толькі адзін з мативаСћ. p align="justify"> Сцюжа, Мроков ... Я ізноСћ хваравати. РЋ серци - думак дакучних цяжар. Завариць б гарачай гарбати, Разагрець б хутчей самавар. p align="justify"> зап'ять ен и тонка, и ціха, Зазіяе на спод аганьком, - I развесцца цемнас ліха Над маім абагретим кутком.
Як бачим, міфалагічни верш и верш інтимни, суб'ектиСћна-лірични маюць ідейнай асновай адзін и тієї матиСћ асабістай неСћладкаванасці. Зрешти, у шкірним розчини як би укладали душа Паета. Даследчик паезіі М. Багдановіча А. Лойка піша, што зборнік В«ВяноюВ» визначаецца незвичайнай цельнасцю. Неабходна Сћдакладненне: па матавах, тематици В«ВянокВ» пярести, різна-планави. Цельни Сћ критим Сенсит, што мнагатемнасць, пярестасць яднае асобі пазта, для якой характерна адзінае светабачанне, све-таадчуванне, аб чим би Сћ вершили ні ішла гаворка. p align="justify"> Пает Багдановіч В«зямниВ», разважліви, апрача вершачи В«Сам-намбулВ», няма Сћ яго елементаСћ, звязане з містичним адчуваннем жицця. У меднастволим бори Чалавек ахоплівае пачуцце нейкай асаблівай урачистасці, пачуцце, падобнае на тое, якое можа нарадзіцца Сћ храмі. I вось цикл В«У зачарованість царствіВ»:
Чуєш гул? - Гета Сумной, маркогаи лясун Пачинае няголасна грацію: Пад рукамі яго, навяваючи сум, Биццам ТИСЯЧ крепка нацягнушх струн, Тонкаствольния сосни звіняць. p align="justify"> Пает перадаСћ ягонае Сћласнае пачуцце, адчуванне Сћрачистасці, якое нараджаецца Сћ пригожим паетичним бари.
Можам зрабіць дапушченне, штр, дбаючи аб стваренні мена-віта білоруський паезіі, М. Багдановіч так актиСћна викаристоСћвае вобразе Лесун, вадзяніка. Пра гета, даречи, Пает гавориць у артикуле В«Забуті шляхВ». p align="justify"> У многіх вершили Паета присутнічае неба. Увогуле вечар, змрок, ноч вабяць яго. I НЕ таму, што Пает поСћни бязвер'я, хочай плиг-адчиніць завісу над цемнимі, непадуладнимі Чалавек сіламі. Зу-сім наадварот. Вечар, ноччу Перад чалавечим позіркам розкрив-ваецца веліч, бясконцасць світла з усімі загадкамі и таямніцамі. p align="justify"> Зрешти, у кожнага значнага Паета ягония тваренні часта зво-дзяцца да ТЕМи В«я і світлоВ». Багдановіч - не виключенне. Аддаючи даніну імпресіянізму, сее-тое СћзяСћши пекло сімвалізму (галоСћним чи-нам культуру вершачи), ен у адрозненне пекло сімвалістаСћ НЕ шукае Сћ тютюнового, адчувальних з'яву нейкіх знакаСћ, намекаСћ, сімвалаСћ, якія вядуць у інши, незямни світло.
М. Горкі пісаСћ Л. Андрееву Сћ 1907 р., у тієї годину Якраз, калі ча-сопіс В«ТерезиВ» - орган сімвалістаСћ - Жорсткий и бязлітасна Горкага критикаваСћ: В«Ти ведаеш, што я Сћ гета публіци цаню яе любоСћ да слова, паважаю яе живую цікавасць да літаратури, признаю за їй сур'езную культурну заслугу - яна абагаціла мову масай нових словазлученняСћ, яна стварила цудоСћни верш і - за Сћсе гета я не магу НЕ сказаць - Дзяк, пекло усей души - Дзяк, што, з годинах, скажіть ім гіс...
