я виступаюць воля, Свабода и веди. Менавіта яни дазваляюць зрабіць асенсавани вибар. Філосаф ужо разумеСћ значенне сацияльнакультурних фактараСћ для чалавечага пгчасця. Ен справядліва адзначаСћ, што шчасце магчимае толькі Сћ супольнай дзейнасці людзей. Філосаф плиг гетим указвают на супяречнасць паміж абмежаванимі здольнасцямі асобних людзей и неабмежаванимі іх патребамі и робіць правільную виснову, што грамада дапамагае яе пераадольваць. АльФарабі звяртае Сћвагу на значенне для агульнай впорався падзелу функцияСћ асобних частак сацияльнага целага, якія Сћзаемна дапаСћняюць адна адну.
Найбуйнейшим блізкаСћсходнім філосафам биСћ Абу Алі ібн Сіна, болипой вядоми Сћ ЕСћропе пад лацінізаваним імем Авіцени. НарадзіСћся ен паблізу пекло Бухари Сћ сям'і важнага саноСћніка. Авіцена биСћ надзвичай здольним вучнем. У дзесяць гадоСћ ен амаль на памяць ведаСћ Каран, легка ариентаваСћся Сћ мусульманскім праві, меСћ прикметния поспехі Сћ вивученні математикі, фізікі, логікі. Прадметам асаблівага захаплення будучага філосафа була "Метафізіка" Аристоцеля. Паводле яго Сћласних словаСћ, ен перачитаСћ гети твор каля Сарака разоСћ. Вялікае месца Сћ жицці Авіцени Займаюсь медицина. Ен стаСћ бліскучим Лекарь и видатним теаретикам медицини. Яшче сямнаццацігадовим Юнаков ен вилечиСћ пекло цяжкай хвароби еміра Бухари, Які Сћжо развітваСћся з жиццем. Фундаментальна Працюю знакамітага вучонага "Канон медицини "шераг стагодцзяСћ Служив настаСћленнем для СћрачоСћ. Палі філасофскія подивимось Авіцена виклаСћ у шматлікіх кнігах, Найбільший вядомай з якіх з'яСћляецца "кніга збаСћлення", якаючи складаецца з 18 тамоСћ. За рознабаковую Глибока и полонену навуковую дзейнасць Авіцену празвалі "Князем вучоних". p> Авіцена тримаСћся аптимістичнага Погляду на магчимасці пазнання: Чалавек Цалко здольни даследаваць світло и вияСћляць ісціну. Встежити за Аристоцелем ен Надал вялікае значенне Сћ вивученні світлу теориі материі и форми. Індьшідуальнасць речаСћ філосаф звязвае з материяльним субстратів, а Сћ формі бачиць агульни пліч з'яваСћ. Реальна форма існуе менавіта як агульнае Сћ адзінкавих речах. Затим у виглядзе абстрактних паняццяСћ яна пераходзіць у свядомасць Чалавек. Апрача таго, вучони дапускаСћ, што дзейнасни розум найбліжейшай пекло Зямлі касмічнай сфери нараджае ідеальния форми, якія СћяСћляюць Нешта накшталт генетичнага коду. Укараняючися Сћ матерьно, яни абумоСћліваюць з'яСћленне пеСћних речаСћ. Теория траякага існавання універсаліяСћ таборі некалькі пазней галоСћнай криніцай умеранага реалізму.
Як вучони з багатай природазнаСћчай Базай Авіцена імкнецца Даць аб'ектиСћнае тлумаченне природних з'яваСћ. 3 гета Мета ен прапаноСћвае Сћ межах релігійнай дактрини адмисловае філасофскае тлумаченне пеСћнай незалежнасці материяльних працесаСћ пекло звишприроднага пачатку.
Авіцена пагаджаецца з думкай аб падзеле Сћсяго бицця на абсалютно неабходнае бог и магчимае адзінкавия речи. Неабходнасць існавання адзінкави...
