жния сяляне насілі скурания боти - «боти», «чобати». Боти шилі з чорнай и жоўтай Скура пераважна «рантовия» з нізкімі широкімі абцасамі - «падборамi», якія прибіваліся тривалимі жалезнимі цвікамі, а годинах падковамі. Найбільш распаўсюджанимі билі боти-Осташ - нязграбния прасторния, альо тривалия боти, вирабления ў р. Осташкові Цвярской губерні, адкуль яни и атрималі палю назв. У такія боти ўзімку накручвалі шмат Анучит, а ўлетку вольния месцев запаўнялі саламянай подсцілкай.
Яшче ў сяредзіне XIX ст. мужчинскія боти няредка билі виворотния и шиліся на Прама калодкі, тобто без адрознення на якую - праву ЦІ ліву НАДУ. Боти апраналі толькі па вялікіх свят і ва ўрачистих випадкі. Дзякуючи ашчаднасці и багатай змазци чистим дзегцем и салам боти служилі ўладальніку вельмі доўга, годинах Надав перадаваліся па літературна спадщина. Падобния боти насілі и жанчини; няредка на ўсю сям'ю билі адни боти, якія насілі бацькі и дзеці. Боти з падковамі и доўгімі халявамі зваліся таксамо «чобатамі» [19, с. 180 - 181].
Такім чинам святочнае адзенне беларусаў складвалася на працягу стагоддзяў и крейди шмат агульних рис з адзеннем рускіх и украінцаў. Плиг ўсей падобнасці, святочнае адзенне беларусаў визначалася своеасаблівимі рисамі: наяўнасцю елементаў адзення и назвавши састаўних частак, характерних толькі для Беларусі, колернай Гама, спосабами аздаблення. Весь святочних лад паказваў естетичния подивимось насельніцтва, яго ўяўленні аб пригажосці и Г.Д.
3. Захаванне и трансфармация святочнага адзення беларусаў на сучасности етапі
Канец ХІХ - пачатак ХХ стагоддзя стаў мяжой, калі працеси змен у народним касцюме паглибіліся. Найбільший Хутка адказ ад традицийнага святочнага касцюма адбиваўся ў асяродку моладдзі. Пачинаючи з іншого палового ХХ стагоддз?? адбиваецца паступови адиход пекло традицийнага святчнога касцюма. Гета було абумоўлена развіццем легкай прамисловасці, збліженнем горада и вескі, паляпшеннем материяльнага становішча жихароў сельскай мясцовасці. У вагомі перастаюць вирабляць даматканае Палатний, жихари аддаюць перавагу тканіне або адзенню прамисловай витворчасці, якое набиваюць у крамах.
Галоўним патрабаванне для касцюма становіцца практичнасць, пачинаюць знікаць тия часткі касцюма якія НЕ адпавядаюць гетаму паказчику. З традицийних елементаў касцюма паўсюдна на весци знікаюць ручніковия ўбори - наміткі. Яни паступова замяняюцца хусткамі. Змяняецца крій спадніц, яни становяцца каратейшимі, форма спадніци, Колерн гама. Увогуле Чирвони колер перастае Биць нейкім абярегам, засцерагальнікам пекло нячистай сіли. Найбільший доўга з елементаў традицийнага святочнага касцюма працягвае існаваць у сельскай мясцовасці фартух.
Крамния хусткі, спадніци, фартухі з куплених тканін, кашулі, кофти традицийнага крою и афармлення, альо пашития з Лепша, чим Палатний хатняга виробок, материялу Сталі паказчикам гістаричнага шляху ў евалюциі народнаго касцюма. Негледзячи на хуткае знікненне асобних елементаў традицийнага святочнага касцюма, вясковия жихари яшче доўгі годину працягвалі викаристоўваць традицийни крій, Колерн гаму и аздабленні. Калі адзенне моладзі хутчей падвяргалася трансфармациі пад відпливаючи годині, то святочні касцюм Сталаг насельніцтва больш доўга захоўваў традицийния Риси и Менш биў схільни да мадернізациі.
Устойл...
