уе звичайнага запамінання. Таке »незразумелае" пачинаецца Якраз з фразеалагічних злученняў - устойлівих аднаўляльних спалученняў слоў, якія складаюцца з кампанента з фразеалагічна звязані значеннем и кампанента са свабодним значеннем, аб яднаних падпарадкавальнай сувяззю [2, с.73].
Адзін на адзін [9, Т.1, с.86].
Калі думаў пра сустречу адзін на адзін, то, трацячи на нейкі момант развагу, даходзіў да самаго Страшнаго [10, с.166].
Адлягло на души [9, Т.1, с.63].
У мяне на души гарела ўсе гетия Дні. Можа, цяпер толькі адлягло [10, с.238].
Бели світло [9, Т.1, c.317].
<...> значицца, канец, адгуляў Валодзя на білим Свецє, збірайся ў апошнюю дарогу [10, с.172].
Вадзіць за ніс [9, Т.1, с.70].
<...>, и Валя камандавала ім, як хацела, бесциримонна вадзіла за ніс [10, с.38].
Виводзіць на чистую Ваду [9, Т.1, c.206].
Калі з Релея гетимі нячиста, то я іх виведу на чистую Ваду [10, с.97].
Вилецець з галавіт [9, Т.1, с.218].
Стара нерозумна жанчина. У яе вилецела з галавіт ... [10, с.138].
Виходзіць з гонарам [9, Т.1, с.106].
<...> плиг сваім вопице и сваіх нервах ен заўседи виходзіў, як кажуць, з гонарам - за дваццаць гадоў ніводнай авариі [10, с.116].
Так болю [9, Т.1, с.30].
Івану да болю зрабілася Шкадов таго гаю, Які висеклі пасли Вайни [10, с.87].
Душа ляжиць [9, Т.1, с.386].
... Тася <...> спрабавала адгавариць, <...> «Як сам хочаш, Іванка, та чаго душа твая ляжиць» [10, с.339].
Заглянуць у душу [9, Т.1, с.390].
І Астаповіч, Які, здаецца, ведаў усьо и разумеў кожнага Чалавек, що не здолеў заглянуць у душу лепшаму механізатару [10, с.273].
Задраць ніс [9, Т.1, с.377].
шишкі на травні привітанне НЕ адказаў, прайшоў міма, задраўши ніс [10, с.77].
З вока на вока [9, Т.1, с.57].
Альо адно адчуваў: гета страшнае, яно адводзіла яго цели місяць пекло такий вось сустречи - з вока на вока [10, с.97].
Згараць пекло сораму [9, Т.2, с.433].
А што я міг сказаць? Я пекло сораму згараў [10, с.130]. ??
З паўслова [9, Т.2, с.162].
<...> Яна не зразумела яго, як звичайна, з паўслова [10, с.93].
Каб духу твайго не було [10, c.169].
Пайшоў преч, гніда! Каб духу твайго не було, забойца! [10, с.169]
Кідаць слові на вецер [9, Т.2, с.506].
Ніколі Яна не кідала слові на вецер ... [10, с.230]
Кідаць цень [9, Т.2, с.508].
Чи не треба Ваня, з-за адной дурний баби кідаць цень на людзей [10, с.138].
Краєм вуха [9, Т.1, с.525].
Чуў я пекло людзей, краєм вуха, як кажуць, пра вас ... пра бацькоў ваших ... [10, с.270].
Ламаць галавіт [9, Т.1, с.389].
Заглянуўши ў залу и ўбачиўши, што Карней ламає ...
