> Наша таксамо - Дзяк богу!- Уступіўся за Ганну бацька.
І намагався, и розумна, и слухмяная, - адразу падтримала яго мачиха.- І з тварі - іншу таку пашукаць. Хай хоць хто скажу: нічим НЕ абдзяліў божа!
А Яўхім - Хіба, сказаць, що не дерло хлопець на ўсе Курані? А да ўсяго - дастатак! Пойдзе каторая - НЕ нахваліцца на частку, и паесць, и пап е ўволю.
Наша, канешно, що не багатая ... - адгукнуўся биў бацька, альо мачиха не дала яму дагавариць, кінулася сама ў наступ:
Небагато, затое - з рукамі! Лішнім ротах НЕ будз! Як каторая з паўнай скриняй! І звариць, и спяче, и Сарочка Чалавек пашие! I свінча, и дзіця дагледзіць! Вішчаць пекло голаду НЕ будуць! ..
Дай бог, бо ў нашага купця - дабра без канца! І свінні, и парасяти, и авечкі, и ягнята, и тік, и Клець - аби паспець! ..
Чаго тут мянціць попусту, - уступіў старі Глушак, нецярпліва, скрипуча.- Знаємо усьо и ми, и яни - НЕ далекія ... Адним словами, пірог бяреце?
Стари павеў акулярамі на мачиху, на бацьку, Ганни НЕ запитаўся. Мачиха памаўчала для приліку трохі, як би разважаючи.
Ди ми што ж? .. Ми не супроціў, калі яно ўже на тое ... Ганначко, пакланіся ўже сватам, вазьмі пірага ... Назаўтра, у нядзелю, билі змовіни. Глушакі, дзядзькі, цеткі Глушакоў пілі ў цеснай Чарнушкавай хаце самагонку, елі так упраўна, што наганялі на мачиху страх, бязладна и голасна гаманілі.
Калі ў хаце, нарешце, стала цішей и ширей и засталіся толькі бацькі и свати, пачалі дамаўляцца, цераза Які годину гуляціі вяселле. Ганнін бацька казаў НЕ спяшацца, прасіў адкласці на тидні два-вки, а свати Глушакоў даводзілі, што «адклад НЕ ідзе ў лад«, дабіваліся, каб зрабіць вяселле адразу, у Наступний нядзелю <...> Дамовіліся гуляціі праз два тидні. У тієї момант, калі ўсе згодна замоўклі, мачиха дала знак Ганні, и тая Дастан са скрині ручнік, падала сватам, Глушаков стараму и Яўхіму »[7, 5, с. 255-257].
Вечар Ганна бачиць каля плота Васіля, альо вийсці НЕ рашаецца: нягожа гета пасли змовін. «Вийсці?! Замоўленай! Чужий, іншому аддадзенай! .. Не, що не! Што з воза ўпала, тое прапало! Чи не яго цяпер! Чи не вільна - каб сустракацца! Грехем ... »[7, 5, с. 255-256], - думае яна. Як заўседи, Ганна кіруецца ўсе тимі ж «няўхільнимі законамі жицця», робіць так, як спрадвеку було заведзена.
«У нядзелю, з самого ранку Чарнушка стаў ладаваць вясельни віз. КАЛЕС билі НЕ палі, пазичания - ладнейшия, на лягчейшим хаду, моцния, акурат, каб ехаць у таку дарогу.
У хаце було трохі жанок, дзяўчат, Ганніних дружак и сябровак.
Матко, Малад годину убіраць, - сказала стара Аўдоля, што Корпан каля печи.
Знаю, сама знаю, што пара!- Мачиха, що не гледзячи на Чалавек, паклала кофту на палаці, загадала Ганне садзіцца на ўслон. Усе, хто биў у хаце, жанкі, дзяўчати, абкружилі Ганну: адни - каб памагчи мачисе, другія - каб зрабіць тое, што належиць ім, вибраних за дружак, треція - каб проста паглядзець. Така падзея ж!
... Ганна ... стаяла заплеценая, у Нова кофтачци, у Чирвони з зяленимі клетачкамі андараки, у Чирвони матчина чаравіках-паўбоціках.
Чарнушка глянуў - вянок на Ганні, велюм спадати да долу, Легкі, ніби и НЕ в...
