ути пафасам ухвалення Чалавек-патриета, Чалавек-працаСћніка, вернаго хрисціянскім запавежзям. Неад емния Риси станоСћчих герояСћ пісьменніка - любоСћ да роднаВ зямлі, дабриня и спагадлівасць, гаспадарлівасць. АСћтарскі ідеал - гета земляроб, Які Живе з ПРАЦІ рук сваіх. Я.БаршчеСћскі Сћ гісториі Наша літаратури Сћсе яшче НЕ лічицца значним пісьменнікам. Аніколі ягонае прозвішча НЕ спалучалася з азначеннем Класік . І гета нягледзячи на тое, што зробленае гетим літаратарам класічнае па палею сутнасці: менавіта ен заклаСћ падмурак білоруський літаратури. Так яго аніколі пригожае пісьменства нашага краю не називає беларускім. Менавіта ен у палею творчасці (перадусім у прозі, а таксамо Сћ драматичнай паеме Жицце сірати ) здзейсніСћ завзятість СПРОБА сакралізаціі Беларусі, а не Літви, як Адам Міцкевіч, філамати и шераг інших польскамоСћних творцаСћ нашага краю Першай палового XIX ст. У інших умів Я.БаршчеСћскі, верагодна, стаСћся б адним з шматлікіх народних казачнікаСћ, стваральнікам білоруського фальклору. Вось гета Сћменне ствараць фальклор у дасведчанага Я.БаршчеСћскага Сћвасобілася ва Сћменне твариць у фальклорним духу. Альо дадзеная фальклорнасць НЕ раСћназначная Народнай фальклорнасці [6, с.26].
Ян БаршчеСћскі жиСћ и пісаСћ у гістаричних Умова, калі светапоглядни феномен, Які завецца поза беларуская нациянальная ідея , яшче толькі пачинаСћ фарміравацца. Нягледзячи на тое, што большасць твораСћ пісьменніка напісания на польскай мове, присвечания яни мілай серцу зямлі, што завецца Білорусь. Гета пачуцце замілавання накіравала и яго творчия імкненні да пошукаСћ асаблівих формаСћ, характерних толькі для білоруського народу, для яго існаснай природи, каб абаперціся на іх у Мастацкай творчасці.
дерло на Беларускі характар ​​твораСћ Яна БаршчеСћскага звярнуСћ уваг Рамуальд Падбярескі:
Тоє, што піша пан БаршчеСћскі прозай, що не датичиць непасредна ні гісториі, ні літаратури, ні мови Беларусі, альо травні сувязь з реччу больш важнай, а менавіта з духам и паезіяй народу, адкуль вийшлі и гістория, и літаратура, и мова. УхапіСћся ен за саму жиццевую Аснова и вирашиСћ паказаць у Мастацтва вялікі народні вобразе. Ен травні Перад сабою народ, часта з усей привабнасцю яго яшче паганскіх фантазій, якія апраменьвае сваім, так би мовіць, беларускім гафманізмам. Як у Балад ен імкнуСћся паказаць пачуццеви пліч паезіі народу, так у апавяданнях - яго творчасць и нібита Нейко філасафічнасць паняццяСћ пра побут, авеяних ягонай фантазіяй. У гетих апавяданнях, якія памилкова називаюць аповесцямі (альо метафізічнасць виразилося не травні значенн...
