Хутка хрисціянства робіцца дзяржаСћнай релігіяй.
Цікава, што першия хрисціяне годинах вельмі рашуча виступалі супраць античнай філасофіі. Яни адчувалі вялікую розніцу релігійнага и філасофскага светапоглядаСћ. Альо затим теолагі Сћсе часцей пачинаюць звяртацца да філасофскіх меркаванняСћ и развагаСћ. Каб грунтоСћна Сћсталявацца Сћ духоСћним жицці грамадства, релігіі було яСћна недастаткова адной Алор на масавую свядомасць. Яна вимушана була каристацца філасофскімі аргументамі. Так фармавалася адмисловая форма светаразумення, якаючи затим атримала Назву сяреднявечнай філасофіі. А Сћ яе падмурку алинуліся дзве розния традициі хрисціянскарелігійная и античнафіласофская. Менавіта іх спалученнем тлумачицца незвичайни Калар сяреднявечнай філасофіі. Біблейскія СћяСћленні самим сур'езним чинам паСћпливалі на станаСћленне ідеі трасцендентнага и неспасцігальнага бога. А з античнай філасофіі найбольшае Сћздзеянне аказалі спачатку вученне Платона, а затим Аристоцеля, у якіх змяшчаСћся Моцний пласт уяСћленняСћ аб пазаасабових формах духоСћнасці.
Сцвярдженне хрисціянскай цивілізациі було няпростим, а годинах Надав вельмі жорсткім: разбураліся цудоСћния античния храми, знішчаліся видатния скульптури античних майстроСћ, руйнавалася наладжаная сістема адукациі. Грамадства правальвалася у бездань сацияльнага хаосу. Зразумела, што філасафізация теалогіі крейди Сћ такий сітуациі вельмі вялікае значенне: яна припиняла працес розпаду культури и давала їй інше жицце.
СапраСћди, авалоданне філасофскім Подумки прицягвала Сћвагу да кнігі, та Мастацтва пісьма и мови. Існавала вялікая патреба Сћ перакладзе релігійних вобразаСћ на мову філасофскіх паняццяСћ. Філасофскае подумки задавальняла інтелектуальную Праги Чалавек, Які апинуСћся Сћ Складання варунках гісториі, зразумець жиццеви Сенсит існага и визначиць палі адносіни да закранутих релігіяй, альо НЕ растлумачаних нею гранічних з'яваСћ нашага бицця: нарадження и смерці, віни и адказнасці, разбешчанасці и збаСћлення.
Натуральна, усьо гета вимагала ствараць адпаведную сістему адукациі. НеСћзабаве плиг монастир и Сабор узнікаюць школи. Падчас варварскіх нашесцяСћ яни виконвалі ролю своеасаблівих сховішчаСћ філасофскіх твораСћ античнасці. Тут рабіліся пераклади старажитних аСћтараСћ на лацінскую мову.
Для захавання и развіцця культури було вельмі важлива, што навученци школаСћ далучаліся да разнастайних галінаСћ ведаСћ. Іх падрихтоСћка падзялялася на дзве Ступені. Дерло називаю тривіум. Тут вучні авалодвалі граматикай, риторикай и диялектикай ці логікай. Інші називають квадриум. Тут викладаліся арифметика, геаметрия, астраномія и теория музикі. Усе разам гета Складанний сем вільних мастацтваСћ. Геткім чинам далекія на дерло погляд пекло штодзеннага клопату Завданням теаретичнага асенсавання глибінних структураСћ чалавечага існавання абуджалі рациянальнае пазнанне Сћвогуле. Праз Адукация ажиццяСћляСћся пераход думкі Сћ практичную плоскасць. Такі працес ...
