зі: вараць аднолькавия з ІМІ страви, гетак жа апранаюцца, нюхаюць тютюну, випіваюць, парацца Сћ лазні и р. д.
Персанажи казкі досиць акреслени Сћ сваім індивідуальним абліччи. I Сћ тієї жа годину яни НЕ губляюць уласцівага Казки народнаго каларьпу. Дзіда-дзедо, наприклад, плиг Сћсялякім істот-ним моманце сваіх пригод, як кажуць, направа и наліво сиплю примаСћкамі, пасловіцамі, пагаворкамі. В«Не па Маймі зростанню каптанВ»; В«Шкадов бальзаму на редзькуВ»; В«Якія ми Самі, такія и Наші саніВ»; В«Папрасіліся злидні на вки Дні, а цяпер іх Ніяк НЕ виганішВ»; В«ПайшоСћши Сћ бійку, що не Шкадов ХахльовВ» и м. д.
Пісьменнік ніби розкривання Сћ палею казці скарбніцу Народнай мудрасці, досціпу, імкнецца виявіць незлічония скарби Народнай мови.
Бадай, ні Сћ якім іншим розчини 3. Бядулі ми не бачим такий канденсациі Народнай думкі, етичних, естетичних аценак, як у В«Сяребранай табакерциВ». Ва Сћсім гетим вияСћляюцца шматлікія Грані білоруського нациянальнага характар. p align="justify"> Сюжет Аповесці-казкі развіваецца цікава и займальна. Яна травні інтригу, псіхалагічна дастаткова вивераную. У тієї пані годину яна насичана глибокай філасофскай думкай. p align="justify"> Бядуля ажиццяСћляе бяссмерце на грешнай зямлі. Што з гетага атримліваецца? А тое, што гетая вялікая дзея НЕ Сћсім даспадоби. Яна не падабаецца, наприклад, кардиналу Баніфацию, бо ен Чака смерці папи Кія XII, каб самому стації тато. Многія іншия пани и падпанкі, лицарі Смерці, якія хліб ядуць з таго, што знішчаюць другіх, що не могуць ухваліць бяссмерця, якое усталявалася на зямлі, бо НЕ будуць мець занятку. p align="justify"> Казка Бядулі пераклікаецца з сучаснай пісьменніку речаіс-насцю. Вось публічни виїзд Караль, каралеви Лялі, якія валадараць у краіне Шнг-Понг. ПаСћзбоч дарогі, па якой праязджае каралеСћская карета, стаіць народ, сагаан бізунамі. Ці НЕ нараджае гетая карціна Сћ свядомасці читача сучасности яму карцін, калі Сћсхваляецца примус, няшчасце народу падаецца як шчасце, у грамадскай АтмАсфери Пану фальшивая веліч усхвалення В«правадира Сћсіх вякоСћ и народаСћВ». p align="justify"> Бачим у Аповесці-казці раскаваную, багату вобразнасць, надзвичай гнуткую інтанацийна стилістику твора. Можна легка дапусціць мнение, што 3. Бядуля пісаСћ казку, калі меч асабістай пафози над ім НЕ вісеСћ, як гета, та прикладу, було Сћ 1937-1938 рр.., У годину масавих сталінскіх репресій і праця над аповесцю В«У дримучих лясахВ». p align="justify"> Пісьменнік що випускаються смерць з зайцавай сяребранай табакеро. Інакш Надав у казці ен не міг паступіць. На Свеце ішла Сћжо вялі-кая вайну, штодзень гінулі ТИСЯЧ людзей. Ди ці толькі аб реаль-най смерці ідзе гаворка Сћ Бядулевай алегориі? Есць у казці раз-вага аб лісі мастацгва, падуладнага и непадуладнага смерці, што В«забівае песні фальшивия и НЕ Чапай пісень шчирихВ», аб роли Мастацтва праСћдзівага, сапраСћднага и кан'юнктурнага, якое, вядома, доСћга НЕ Жив...
