ншимі людзьмі плиг будь-яких акалічнасцях) на герояў-мужчин и вияўляецца заміна гендерних роляў. У гетим бачицца істотнае наватарства празаіка, Які, падобна заходнееўрапейскім літаратарам, прийшоў да ідеі заміни гендерних функцій.
Характерная, адметная для Сцепаніди риса - неабиякавасць, спагада да чужога гора. У тканіне твора побачим з йой, адцяняючи гетую актиўную дабриню, знаходзяцца нямоцния героі (зноў заўважим: большасць з якіх - мужчинскага підлозі) - тия, хто патрабуе апекі и дапамогі: нямогли чоловік, нямку Янка, вяскови міліциянер Вася Ганчарик, старшиня Лявон.
Празаік паступова даследуе, як злавеснае прадчуванне Вайни пранікае ў вёску, на Хутарі, у серца гаспадині Яхімоўшчини разам са знакамі бяди, якія виразна маркіруюць приналежнасць вобразе ЦІ факту да станоўчих ЦІ адмоўних каштоўнасцей. Розумінню жанчинай дабра и зла набліжаецца ў творити, па вялікім Рахунку, та розумінню дабра и зла наогул. Аповесць напоўнена характаристичнимі для дадзенага вобразе знакамі.
найперш гета знакі-гукі, што з яўляюцца ўмоўнимі папяреджаннямі блізкай бяди. Гета гул далёкіх и блізкіх бамбёжак, якія чула Сцепаніда, калі наступала зацішша; спалохани крик нямога Янкі, Які напаткаў Багацький ў полі.
Потим гета знакі-сімвали. Значенне сімвалу бомби, якую гераіня викупляе ў Карніли, інтерпретавалася Дз. Бугайов. Ен зазначаў, што бомба ў Аповесці - гета спрасаваная народна нянавісць, якаючи, що не зважаючи на жахлівую смерць Сцепаніди, з годинах гримне Магутни вибухая усеагульнага супраціўлення акупантам, усенародним розмахів партизанскай Вайни [11, с. 169]. На нашу мнение, можа Биць и іншае прачитанне гетага сімвалу. Бомба - гета месцішча зла, гніву, смерці, страху. У виніку, вобразе Сцепаніди ўзвишаецца да вобразе жанчини наогул, якаючи априёрна няздольная ўчиніць забойства, развязаць кровапраліцце, Даць вибухнуць снараду. (Зразумела, што ў руках аўтара було дазволіць Сцепанідзе ўзарваць міст.) Сцепаніда дзейнічае паводле свае, немужчинскай, логікі - для яе важней завалодаць гетим злом и схаваць яго, каб Ніхто и ніколі НЕ адшукаў. Заключний бикаўскі оповідь пра бомбу, якаючи на ўзроўку Чака свае пари, - Глибока сімвалічни. Гетая бомба - маўкліви и грізні напамін, што ахвяри жанчини и яе чоловіка, и нямога Янкі, и наогул, ахвяри фашизму и сталінізму могуць Биць даремнимі, калі яна (бомба), будз адшукана и дачакаецца свае пари, здзяйснення свойого призначення - вибухне Нова бядой.
Гети сімвал стаў працягам інших знакаў бяди (у Першів Чаргях, духоўнай): і мёртвага жаваранка на Багацькавим полі, и спілаванага камсамольцамі крижа на Галгофу, и неживога пана Адолі ва ўласнай и адначасова чужий хаце, и тонкай души Петрака - прададзенай скрипкі. Адметна, што бядой, паводле В.Бикава, для жихароў Яхімоўшчини Сталі абедзве таталітарния сістеми - Сталінізм и гітлеризм. Пісьменнік адзін З першого паставіў гетия паняцці ў адзін шераг.
Так знакаў-міфалагем можна аднесці алегарични вобразе дреннай навіни - Варон, што ў Багацькавим Двар на ліпе пача драцени горла и ўжо чацвёрти ЦІ п'яти ранак - уссеўшися на верхавіне и звесіўши на падворак тоўстую чорную Дзюба, прарезліва каркала [26, с. 39]. Народнай ўяўленне пра гетую Птушко и звязания з ім нядобрия прадчуванні Сцепаніди апраўдваюць сябе на працягу твора.
Істотнае значенне маюць и знакі-колери, якія існуюць побачим з жаночим вобразе. Бели, як колер Малака - сялянскага, хатняга, шчимліва роднага, надоенага пекло свае Бабоўкі, - резка дисфанічни ва ўмовах гнятлівай мастацкай реальнасці твора. Так, можна пригадаць шматлікія епізоди Аповесці, дзе неаднаразова згадваецца малако. Наприклад, тую абразив, калі гаспадари вимушани падаць цивілізаваним заезджим фашистам на пробу Бабоўчина малако. Вось як падає гету сцену В.Бикаў: Чацвёрти (німець), високі, як жардзіна, апранути ў нейкі балахоністи камбінезон, толькі паспитаў з кварти и тут жа пляснуў малако на траву; зялёная мурава на пяць крокаў забялелася, ніби ўзялася цвіллю [26, с. 68]. Альбо тієї випадак, калі ўпартая Сцепаніда, що не могутній винесці здзеку, доіць карів на Зямля, и Білої струмені Малака з-пад яе рук б юць у дробову, перасипаную апалей лісцем траву [26, с. 41].
Паводле тексту, для фашистаў учинак Сцепаніди ўяўляе сабой деманстратиўную правакацию, но для самої жанчини Мета зусім іншая - НЕ паддацца раз Юшана гвалтоўнай сіле, що не Даць ворагу апаганіць кварту ЦІ Гарлач сваім нячистим дотикам [31, с. 11]. Лепші гетую вадкасць виліць парсючку альбо проста нікому НЕ аддаць, чим паіць ёю нелюдзяў.
І. Афанасьеў у даследаванні Хто ўзиходзіць на Галгофу? звязвае неаднаразовае з яўленне зрокавага вобразе Малака ў Знаку бяди са свядомасцю земляроба, у якой шчодри живатворчи дождж асациіруецца з нябесним Млека, што праліваецца статкамі дажджаносних хмар [4, с. 11...
