. 19 ст.
У далейшим реалістичния принципи викаристання фальклорних традиций непариўна звязана з дзейнасцю К.Каліноўскага, Ф.Багушевіча, Я.Лучини, А.Гуриновіча, Ф.Тапчеўскага, М.Косіч и інших білоруських пісьменнікаў другий палавіни 19 ст . На гетим етапі нови Сацияльна-естетични змест набивае сама категория народнасці літаратури.
У перияд узмацнення рамантичних тенденций (1910 - 1913 р.р.) на Аснова народна-гераічних традиций у білоруський паезіі ўпершиню зараджаецца епічни вобразе самаахвярнага змагара за народну впоратися. У параўнаннні з фальклорнимі вобразе гети значний пераасенсавани и ўзбагачани - яму ўласціви Риси ревалюцийнай метанакіраванасці, актиўнасці, глибокай гкманістичнай акриленасці. Трансфармация народних асноў набивае ў іх характар ??виключна арганічни, маштабні и паслядоўни. Центральния вобразе героіка-рамантичних паем Я. Купали («Курган», «Бандароўна», «Магіла лева»), Я.Коласа («Симон-музика»), М.Багдановіча («Максім и Магдалена», «Страцім-лебедзь» ) Сталі манументальним увасабленнем Лепша нациянальних рис білоруського народу, яго вольналюбівих ідеалаў и надзо. Вось чаму традицийния вобразе «народних заступнікаў» у сваім літаратурним развіцці набиваюць живи Риси свойого годині, палею ревалюцийнай епохі, вияўляючи Найбільший істотния Риси новаго пакалення барацьбітоў за волю.
Фарміраванне нових ТВОРЧА асноў у білоруський савецкай літаратури непариўна звязана з іменамі Я. Купали и Я.Коласа.
полон ўплиў аказвалі фальклорния традициі и на станаўленне білоруський драматургіі 20-х р.р. Апіраючися на вопит дакастричніцкага перияду («Пінская шляхта» В. Дуніна-Марцінкевіча, «Модний шляхцюк» К.Каганца, «Паўлінка» и «Примакі» Я. Купали), У.Галубок, Л.Родзевіч, М.Чарот и іншия паспяхова распрацоўвалі жанр битавой камедиі и вадевіля. На Аснова народних легенд и паданняў у гетия гади зараджаецца фальклорна-рамантичная драма, даволі блізкая па структури да традиций народнаго театра ЦІ батлейкі («На Купалле» М.Чарота, «Машека», «Каваль-ваявода» Е.Міровіча, «Вяселле» В.Гарбацевіча и інш.).
У Лепша творах пасляваеннага дзесяцігоддзя дасягненні білоруських пісьменнікаў у галіне мастацкага фалькларизму билі НЕ толькі прадоўжани, альо и паглиблени.
Несумненна, што дзіцячая Мастацкая літаратура - гета Частка агульналітаратурнага працесу. Критим не менше, яна травні свае асаблівасці, без відання якіх немагчима дасягнуць паразумення паміж настаўнікам и вучнем.
Важлива асаблівасць дзіцячай літаратури - яе сувязь з педагогікай и псіхалогіяй. В.Вітка падкресліваў, што НЕ можа Биць дзіцячим пісьменнікам аўтар, Які ў самої души палею НЕ з'яўляецца педагогам. Хвалюючия СЛОВА пра призванне и абавязак дзіцячага пісьменніка виказала А.Васілевіч: «Дзіцячи пісьменнік ... Яму патребна сапраўдная адвага І, несумненна, вялікі Талент. Бо, абраўши сабе гета високае звань, ен вимушани як би Перад усім светам пацвердзіць: «Я пішу для дзяцей и тою самим бяру на сябе адказнасць Биць іх настаўнікам и правадніком у Краіну Нязведанага ...» Правадніком! А хто не відає, як многа патрабуецца пекло правадніка? »
Вядоми псіхолаг М.С. Мухіна адзначае: «Слухаючи казкі и гісториі, якія читае настаўнік, успримаючи з« Яви природи, разглядаючи ілюстрациі да кніжак и ариентуючися на емацийния адносіни настаўніка да таго, што разбіраецца на ўроку, дзіця з...
