оСћвацца земли колишньої Старажитнарускай дзяржави. ЛітоСћскім князям на захадзе гета Сћдалося зрабіць хутчей, чим на Сћсходзе, дзе пазней скончиСћся перияд феадальнай раздробленасці и княстви доСћга знаходзіліся пад Мангол-татарскім стрибне. Два центри НЕ маглі Сћ решце решт НЕ сутикнуцца. Гета стала адной з падстаСћ абвастрення іх адносін. ВаСћмовах паширення централізатарскіх тенденций у Рускай дзяржаве дипламатия ВКЛ імкнулася Сћбіць Клін у гети працес и падтримаць тия княстви Русі, якія засталіся яшче самастойнимі. Так, у 80-х гадах XV ст. цвярскі князь Міхаіл Барисавіч спрабаваСћ абаперціся на княства ЛітоСћскае, процістаючи паширенню Сћлади Івана III на палю вотчину.-У 1483 биСћ укладати дагавор аб палітичним САЮЗ и Сћзаемада-памозе паміж Цвярскім княствам и Вялікім княствам ЛітоСћскім. У адказ МаскоСћскае княства пача-ло ваенния дзеянні супраць Цвер и на працягу зімовай кампаніі 1484-1485 рр.. розбудити-рила пагранічния Гарад Цвяр-ського княства. Міхаіл Барисавіч запрасіСћ міру, Які и биСћ укладати з Масква 25 сакавіка 1485 Цвярское княства, паводле гетага міру, захоСћвала пеСћную Самаста-насць за виключеннем знешняй палітикі. Саюзнае пагадненне з Вялікім княствам ЛітоСћскім ану-Лява, и биСћ укладати абаронча-наступальни САЮЗ з Масква супраць Вялікага княства ЛітоСћскага. Альо Міхаіл Барисавіч хацеСћ захаваць решткі самастойнасці и адразу ж узнавіСћ сепаратния перамови з Вялікім княствам ЛітоСћскім. Винікам биСћ другі паходу маскоСћскага князя на чале з Іванам III на цвер, пасли якога Цвярское княства було кан-чаткова далучана да МаскоСћскай дзяржави. Так на працягу XIV-XVI стст. адносіни паміж Вялікім княствам ЛітоСћскім и Рускай дзяр-жава няредка насілі варожи характар. ВКЛ НЕ хацела далейшага Сћзмацнення Масква и Сћ барацьбу Сћцягвала ардинскага хана Ахмеда. МаскоСћскія Князі Сћ палю Чарга заключалі САЮЗ супраць ВКЛ з кримскімі ханамі.
Інша причина варожих адносін ВКЛ з Масква була Сћ асаблівасцях вирашення канфесійнага вань Сћ Вялікім княстве ЛітоСћскім. МаскоСћскі вялікі князь претендаваСћ на ролю адзінага пра-васлаСћнага гасудара-абаронцу інтаресаСћ праваслаСћнага насельніцтва. У тієї жа Час і саме праваслаСћнае насельніцтва Вялікага княства ЛітоСћскага доСћгі годину НЕ аддзяляла сябе па нациянальна-релігійних адзнаках пекло насельніцтва Рускай дзяржави. Іх аб'ядноСћвалі агульния гістаричния карані, традицийная культура и адзіная віра. Між тою у Вялікім княстве ЛітоСћскім праваслаСћная віра приціскалася. Гета абвастрила релігійную барацьбу Сћ яе нетрах. Наступ каталіцизму и паширенне польскага Сћпливу яшче болипой узмацнілі незадаволенасць білоруських праваслаСћних феадалаСћ, якія и так билі Сћ нераСћнапраСћ-ним становішчи з польскімі и літоСћскімі феадаламі. Вялікі князь маскоСћскі працягваСћ ім руку дапамогі. Некатория з білоруських феадалаСћ па палею Волі пераходзілі разам са сваімі маенткамі пад Уладу Масква. Березень 1487 па 1493 у Масква приехалі служиць са сваімі вотчичамі Князі Варатинскія, БялеСћскія, Мярецкія, Вяземскія.
Канфрантация паміж МаскоСћскай дзяржавай и ВКЛ привяла спачатку да неабвешчанай примежнай Вайни працягласцю з 1487 па 1494 У 1487 пасольства ВКЛ даремна патрабавала пекло Івана III управи на маскоСћскіх князеСћ, якія рабілі набегі на воласці Вялікага княства ЛітоСћскага. Іван III адказваСћ узаемнимі абвінавачваннямі. Такімі ж няСћдалимі билі и наступния пасольстви Сћ Масква Сћ 1488, 1489, 1491, 1492 рр.. У виніку Вайни була Зламал абарона Сћсей плиг-межнай літоСћскай паласи з МаскоСћскім княствам.
Примежния ваенния сутичкі перараслі Сћ болипой сур'езни канфлікт у 1492 пасли смерці вялікага князя літоСћскага Казіміра. Викарис-таСћши пераходни етап ва СћстанаСћленні вярхоСћнай залагодить, войскі Івана III зрабілі паспяховия набегі на земли ВКЛ. Нови вялікі князь літоСћскі Аляксандр Казіміравіч спяшаСћся скончиць Вайн. Перамови аб спиненні ваенних дзеянняСћ скончиліся 12 лютаго 1494 заклю-ченнем мірнай и шлюбнай дамоСћленасцей. Іван III видаСћ палю дачку Альону за Аляксандра Казіміравіча. Паводле мірнай дамоСћленасці, Вялікае княства ЛітоСћскае адмаСћлялася на карисць МаскоСћскага пекло Вяземскага княства и часткі інших княстваСћ. За Іванам III було плиг-знання права на НоСћгарад, ПскоСћ, цвер и Разань. За маскоСћскім ГАСУ-даром замацоСћваСћся титул В«вялікага князя Сћсяе РусіВ». Було дамоСћ-лена, што абедзве дзяржави дапамагаюць адна адной у барацьбе з татарамі. Гета значная Сћступка з боці Вялікага княства ЛітоСћскага Сћ теритарияльних и палітичних адносінах. Аднако супяречнасці паміж дзвюма дзяржавамі Знято НЕ билі. Іван III рихтаваСћся да Вайни. 3 гета Мета ен наладжваСћ адносіни са Швецияй и Турцияй, разлічваСћ на дапамогу Менглі-Гірея.
У 1500 канчаткова билі разарвани адносіни паміж Рускай и ЛітоСћскай дзяржавамі. Причинай биСћ пераход шерага буйних ФЕА-далаСћ Вялікага княства ЛітоСћскага Сћ межи Рускай дзяржави. Іван III приняСћ іх на службу и абвясціСћ Вайн Вялікаму княству ЛітоС...
