порожнечі, уводзілі розния пільги для сялян, якія бралі для апрацоСћкі дадаткови надзел. Така палітика станоСћча Сћпливала на стан сялянскай гаспадаркі и садзейнічала еканамічнаму Сћздиму краіни Сћ целим. В
Павіннасці
Сялянскія надзели дзяліліся на цяглавия, за якія Сћ асноСћним виконвалася паншчина, и чиншавия, за якія галоСћним чинам сяляне плацілі грашови аброк. ДапаСћняла іх дзякла. У целим па Беларусі Сћ большасці билі цяглавия сялянскія гаспадаркі. У сувязі з гаспадарчим разбуреннем павялічилася колькасць сялян, що не меСћших амаль ніякіх сродкаСћ витворчасці.
Паншчина. Яе адбивалі Цілий рік и мужчини и жанчини, са палею рабочай живелай. Памери яе визначаліся з улікам магчимасці селяніну весці сваю гаспадарку. За гети перияд памер паншчини павялічиСћся амаль у 3 рази, дасягаючи фантастичних лічбаСћ 24 Дні на тидні з валокі (маентак Блювенічи Лідскага Павєтьє на 1746). p> У разбураних маентках и дзеля наваселаСћ рабіліся палеткі - у некалькі разоСћ памери павіннасцяСћ памяншаліся, альо на непрацягли годину.
гвалт, талокі, ЗГОНИ - роботи Сћсей сялянскай сям'ей на жніве, сенакосах, узворванні зямлі феадала. Колькасць гвалтоСћ часцей за усьо визначалося Сћ 12 на рік дзеля сялянскай гаспадаркі. Адзін гвалт міг працягвацца вки Дні (маентак Глибокае Ашмянскага Павєтьє, 1702 р.). p> Падводная павіннасць - на палею живеле дастаСћляць панскія вантажі да пристані ці Сћ гандлевия центри - ажно да КруляСћца (поза Калінінград). Замести паездкі пан міг спаганяць грашови еквівалент адпрацоСћкі, и ен биСћ вельмі вялікі.
Шарваркі - павіннасць укладати Сћ рамонце и будаСћніцтве дарога-гасцінцаСћ, мастоСћ, маенткаСћ. Мелі нерегулярни характар.
Акрам таго, сяляне адбивалі старажоСћшчину (розния гаспадарчия роботи Сћ Дваро феадала па ЧАРЗ сялянамі адной вескі), почнемо варту, яни сплаСћлялі ліс и іншия вантажі Сћ парти Прибалтикі, удзельнічалі Сћ аблавах пад годину панскага палявання и інш., Жанчини праполвалі агарод, ткалі, милі для панскага Двара. Пад годину святаСћ сяляне павінни билі падносіць абавязковае "каляднае" і "валачобнае" - пеСћную колькасць птушкі и яек.
Грашовия падаткі:
Чинш - галоСћни падатак для сялян чиншавих. Памер чиншу Сћ гети перияд павялічиСћся з улікам інфляциі амаль у два рази (з 30 злотих у 1682 да 120 злотих у 1750-х рр.., КричаСћскае стараства). p> Жорнавае - спаганялася панам за права каристацца сваімі жорнамі. p> Угайнае, ялавічнае, вепраСћшчизна - грашовия падаткі за права каристацца ляснимі Сћгоддзямі. p> Чапавое - падатак за права вирабляць алкаголя. p> Куніца - плата за дазвол вийсці заміж у іншую воласць. p> Усяго налічваецца каля 56 найменаванняСћ грашових спагнанняСћ. p> ДзяржаСћни падатак - падимнае - штогод уносіСћся з кожнага диму. Гіберна, што змяніла серабшчизну, ішла на Сћтриманне війська (спаганялася з дзяржаСћних сялян). Рейтаршчизна - ішла на Сћтриманне магнацкага приватнага войска. На карисць ваенних спаганяліся з сялян стациі (натуральні падатак) пад годину кватаравання Сћ тієї мясцовасці войскаСћ.
Агульни пералік падаткаСћ немагчими, бо іх існавала каля 120-140. Памери падаткаСћ визначаліся Сћ інвентарах. Альо яни паСћсюдна парушаліся арандатарамі и адміністрацияй маенткаСћ, залагодить, што абараніла б селяніна, не було.
В
горадо
Війни сяредзіни XVII ст. и ПаСћночная вайну нанеслі Гарад и мястечкам Беларусі яшче велику страту, чим сельскай мясцовасці. Була разбурана большасць гарадоСћ, а некатория Цалко разграбавани и спалені. Пад годину расійскай акупациі 1654 - 1667 рр.. рамеснікі примусова вивозіліся Сћ Расію, дзе працавалі на карисць ужо расійскай гаспадаркі. Такім чинам Беларускія земли страцілі тую Аснова, на якой магла з'явіцца нациянальная буржуазія. p> Гарад знаходзіліся Сћ глибокім заняпадзе, унутрани ринак звузіСћся, було падарвана развіцце рамяства. Частка застаСћшихся гарадскіх рамеснікаСћ була вимушана перасяляцца Сћ вагомі або заняцца сельскай гаспадаркай у Горадзе, бо не було заказаСћ пакупнікоСћ. Колькасць рамеснікаСћ у Гарад Беларусі резка зменшіть. У Гродно, наприклад, у 1650 було 130 рамеснікаСћ, а Сћ 1680 застали толькі 12.
Зх аднаСћленнем прадукцийних СІЛ у весци паступова пачинае адраджацца гаспадарка гарадскіх паселішчаСћ. Хутчей, чим іншия, адбудоСћваюцца буйния Гарад на галоСћних гандлевих шляхах - Мінск, МагілеСћ, Віцебск, Нясвіж, Навагародак. У гетих Гарад расце рамесная витворчасць, назіраецца специялізация раенаСћ. У Віцебску Сћ Першай палового XVIII ст. паширалася гарбарная витворчасць, апрацоСћка мінеральнай сиравіни и древа. Вялікім спро каристаліся магілеСћскія пальчаткі и мила, слуцкія пярсценкі, виробок мінскіх римароСћ.
Адрадженне рамяства суправаджалася аднаСћленнем арганізаций рамеснікаСћ - цехаСћ. Адначасова узрастае роля скупшчика-пасредніка. Гета справай займаюцца НЕ толькі гандлевия людзі, альо и майстр, цехмістри. Цехі Сћж...
