Карчовим Дваро. Сарока паслізнулася и ўпала ў ГРАЗ, альо НЕ разгубілася, Борздий ўскочила, заверашчала:
Виходзь, свякрухо Губатий, -
Приехала нявеста багата! ..
Свякруха и свекар, якія ўжо стаялі на ганку, добра відния ў святле, што падала з хати, запеялі наперабой:
Заходзьце ... Заходзьце ... Нявестачко мая ... Людзі ўсе Добрия ... Пад нашу страху ... Заходзьце.
Заходзьце, заходзьце, людзі Добрия, - Жваво тупаў, трос сухий галоўкай Глушак ...
І НЕ тапчицеся, як у гасцях. Туди бо до сталі адразу ... Заходзьце, садзіцеся ... Усе даўно Гатовий ўже ... ідзіце ...
Аге, заходзьце и садзіцеся. Дзе каму ліпше про, спадобней ... »[7, 5, с. 369, 37і - 372, 373, 375, 375 - 376, 376 - 377, 379, 381, 384, 387,388, 389].
Як бачим, вяселле ў Кураньї адбиваецца амаль па тою самим сценари, што биў пададзени намі вишей. Хіба толькі приезд сватоў для Ганни биў нечаканасцю, а запоіни ў I. Мележа - змовіни и нявесту апраналі будинку.
Прикметна, што абавязковим удзельнікам урачистасці виступаємо Сарока. Яна каристаецца аўтаритетам І як спритная, вяселая жанчина, І як захавальніца традиций даўніни. I нездарма: кабета надзвичай вилучати справілася з адказнай и адначасова ганаровай місіяй свацці. Гета роля як биццам специяльна призначана для яе, жанчини гаваркой, знаходлівай, мова якой шчодра перасипаная трапнимі вислоўямі. Так, треба аддаць їй належнае: намагайтеся пекло души и апраўдала надзеі.
Урешце, діставшись вяселле справілі дачце Чарнушкі. Усе ў іх було арганізавана видатна, каб, крий Божа, що не асароміцца ??Перад людзьмі. Грабала и Єжи и пітва. Хоць и Небагато жила сям я, аднако «рупіліся - аби пабольш було, аби хапіла» [7, ??5, с. 255 - 256]. Ди ЦІ будз ў замужняй Ганни шчасце, пра якое мариць шкірна жанчина? Наўрад ... Альо ми даведаемся пра гета ўжо з іншого кнігі - «Подих навальніци».
Такім чинам, І. Мележа у Палескай хроніци раскриў регіянальния асаблівасці палескага вяселля, кіруючися ўласнимі назіраннямі за вяселлем. вяселля продкаў. Пісьменнік паказаў усьо етапи гетага абраду: пекло сватання да апошняй хвіліни. Найбільший ўвагу скіраваў на паводзіни и ўзаемаадносіни Малад.
Прикладзам палескага вяселле І. Мележа падкресліў сутнасць духоўнага багацця наших продкаў, заклікаючи нас не цурацца такіх добрих традиций, бо Народния звичаі виступаюць як своеасаблівае злучальнае звяно паміж мінулим, сучаснасцю и будучиняй, паміж тимі, хто жиў и ствараў духоўнае багацце нациі ў папяреднія епохі, и тимі, каму яго належиць берагчи и памнажаць. Усе тое, што було створана нашимі дзедамі, треба берагчи и перадаваць нашим дзецям.
Заключенне
Такім чинам, прааналізаваўши регіянальния асаблівасці у «Палескай хроніци» І. Мележа, ми прийшлі да Наступний висноў:
. Виключную ролю ў станаўленні актиўнай грамадзянскай пазіциі, пісьменніцкага Талент І. Мележа адиграла Палессе. Калі сення перачитваеш трилогію и «Палескую Хроніку», адчуваеш, Які бязмежни світло чалавечих пачуццяў, якую вялікую народну праўду данес да нас гети пісьменнікі. I міжволі думаеш, як патребни нам сення такія кнігі, сагретия цяплом сапраўднага чалавекалюбства, вялікага гон...
