о и ўвасоблена ў мастацкіх вобразе барацьба білоруського народу ў Першай треці 17ст. супраць сацияльнага стрибне. Дзеянне твора адбиваецца галоўним чинам у Кісцянеўскім замку, згадваюцца таксамо Бихаў, замкі ў Збарове и Рагачику, адзначаецца, што мяцеж узгареўся ў наваколлі Зверина у канц дзеянне твора пераносіцца ў Магілеў [10, с.7].
Ліс слоў визначае не" ўзрост», а іх викаристанне ў мове. Словом, якія абазначаюць жиццева важния, неабходния паняцці, вякамі НЕ стареюць; іншия ж архаізуюцца даволі Хутка, ми перастаем іх уживаць, таму што знікаюць Самі паняцці, якія гетимі словамі абазначаюцца. Змянілася сістема адукациі - зніклі з наша мови СЛОВА реаліст (навученец реальнага вучилішча), класная дама, інститутка.
словами, якія служаць назвавши паняццяў, з «яў, прадметаў, што НЕ існуюць у наш годину, називаюцца гістаризмамі. Усе пералічания «стария слово»- Гета гістаризми. Яни займаюць у мове асаблівае месца, з »яўляючися адзінимі назвамі прадметаў, якія даўно зніклі з нашага побиту. Таму ў гістаризмаў няма и НЕ можа Биць сінонімаў.
Акрам гістаризмаў, у Наша мове вилучаюцца и іншия типи ўстарелих словаў. Вам не даводзілася назіраць, як тое ЦІ іншае слова чамусьці «трапляє ў няласку»? Ми ўсе Радзіх уживаем яго ў мове, замяняючи іншим. Паступова яно забиваецца зусім. Наприклад, акцера ранєй називалі камедиянтам; гаварилі НЕ падарожжа, а ВАЯЖ, що не пальці, а пальці, що не лоб, а чало. Такія ўстарелия СЛОВА називаюць сучасния прадмети, паняцці, якія зараз називаюцца інакш. Нови Назв вицяснілі папяреднія, и яни паступова забиваюцца. Устарелия словами, у якіх есць сучасния сіноніми, што замянілі іх у мове, називаюцца архаізмамі.
Архаізми (пекло греч. аrchaios - старажитни) - устарелия СЛОВА або спалученні слоў, якія вийшлі з актиўнага ўжитку, хаця ў мастацкіх творах могуць викаристоўвацца для стварення калариту епохі, плиг паказе даўняга побиту людзей [18, с. 185].
Увогуле можна сказаць, што гістарични жанр ствараюць розчини Мастацкай літаратури пра жицце народу ў мінулия епохі. Гістарични жанр у сусветнай літаратури пачаў актиўна развівацца ў канц 18 - пачатку 19 стагоддзя, галоўним чинам у творчасці пісьменнікаў - рамантикаў. Пачинальнікам гетага жанру лічицца В. Скот, аўтар раманаў Айвенго, Ричард Ільвінае Серца.
Ул. Караткевіч увеў у білоруську прозу жанр гістаричнай аповеці ??и гістаричнага Рамана, Які ранєй поўнасцю адсутнічаў. Менавіта ў раманнай формі ен здолеў пераасенсаваць мінулае роднага краю, паказаць пошукі свойого забитага білоруського шляху [13, с.115], перадаць ліс народу як узвишаную трагічную філасофскую драму ва ўсей целаснасці вобразе світлу и Чалавек ў ім, сцвердзіць актуальнасць заклікаў неафітаў усіх часоў да Свабода, роўнасці, братерства Чалавек, народаў, людства. Вул. Караткевіч, аўтар гістаричних раманаў и аповесцей (Каласа пад сярпом тваім, Дзікае паляванне Караль Стаха, Сівая легенда и інш.)
Уладзімір Караткевіч прийшоў ў літаратуру ў інший палового 50-их гадоў на хвалі грамадскага абнаўлення пасли 20 з їзда партиі (1956), у сприяльни годину. Адчуваючи ў сабе небивалия творчия сіли, ен у тієї годину виношваў задумом напісаць розчини самих різни жанраў, якія маглі б скласці сто тамоў. Сярод іх билі вершить, легенди, паеми, апавяданні, Аповесці, раман у верші, гістаричния рама, п еси и р...
