х речаСћ адносная. Абсалютнае бицце визначаецца супадзеннем сутнасці и існавання, г.зн., у яго няма патреби для свойого бицця Сћ нечим іншим. Не так у Свеце адзінкавих речаСћ. Сутнасць кожнай з іх залежиць пекло інших речаСћ, з якімі яна Сћзаемадзейнічае. Скразная сувязь речаСћ и з'яваСћ стварае бясконци Ланцуг причиннасці. Даследуючи причинния адносіни, людзі раскриваюць салраСћдную природу речаСћ.
Як жа зносяцца между сабой абсалютнае и адноснае бицце? Каб растлумачиць гета вань, Авіцена звяртаецца да теориі еманациі, альо Сћносіць у яе принципова Нови елементи. Папершае, дзейнасць бога разглядаецца як безасабови спантанни
працес, Які разгортваецца згодна з пеСћнимі законамі. Такім чинам, дадзеная канцепция вьгключае фатальну наканаванасць асобньгх падзеяСћ. А для Чалавек яна прадугледжвае магчимасць пазнаваць гетия закони. Падруга, вучони вьгказвае надзвичай сміливу и адмисловую для релігійнага філосафа мнение: материя існуе паза межамі еманациі. Яна савечная богу. Материя, такім чьгнам, аказваеггда універсальнай магчимасцю. Без яе НЕ можа Сћзнікнуць ніводная реч. p> Разглядаемая канцепция сведчиць аб наяСћнасці Сћ їй материялістичних тенденцияСћ. Дзейнасць бога абмяжоСћваецца, а канкретния працеси природи падпарадкоСћваюпда Сћжо сваім законам, якія можна пазнаваць и якімі можна каристацца.
Творчасць Авіцени НЕ абиходзіць праблєми Чалавек. Знакаміти філосаф падкреслівае, што чалавечая душа вьгконвае функциі зростанню, руху и Сћсведамлення. Адметнасць Чалавек визначаецца дзвюма галоСћнимі сіламі ягонай дугпьі сузіральнай, якаючи пазнае, и практичнай, якаючи забяспечвае рух ціла. 3 пазнаннем и Сћдасканаленнем на гета Аснова Чалавек арабскі мисліцель звязваСћ и Сенсит життдя.
Авіцена разумеСћ, што, апрача пачуццевага и рациянальнага пазнання, есць яптче інтуіция непасреднае Бачані ісціньі. Як сьш свойого годині ЄП не биСћ, аднако, пазбаСћлени містичних уяСћленняСћ. Інтуіцьгю філосаф разглядаСћ адасоблена пекло інптьгх пазнавальних здольнасцяСћ. Гета виразілася Сћ сцвярдженні, нібита святия прарокі здольни напрасткі сузіраць ісціну.
ІбнРушд, лацінізаванае імя Авероес, нарадзіСћся Сћ Кордаве, Горадзе на териториі Іспаніі, Які на тій годину биСћ сталіцай заходняга халіфата. Авероес глибокі мисліцель, у творчасці якога істотна паширани материялістичния елементи тлумачення з'яваСћ. Ен рупіСћся даказаць незалежнасць філасофіі пекло теалогіі. Сувязь філасофіі и релігіі Авероес бачиСћ у критим, пгто абедзве форми свядомасці разважаюць аб Першай и найвишейшай причьше Сћсяго існага, г.зн., з'яСћляюпда светапоглядньгмі формамі. Альо яни адрозніваюцца, справядліва заСћважаСћ мисліцель, па спосабами асенсавання світлу. Філасофія імкнепда да строга лагічнай абгрунтаванасці думак. Між тою як релггія абапіраецца на возбразнае пазнанне, прадстаСћленае Сћ свяшченних кнігах.
Авероес прапануе нязвиклае вирашенне стрижнявога для сяреднявечнага светапогляду вань: світло створани ц...
