природи, екалагічни дискамфорт сучаснага Чалавек, якому цяпер треба «лісі баяцца ... нябесаў и колісь рахманан вади" (УЗ Верамейчик. «Палескі трохкутнік»).
бяда - нахабно и паўнапраўная гаспадиня, якую привеў «дух злі» на білоруську Зямля. Яна зруйнавала Народнай жицце, правіць свій баль, ладзіць хаўтури. «Атам зрабіў Білорусь удава», бездапаможнай Перад чарнобильскай навалай. У вершить Ригора Барадуліна «Скарга» бяда - канцентрация негативу и сімвал розладу, занядбання, трагедиі:
А ва ўдави
Чи не зачиняюцца хляви,
Павипушчана Гавяда,
Статак пасвіць бяда.
А ва ўдави
Някошани паплавипожні някошани.
Госці запрошани
ласкі бяди.
На Дзяди.
[4, с. 197].
У паезіі Міколи Мятліцкага сімволіка-трагедийнае ўвасабленне набиваюць міфамативи бяди, гора, нядолі «, ліха и смерці. Усе яни - персанажи чарнобильскай містериі. Гетия злавесния сіли з »ядналіся и абринуліся на Беларускі край, пагражаюць жиццю и Народнай долі. Трактоўка традицийна-фальклорних вобразаў абумоўлена аўтарскім усприманнем речаіснасці. Пает пераконваецца ў суровай жорсткасці и жахлівасці таго, што адбиваецца на яго радзіме, у чарнобильскай зоні:
Бяди палин абсягі росіць ...
Які ўжо рік яго тут косіць
касою чорнай смерць адна.
«Вясна зяленае шаптанне ...»
[18, с. 78-79].
На Наша зямлі «поруч Частка и Нядоля крочаць здаўна», альо на гети раз цемния сіли ўзялі верх. Аўтар параўноўвае чарнобильскую бяду з лютим нашесцем па аналогіі з драпежнай Ардой заваеўнікаў. Чарнобильскае лиха набивае татальни характар:
Зноў небувала бяда
Збірае нових далакопаў.
Нясецца люта арда
Нябачних воку ізатопаў
«Арда»
[18, с. 80-81].
На зямлі маей биліннай
Чи не знайсці для долі месца
«У зямлі маей биліннай ...».
[18, с. 80-81].
Многія ритуальния моманти (шлюб, хаўтури, скокі смерці и інш.) раскриваюць вялікую трагедию жицця, якая сведчиць пра страту надзеі и будучині: «Віру вачам и НЕ віру: / / У сценах жицце замучить .. . / / Частка з бядой заручається ... »(« Присмак Гаркавої аеру ... »); «Лягла змучаная Частка, / / ??І НЕ ўстала Частка больш» («стину сцежка ў травах поля ...»). Чарнобильская ява-гета іншасвет, іншабицце. У гетим перакуленим Чарнобилем Свецє, ніби па пякельних колах, вандруе герой паезіі М. Мятліцкага. На яго вачах ладзіцца дзея театра смерці. Частка, Ліха и Гора ў вершить «Чарнобильскі скарб» - дзейния персанажи трагедиі. Адбиваецца метамарфоза: роли памяняліся, творицца жахлівае. Ліха и Гора рабуюць Частку: «Адчиніла куфар Ліха,
Хвацка міра абнови.
будівлею бядоти ў Хмиз поля
Сидзе з воч людскіх не скоро.
Ладавала куфар
Доля.
