таксамо криж-накриж асвячаў магілу святий вадой ЦІ сипаў пясок. Пасли гетага ставілі криж, на Які вешалі ручнік. Звичай патрабаваў вяртацца з могілак швидка и іншим шляхам.
Адметним з яўляліся пахаванні халастих хлопцаў и незамужніх дзяўчат. Як я гаварим вишей іх аапраналі ў шлюбно ўбор. Таксамо пеклі специяліни коровай для нябожчика, на пахаванне збаралася шмат моладзі, па дарозе да могілак кідалі кветкі. Калі дзяўчину апускалі ў могілкі з яе галавіт снімалі вянок и клалі побачим. Яе пасаг маці роздавала яе сяброўкам.
Мелі свае асаблівасці пахаванні самагубцаў, бо самагубства лічилася вялікім Грахов. Іх НЕ абмивалі и НЕ апраналі ў Нова адзенне, а хавалі ў критим, у чим яни памерлі. Труну рабілі з неабчосаних дошак (аби як), забаранялася галасіць над нябожчикам-самагубцам. Іх хавалі за межамі агульних могілак ЦІ ў лісі, тапельцаў - на берагах рек и Азер. Сям я не спраўляла ў такім випадкі паманак, на гетия магіли прахожия маглі кінуць палицю, камінь и Г.Д. Гетия абради билі накаравани на асудженне самагубцаў, на забицце памяці пра іх.
У дваранска-чиноўніцкім асяродзі білоруського горада пасли пахавання ўсе запрошания завозілі ў будинок нябожчика свае візітния карткі, загнутия з правого боку ў ніз у знак смутку.
Пясля пахарон усьо ўдзельнікі пахавання запрашаліся на жалібні стіл або жалібно Абед памянуць нябожчика. Пришоўши з могілак ус...
