ћская Русь тут трактуецца на проста як княства, альо як царства, якое Сћ виніку гістаричних абставінаСћ спачатку здеградавала да СћзроСћню княства Сћ складзе ВКЛ, а потим да ваяводства [85]. Плиг гетим, як и іх папяреднікам у 16 ​​ст., Укладальнікам "Вялікай Хронікі" биСћ безумоСћна характерни ліцвінскі патриятизм. Так у "Хроніци ЛітоСћскай и Жмойцкай "дзеянні" маскалеСћ "падчас Лівонскае Вайни трактуюцца як захопніцкія. Апісваючи вяртанне Полацка Сћ склад ВКЛ аСћтар адназначна разглядае гетую Акция як визваленчую: "І так Полоцьк, славна столиця княжат давно з рук московських Видерта ест' "[86].
Зверни да аналізу пісьмових криніцаСћ, узнікших у гарадскім асяроддзі и напісаних усходнебеларускімі мяшчанамі, якія дазваляюць скласці пеСћнае уяСћленне пра іх гістаричную самаідентифікацию. Для магілеСћскага Паета Фами ЯСћлевіча, напісаСћшага паему "Лабіринт" у 1627, яго "РусьВ» не толькі Білорусь, альо и Украіна. Для яго "палі" Гарад гета и Вільня, и КіеСћ, и Галіч, и ЛьвоСћ. КіеСћская традиция дзяржаСћнасці успримаецца ім як рідна, якой ен супрацьпастаСћляе "байкі" пра жалезнага воСћка [87]. Менавіта з КіеСћскай Русі пачинаСћ адлік дзяржаватворчай традициі на наших землях и яго суродзіч Ігнацій ЯСћлевіч. Гета НЕ перашкаджала яму лічиць сябе "беларусцам" і супрацьстаСћляць праваслаСћних "беларусцаСћ" і "літоСћцаСћ" "рускай" мови "Масквє" і "валинянам", а Білу Русь - Малою Русі ці Украіне [88]. Падобна виглядала гістаричная самаідентифікация магілеСћскага храніста 17 ст. Трафіма Сурті и стваральнікаСћ напісанага Сћ 18 ст. віцебскага летапісу Панцирнага и Аверкі [89]. ПраСћда, Трафім Сурта, адносячи свій народ нехай Русі и називаючи важнейшимі гарадамі Русі "КіеСћ, ЧарнігаСћ и МагілеСћ ", разам з гетим ясна СћсведамляСћ існаванне пеСћнай етнічнай адметнасці украінцаСћ. У запісе за 1682 ен згадвае "горад Чигірин, украінскую сталіцу, што була пад уладаю Масква "[90]. Ад вялікіх князеСћ кіеСћскіх виводзілі палі радаводи Князі Агінскія и Друцкія, што Сћспрималася як бяспречни факт у моСћна спаланізаваним асяродзі каталіцкай білоруський шляхти Надав у 80-я гади 17 ст. Пра гета сведчиць цікавейшая інтермедия 1689 на герб Агінскіх "Брама", створаная и пастаСћленая маладимі шляхціцамі-навученцамі менскай езуіцкай калегіі Сћ гонар свойого фундатара канцлера ВКЛ князя Марцияна Агінскага. Менавіта пекло "Гліба и Барис, княжат рускіх, мучанікаСћ Христових" па Прама лініі, як сцвярджалася Сћ інтермедиі, паходзяць Князі Агінскія, а іх герб "Брама" - нішто іншае як радави герб успадкавани ІМІ пекло святих князеСћ [91]. Менскія шкаляри скаристалі для інтермедиі сюжет з "Аповесці мінулих гадоСћ" пра забойства Святаполкам Акая висакародних продкаСћ дому Агінскіх. У інтермедиі падкреслівалася, што и Князі Агінскія, и Князі Друцкія паходзяць пекло "Святога Уладзіміра АдзінаСћладци рускаго "[92]. На польскай мове з падмосткаСћ езуіцкага школьнага театру, аживала гістория КіеСћскай Русі, якаючи яшче Сћ гети годину, як виглядае, була "палею" і ...
