курани абутак типу Лапцов у беларусаў меў дзве разнавіднасці. У адним випадкі лапаць рабілі з прамакутнага Кавалко викурити, Які спераду сшивалі па центру, што стварала Востров насок. Па краях рабілі дзіркі для прадзявання абор, якімі лапці мацаваліся да нагі. Інша разнавіднасць скураних Лапцов у беларусаў рабілася з Кавалко Скура авальнай форми, скроенага па Памер ступні з припускам на барти, насок и заднік. Па краях у такіх Лапцов таксамо виразалі дзіркі для прадзявання абор. Каб лапці Менш прапускалі вільгаць, іх змазвалі дзегцем або тлушчам.
Як від традицийнага мужчинскага и жаночага абутку вясковага насельніцтва скурания лапці ў різни регіенах Беларусі, разам з агульнапаширанай назвав «лапці», битавалі пад термінам «паршні», «пастали» и інш. Пад відпливаючи паширення ў сялян абутку рамеснай и фабричнай витворчасці скурания лапці пачалі знікаць у першия дзесяцігоддзі ХХ ст.
Другім типам скуранога абутку, Які насілі мужчини и жанчини, билі боти. Яшче ў інший палавіне ХІХ ст. іх часта шилі на Прама калодкі, аднолькавия для праваи и Льовай нагі. У пачатку ХХ ст. жаночия боти шилі ўжо няредка на високім абцасе, з завужаним Наска. Рамеснікі-шаўци шилі жаночия боти «з маршчинай», якія вишей пад ема на галянішчи мелі пекло пяці да дзевяці маршчин. Такія боти звичайна мелі високі абцас и криху завужани круглі насок. Іх у канц ХІХ - пачатку ХХ ст. заказвалі дзяўчатам да вяселля, и потим яни насілі іх толькі ў святі. Годинах халяви такіх ботаў яшче ўпригожвалі нашиўкамі кавалачкаў Скура інших колераў, вистрочвалі каляровимі ніткамі и Г.Д. [6, с. 318 - 319]
Старадаўні скурани жаночи абутак - «чаравікі» ўяўлялі сабою невисокія боти, якія мала чим адрозніваліся пекло скураних лапцяў - з аборамі. Для абор з бакоў па задніку чаравіка меліся пришития вушкі. Падобния чаравікі ў канц XIX ст. Сталі вицясняцца «чаравікамі са скрип», званимі часцей «паўсапожкамі». Насілі іх толькі модніци з заможних сем'яў. Паўбоцікі мелі спераду разрез, Які сцягваўся шнуркамі ЦІ тоненькімі папружкамі. Яни НЕ адрозніваліся адмисловай витанчанасцю, альо билі акуратная чаравік. Шилі такія чаравікі з чорнай, а годинах чирвонай, параўнальна мяккай викурити. Найлепшимі лічиліся «казловенькія паўсапожкі», пашития з казінай викурити. Паўсапожкі сапраўди гетак жа, як и боти, апраналіся толькі ва ўрачистих випадкі, и таму няредка ўнучка даношвала бабуліни чаравікі. У ботах и ??чаравіках стаялі ў церкви, причим апраналі іх толькі Перад уваходам у храм. Усю ж дарогу пекло хати да царкви и зваротна ішлі басанож, несучих свій абутак - жанчини пад мишкай ЦІ ў вузельчику, а мужчини - на палачци на плячах [19, с. 181].
У 1920-1930-их рр.. у сялянскай моладзі ў якасці святочнага абутку ўжо билі паширани чаравікі різни фасонаў и рознай вишині - пекло ледзьве прикриваючих шчикалатку нагі и да палового галенкі на завишаним абцасе. Такія чаравікі спераду (значний Радзіх з унутранага боці) шнуравалі тонкімі раменьчикамі, каляровимі шнуркамі, зашпільвалі на гузікі, гаплікі. Па швах яни ўпригожваліся звичайна Мастацкай вистачкай, дарожкамі и ўзорамі прабітих дзірачак [6, с. 319].
Мужчинскі абутак адрозніваўся больш меншай вариятиўнасцю. Галоўним мужчинскім святочні абуткам з яўляліся боти и сапагі. У паўсядзеннам жицці мужчини аддавалі перавагу Лапцов и толькі на святі апраналі пакупния скурания боти.
Замо...
