алютно пачатак и АСНОВА адзінства Сћсяго існага. Бог лічицца таксамо зиходнай криніцай руху и причинай, якаючи "ажиццяСћляе" світло. У тієї жа годину природа признаецца відсталим, няздольним да самавизначення мноствам речаСћ, якое створана богам.
Разам з ідеяй патойбочнага нашаму світла бицця Сћ філасофію Сћвайшло паняцце віри. Філосафи вимушани билі звярнуцца да яго, каб неяк абгрунтаваць падзел існага на дзве часткі зямную и Боске. Калі зямни світло раскриваецца Розума, то як Биць з боскім, Які НЕ травні нічога агульнага з прадметнай речаіснасцю? ЄП не дасягальни для наших пачуццяСћ и розуму: яни пристасавани ариентавацца толькі Сћ цялесним асяроддзі. Віра ж здольная адкриваць тое, што Сћтоена пекло розуму, яна можа пераадольваць межи ігрироднага бьшдя и спасцігаць боскі світло. Зразумела, фенам віри набиСћ у сяреднявечнай філасофіі вьжлючна вялікае значенне.
СтанаСћленне культури сяреднявечча пацвярджае вядомую ісціну, што філасофія найболип емка и сцДсла виражає дух свойого годині. Сяреднявечни спосабами светаразумення складваСћся, калі релігія зайняла пануючае становішча Сћ грамадскай свядомасці. Гета не було випадковим. Римская імперия носьбіт античнай духоСћнай традициі пераживала тади вялікія цяжкасці. У шматнациянальнай дзяржаве то там, то тут успихвалі визваленчия війни. Унутрания супяречнасці привялі да падзелу імперьгі спачатку на дзве, а затим на Чатир часткі. Жорсткий працяглая барацьба вялася Римам з варварскімі народамі. А 24 жніСћня 410 р. старажитная сталіца імпериі впала: яна була захоплена и абрабавана вестготамі. Пасли розпаду дзяржави тут утвараюцца аСћтаномния варварскія каралеСћстви. Паступова приходзяць у заняпад Гарад, згортваецца гандаль, адбиваецца агульнае паніженне СћзроСћню духоСћнага жицця. Кульмінацияй спусташення колишньої культури стала закрицце у 529 Годзе імператарам Юстиніянам афінскай Академіі. Гетая ганебная з'ява азначала канец античнай філасофіі. p> Стара цивілізация спиняла палі існаванне. Звязания з гетим драматичния падзеі стваралі реальную пагрозу канчатковага разбурення культури. Абрабаваная и знясіленая шматнациянальная ЕСћропа прагла міру и Спак. Ідеали паганскай культури з племяннимі багамі и витанчанай мала зразумелай неадукаванаму варвару філасофіяй НЕ маглі забяспечиць устойлівасць грамадства. Частковае паразуменне народаСћ и адносная стабільнасць грамадства билі дасягнути на падставе принципаСћ хрисціяскай віри.
Вельмі паказальна абвяшченне хрисціянствам роСћнасці Сћсіх вернікаСћ Перад богам, незалежна ад іх етнічнага паходжання ці сацияльнага становіпгча. Касмапалітизм и некатори демакратизм першапачатковага хрисціянства значний сприялі ва Сћмовах вялікіх Сацияльна узрушенняСћ широкаму распаСћсюджванню Сћзнікшай віри. Релігійния СћяСћленні становяцца асновай светапогляду, істотним елементам масавай свядомасці. Нягледзячи на пераследаванні дерло хрисціянаСћ и вострое критичния адносіни да сябе з боці адукаванай часткі античнага грамадства, ...
