аданай справе, а значиць, и несці поСћную адказнасць за яе викананне Аляксандр II не адважваСћся. Паколькі памешчикі так-сама асабліва НЕ спяшаліся з прапановамі аб скасаванні пригонніцтва, памешчицкую "Ініциятиву" треба було арганізаваць. Зрабіць гета аказалася НЕ вельмі цяжка. Праворуч Сћ критим, што генерал-губернатар Віленскай, Ковенскай и Гродзенскан губерняСћ В.І.НазімаСћ и імператар Аляксандр II билі сябрамі дзяцінства. Яшче Сћ МАІ 1856 на іх сустречи Сћ Бресце В.І.НазімаСћ запеСћніСћ імператара, што дваране яго генерал-губернатарства, бачачи винікі визвалення сялян у суседніх прибалтийскіх губерній, дзе сяляне атрималі асабістую Свабоду яшче Сћ пачатку XIX ст., пагадзіліся б на падобную реформу. Літах 1857 Аляксандр II ізноСћ сустреСћся з В.І.Назімавим, цяпер ужо Сћ Вільні, и генерал-губернатар пацвердзіСћ, што памешчикі паСћночна-заходніх губерняСћ гатова виступіць з ініциятивай адмови пекло пригоннага права. Імператар, безумоСћна, адобриСћ гету "Ініциятиву". p> Пад націскам В.І. Назімава інвентарния камітети Віленскай, Гродзенскай и Ковенскай губерняСћ принялі рашенне НЕ займацца питаннямі регулявання адносін паміж памешчикамі и сялянамі, для чаго яни и билі калісьці створани, а пагадзіліся бязвиплатна визваліць сялян, пакінуСћши памешчикам усю зямля и сялянскую нерухомасць. Гета рашенне В.І.НазімаСћ у верасні 1857 накіраваСћ міністру Сћнутраних спраСћ. У кастричніку ен асабіста приехаСћ у Пецярбург и папрасіСћ Даць яму далейшия інструкциі. Імператар загадаСћ паскориць вирашенне гетага вань. Хутка така інструкция для Назімава була распрацавана, и 20 Лістапада 1857 Аляксандр II падпісаСћ и накіраваСћ рескрипт (Прадпісанне) генерал-губернатару Віленскай, Ковенскай и Гродзенскай губерняСћ В.І.Назімаву аб заснаванні з прадстаСћнікоСћ мясцових памешчикаСћ Трох губернскіх камітетаСћ и адной агульнай камісіі Сћ Вільні для падрихтоСћкі мясцових праектаСћ паляпшення побуті памешчицкіх сялян. Криху пазней падобния камітети билі створани и Сћ інших губерній Расіі.
Змест рескрипта сведчиСћ аб критим, што ініциятива памешчикаСћ аб визваленні сялян па "Остзейскаму" Сћзору була памайстерску викаристана вярхоСћнай уладай для прапанови, нечаканай для памешчикаСћ. Праграма Сћрада, якую треба було абмеркаваць у створаних камітетах, давала пригонним сялянам грамадзянскія рацію, альо захоСћвала вотчинную Сћладу памешчика. За памешчикам заставали права Сћласнасці на Сћсю зямля. Сялянам пакідалі сядзібния надзели, якія яни на прадягу пеСћнага годині павінни билі викупіць. Вище названих гетага прадугледжвалася Даць сялянам у каристанне пеСћную колькасць зямлі "для забеспячення іх побуті и для виканання іх абавязкаСћ Перад урадам и памешчикам ", за якую сялян абавязвалі плаціць аброк альбо працаваць на памешчика. Памешчик атримліваСћ таксамо права паліцейскага Нагляду за сялянамі. Плиг гетим будучия адносіни сялян и памешчикаСћ з'яСћляліся б гарантияй своечасовай плати першимі дзяржаСћних и земскіх падаткаСћ. У рескрипце нічога не було сказана аб адмене пригоннага права, альо 21 Лістапада 1857 у "Дадатковай адносіне" Сћжо недвухсенсоСћна паяснялася, што галоСћним у "паляпшенні побуті памешчицкіх сялян "з'яСћляецца адмена пригоннага права.
Менавіта дзеянне гетих двох дакументаСћ, з якіх другі канкретизаваСћ агульния и НЕ зусім ясні палаженні першага, зрабіла незваротним працес падрихтоСћкі да адмени пригоннага права па Сћсей імпериі, а іх апублікаванне легалізавала абмеркаванне праблєми. Неабходнасць реформи була ПУБЛІЧНА пацверджана. Стала зразумелим, што пригоннае права даживае апошнія гади. Чаканне хуткіх Перама падштурхнула да дзеянняСћ як памешчикаСћ, так и сялян.
Ужо Сћ пачатку XIX ст. у білоруських губерній назіралася тенденция да павелічення памешчицкай зямлі за кошт скарачення сялянскіх надзелаСћ. Гети працес асабліва паскориСћся пасли 1857 м. Памешчикі перасялялі сваіх сялян на горшия земли, адразалі Сћ іх частко зямлі, увогуле пазбаСћлялі надзелаСћ. Калі Сћ пачатку стагоддзя Сћ заходніх білоруських губерній памешчицкая зямля Складанний 1/3 усей полишаючи маентка, а Сћ каристанні сялян було 2/3, то Перад реформай у Віленскай губерні сялянам Заставши толькі 52,5% ворива и сенажацей, у Гродзенскай - 55,8%. Значний павялічилася сярод сялян колькасць агароднікаСћ (мелі толькі сядзіби) i кутнікаСћ (Не мелі ні зямлі, ні жилля). p> Дзеянні памешчикаСћ виклікалі пратест сялян. Ен примаСћ розния форми: адмаСћленне пекло виканання феадальних павіннасцей, супраціСћленне перасяленню и памяншенню надзелаСћ, калектиСћния скаргі, самавольния лясния парубкі, падпальванне памешчицкіх сядзіб, нападаючи на памешчикаСћ и аканомаСћ, непадпарадкаванне памешчицкай и Сћрадавай адміністрациі. У 1858 - 1860 рр.. сялянскія хваляванні адбиліся ва Сћсіх білоруських губерній. Паводле няпоСћних звестак (пра некатория виступленні мясцовия Сћлади НЕ паведамлялі), у гети годину зарегістравана 42 сялянскія хваляванні, 11 з якіх билі падаСћлени плиг дапамозе войскаСћ и паліциі.
