таўніца ў творити І. Мележа надзелена привабнимі чалавечимі рисамі, но яе вобразе рафіна вана сацияльни, народжани савецкім годинах, спрошчани и ў нечим нагадвае Віру Засуліч з Рамана Міхася Зарецкага Вязьма - вясёлая, Жвавий, аптимістичная мясцовая активістка, закаханая ў свойого начальніка, ставіць па Вечар агітп еси, виступає на сходах. Напачатку яе характар ??травні видатния перспективи для развіцця, но ў Наступний Раману вияўляецца пераважна знешне и немативавана.
Такім чинам, вияўляючи нациянальни тип білоруський жанчини ў Раману Палескай хронікі, І. Мележа найперш абмалёўвае яе ў традицийних праявах, а менавіта ў приватна-сямейних адносінах. Кахане дзяўчина (Ганна, Хадоська) i маці (Васілёва, Хонева, Ганніна маці) разглядаюцца аўтарам як виразніци Лепші рисаў характар ??Беларускі. Вобразе ж мачихі (Чарнушкавай Куліни), дреннай жонкі (Мані), злий свекриві (Глушачихі), адпаведна фальклорнай традициі, стилістична зніжани. Па-інше, празаік імкнецца ўвесці ў абиход таксамо вобразе сацияльна актиўнай жанчини - настаўніци, удави, проста неабиякавай да несправядлівасці сялянкі.
Пісьменніку ўдалося виявіць народні тип жанчини, падаць яго адпаведна уяўленням беларусаў, раскриваючи ў разнастайних індивідуальних праяўленнях. Фемінния вобразе, створания І. Мележа, пазбаўлени схематизму и просталінейнасці, аднатипнасці альбо шаблоннасці, но яни привабния ў свае типовасці, у глибокай роднасці з реальним характар ??білоруський жанчини.
Паставіўши жанчину ў кантекст грамадска-гістаричних змен, виявіўши яе гуманістични падиход да чалавека ў речишчи будь-яких сацияльних калізій, пісьменнік змог паказаць такія яе істотния Риси, як справядлівасць, дабрачиннасць, хрисціянскае чалавекалюбства и ахвярнасць.
Чарнобильская катастрофа адабрала ў білоруського народу Припяцкае Палессе, и яго жанчини - носьбіткі унікальних мясцових традиций - аказаліся расселенимі па ўсёй краіне. Таму проза пісьменніка-палешука І. Мележа дагетуль застаецца адной з найгалоўнейших літаратурних криніц, дзе ў вишейшай Ступені таленавіта занатавана ментальнасць палескага регіёна, вияўленая ў вобразе білоруських жанчин.
1.3 льно вибар: жанчина-гераіня и жанчина-ахвяра ў прозі В. Бикава
. 3.1 вобразе жанчини-гераіні ў прозі В. Бикава як носьбіткі Лепші нациянальних духоўних якасцяў
Мастацкая проза Васіля Уладзіміравіча Бикава заканамерна ўзрасла на критим падмурку, Які биў закладзени класікамі білоруський літаратури - М. Гарецкім, Якуба Коласа, Кузьмою Чорним и інш. Крок да вялікай літаратури пра вайну пісьменнік рабіў поруч з видатнимі рускімі пісьменнікамі - аўтарамі прози суворих лейтенантаў - Р. Бакланавим, Ю. Бондаравим. Реалістичнае мастацкае мислення В. Бикава, Моцного сацияльни імператиў, сканденсавани ў текстах, яго ўнутраная повяз з нациянальним менталітетам, а ў виніку - високі ўзровень мастацкага абагульнення - усьо гета дае падстави разглядаць творити празаіка ў кантексце нациянальнай сацияльна-філасофскай прози.
Аригінальния праблемния Аповесці аўтара перакладзени больш чим на 50 моў світлу и Широкий даследаваліся ў літаратуразнаўстве. Усебаковаму АНАЛІЗУ бикаўскай прози присвечани манаграфіі Дз. Бугайова Васіль Бикаў: Нарис жицця и творчасці (1987), І. Афанасьєва Хто ўзиходзіць на Галгофу? (на Руска. мове, 1993), грунтоўния даследаванні А. Адамовіча, С. Андраюка, П. Дзюбайли, В. Жураўлёва, В. Каваленкі, М. Тичини и інш. Рускія даследчикі І. Дзядкоў и Л. Лазараў у нарисах творчасці В.Бикава паставілі прозу аўтара ў кантекст савецкай літаратури пра вайну. А. Макмілін, вядоми англійскі даследчик білоруський літаратури, стваральнік англамоўнай Гісториі білоруський літаратури, присвяціў бикаўскім ваенним аповесцям критичния артикули Васіль Бикаў и беларуская Савецкая аповесць (1976, на англ. Мове), Вайна и мір у прозі Васіля Бикава (1983, на англ. мове). Балгарскія, кітайскія, нямецкія, польскія, украінскія, французскія, чешскія и естонскія критикі звярталіся да асенсавання бикаўскай прози.
творити пісьменнікаў узроўню В.Бикава маюць велізарнае значенне для развіцця нациянальнай культури. І гета звязана найперш з тимі каштоўнасцямі, якія яни ў гетую культуру нясуць. Каштоўнасці, якія абараняе аўтар, сапраўди можна назваць агульначалавечимі, гендерна НЕ заангажаванимі. Яни ўяўляюць сабой тое адрознае и агульнае, чим мужчинскі и жаночи світло узаемадапаўняюць адзін аднаго, а ў екстремальних абставінах и ўзаемазамяняюць.
Нациянальни світло сканцентравани НЕ столькі вакол бикаўскіх герояў, колькі ў іх душах. Характерна, што нефальшивия, хрисціянскія принципи існавання ў прозі пісьменніка фармулююць персанажи-жанчини. У большасці твораў В. Бикава НЕ яни виступаюць галоўнимі гераінямі, но найчасцей менавіта іх вуснамі гавориць бикаўская праўда жиц...
