аў, згаджаюцца з адним: Конрад Валенрод міг нарадзіцца толькі там, дзе нарадзіўся, - на Беларусі, з білоруський речаіснасці, якая толькі адна магла Даць падстави для падобних трагічна неадназначних форм барацьби.
Актуальнасць для Беларусі праблем, закранутих у паеме А.Міцкевіча, прадвизначила и шлях гетага твора па білоруський зямлі. Доўгі годину,, амаль да ревалюциі 1905 р., ен адносіўся да забаронених цензураю. Прикладна ў сяредзіне XIX стагоддзя биў Зроблено и дерло пераклад Конрада Валенрода на білоруську мову. Працю взяти гетую виканаў блізкі Сябри В. Дуніна-Марцінкевіча, вядоми тагачасни білоруска-польскі пісьменнік Арцем Вярига-Дареўскі. На жаль, пераклад твора да нашага години не захаваўся.
Паема А. Міцкевіча зрабіла на Янку Купалу вялікае ўражанне. Пра гета сведчиць найперш тієї факт, што ў 1908 року, приступіўши да перакладу гетага твора на білоруську мову, Пает пачинае падпісваць некатория свае вершить псеўданімам Вайделота - словами непасредна запазичаним з міцкевічаўскага твора.
Рамантична-гістаричная паетика міцкевічаўскай літературна спадщина апасродкавана паўпливала и на два няскончания купалаўскія розчини 1910-1911 рр..: Уривак з драматичнай паеми и Уривак з паеми. I ў дере, и ў другім - асноўнай темай виступаємо Спроба гістарична-філасофскага асенсавання роли хрисціянства ў жицці народу, а праз яе імкненне прамовіць да нациянальнай самасвядомасці сучаснікаў.
Цікава, што абодва гетия ўриўкі, напісания ў дакастричніцкі годину, билі ўпершиню апублікавани Купали толькі ў 1930 у часопісе Полум'я (№ 5-6), и калі Уривак з драматичнай паеми ўваходзіў у пазнейшия пасмяротния купалаўскія виданні, то Уривак з паеми більше не друкаваўся ўключна да 1999 р., калі ен биў уключани ў Поўни збор твораў. Адсутнічаюць згадкі пра яго и ў енциклапедичним даведніку Янка Купала 1986 виданні.
Таке замоўчванне не було випадковим. Гети няскончани твор виразна пераклікаецца з іншим (таксамо доўгі годину не друкаваним у пасмяротних купалаўскіх виданні) - паемай На куццю. Патриятични пафас, Які визначае гетия розчини, сімвалічния ганці (у дерло розчини іх дванаццаць, у другім - вки), што виконваюць наказ Вишейш СІЛ абуджаць народну свядомасць, падтримліваць дух супраціўлення чужацкай навале - безумоўна, адпавядалі НЕ толькі білоруський реальнасці пачатку XX ста ¬ годдзя , альо заставаліся актуальнимі и ў савецкі годину. Страхам Перад живим народним словами, у якім канцентруецца змагарни дух, и тлумачицца фактичная забарона гетих твораў у савецкі перияд.
Даследчикі ўжо падкреслівалі повяз купалаўскіх твораў з традициямі рамантичнай літаратури и найперш з творчасцю А. Міцкевіча. Альо асабліва виразна гети ўплиў адлюстраваўся ва Уриўку з паеми. Заключаецца ЄП не ў механічним наследаванні мастацкіх приемаў ЦІ паасобних вобразаў вялікага польскага Паета, а ў критим, што наш сучаснік вядоми польскі пісьменнік Ю. Озган-Міхальскі, параўноўваючи творчасць Купали и Міцкевіча, назваў генетичнимі повязямі двох геніяў. Адзначаючи аригінальнасць куналаўскай паезіі, ен падкресліў, што ўплиў Міцкевіча як аднаго з Найбільший знакамітих паетаў слов'янства и народнаго прарока можна адчуць у пазіциі вялікага білоруського Паета, а таксамо ў працесе кшталтавання духу яго паезіі [15].
Агульнай ідеяй, якая яднала двох геніяў, була, як вядома, ідея незалежнасці роднага краю. У ...
