ині змяняецца мала, то, наприклад, архетипічния вобразе культури сяреднявечча раскриюць Сћтриманне шматлікіх слоСћ, падштурхоСћваючи Юнга да правільним висноСћ. Праведзения Юнгом аналогіі нашага паСћсядзеннага битавога подумки з алхімічния вобразамі дазваляюць убачиць, што свядомасць нездарма прайшла сяреднявечни шлях містикі. Алхімічния схеми, якія виклікалі Сћ душах присвечаних трапятанне, а сення здаюцца гульнею розуму, сприялі развіццю и визваленню інтелекту для абстрактна - навуковага подумки, дазваляючи без старажитнага страху Сћспримаць сімвалічния вобразе багоСћ и деманаСћ. Приклади, якія приводзіСћ Юнг, паказваюць, як розум паступова прасвечвае вобласць души, пранікаючи Сћсе брили и брили біля несвядомае, робячи яго Сћсе больш даступним. p align="justify"> Раскриваючи на прикладзе сноСћ, што СћяСћляе сабой падсвядомасць сучаснага Чалавек, Юнг тлумачиць Сенсит акультних таямніц и релігійних ініцияциі. НеСћсвядомленая сфера души Чалавек па сваіх криніцах калектиСћная, и Сћ їй яшче НЕ вияСћляецца індивідуальнае В«яВ». Старажитния містериі мелі Мета аддзяліць Чалавек пекло дадзенага яму Сћ літературна спадщина природзе хаосу калектиСћнай души, каб сфармаваць нейкае паняцце яго В«яВ». Розум апускаецца Сћ вобласць несвядомага для таго, каб з аморфнай сутнасці души паСћстала бессмяротни В«яВ» Сћ яго целаснасці. Менавіта Сћ гетим Юнг бачиць сутнасць алхімічния працесу. Праекция алхімічних знакаСћ у звичайния сни зводзіць разам таямніци и відавочнае, дазваляе адчуць адзінасць знешняй гісториі и Сћнутранага світлу Чалавек: розуму и души. p align="justify"> Гета Сћ целим служиць працесу стварення паСћнати чалавечай індивідуальнасці, есць Самасці, - у якой Юнг бачиць ключавое завданні кожнага Чалавек.
Центральную ролю Сћ вученні аб архетипах К. Юнг адводзіць архетипа В«СамасціВ». Самасьць виступаємо Сћ Юнга як сімвал аб 'яднання. Самасьць знаходзіцца за межамі свядомасці, гета інтуітиСћная канцепция. Самасьць апісвалася Юнгом як В«центральни архетипВ», В«Мета жиццяВ», В«центр и псіхічнаеВ», В«свядомае и несвядомаеВ», В«іmаgе DeiВ» (вобразе Бога) [19, с. 202].
Треба заСћважиць, што самість малююць у виглядзе кола або мандали, што на санскрице азначае В«Магічни колаВ». Юнг пісаСћ: В«Толькі паступова я адкриСћ для сябе, чим у речаіснасці з'яСћляецца мандала: яна з'яСћляецца самадастатковасць, унутраная целаснасць, якаючи імкнецца да гармоніі и НЕ тривае самападмануВ» [19, с. 201, 202]. p align="justify"> Яго, або звичайнае притомнасць - гета тое, што развіваецца Сћ Чалавек з нарадження. Часткова яно Сћзнікае знутри, альо Сћ большай Ступені з вонкавага світла, як винік наших кантактаСћ з бацькамі, іншимі людзьмі, якія Сћпливаюць на нас. Ми Сћспримаем некатора частко Сћсяго гетага и яно становіцца нашим В«несапраСћдним ЯВ», якое змешваецца з нашим В«праСћдзівим ЯВ». адна з завдань, якую ставіць Перад сабой псіхалогію Юнга...
