анчини аказалася ў творити самай няўдалай.) Беларускі критик пагаджаецца з І. Навуменкам, Які бачиць у вобразе гета дзяўчини неад емную частко Аповесці, видатни мастацкі штрих.
Винікае, што хрисціянскі светапогляд, непахісная віра гераінь у палі ідеали імпануюць В. Бикаву. Думаецца, невипадкова спосабами існавання, духоўна блізкія пісьменніку правіли бицця ўвасоблени менавіта ў вобразе жанчин - тих, хто захоўвае и працягвае ніць духоўнага жицця свойого народу, тих, каму, у адрозненне пекло мужчин, дазволена ўголас гавариць пра нематерияльни, духоўни світло.
Епізадичния жаночия вобразе таксамо пакідаюць целаснае ўражанне, нясуць значную сенсавую навантаження.
З шерагу жаночих персанажаў другог плану, на Першів погляд, знешне биццам б вибіваецца грубаватая, з папяроскай у зубах, доктарка Яўсееўна (Кар ер). Критим НЕ менше, яе вобразе, як и ўсе бикаўскія, важкі и ёмісти. Акушерка па специяльнасці, яна існуе дзеля таго, каб дапамагаць прийсці ў світло Новам чалавеку, но ў годину акупациі штодзённа бачиць смерць и змагаецца з йой. Така падкреслена анамальная сітуация надзвичай абвастрае, робіць випуклай ідею твора: вайну - гета бессенсоўная, неўтаймоўная жорсткасць, присутнасць жанчини на Вайнах - гета падстава вижиць и адпомсціць.
У сувязі з Яўсееўнай пригадваецца вобразе санінструктара Каці са славутай Аповесці Мертвим НЕ баліць. Дзяўчина да апошняга ўздиху застаецца з хворимі. Яна таксамо непригожая, резкая, а ўвогуле така надзейная. Мабиць, на Вайне гета галоўнае, и паранения ўжо привиклі за ... суткі да яе грубаватага клопату [23, с. 413].
У ЕСЕ Вайна и перамога, што адкривае зборнік Сьцяна (1997), В. Бикаў виказаў палі адносіни да мабілізациі жанчин, такіх, як санінструктар Каця ЦІ Люся-Сінявочка альбо Зося Нарейка, Ніна Башмакова (Зенітчица, 1995). Пісьменнік з іроніяй и болем піша: Дагетуль дакладна невядома, каму належиць геніяльная ідея мабілізаваць на Вайн жанчин. Здаецца, гета чиста савецкае наватарства, у нямецкай арміі нічога падобнага НЕ назіралася ... На чиста мужчинскай ПРАЦІ, якой з яўляецца вайну, сярод мужчинскіх масаў яни адразу вияўлялі ўсю палю бездапаможнасць [27, с. 16]. Хто яни, бездапаможния Перад варожай Кулян? Дзеці, маладия и сталия жанчини, маці.
калі ўважліва прааналізаваць жаночия вобразе ў творах В. Бикава, то можна заўважиць, што жанчина ў творчасці пісьменніка виступає ў Наступний іпастасях.
вобразе жанчини-гераіні (змагаркі) - носьбіткі найлепших нациянальних духоўних якасцяў, пераможци, узброенай супраць любога зла актиўнай дабринёй, - адзін з самих ім'я Боже у В. Бикава. Лёс тих, хто вибраў актиўнае Змагання з абставінамі, трагічни: іх напаткала смерць, но подзвіг іх ??напоўніў Сенсит існаванне Наступний пакаленняў. Люся-Сінявочка назаўжди застаецца на полі бою. Санінструктар Каця падриваецца на міне, калі пракладае шлях праз міннае поле параненим. Сцепаніда развітваецца з жиццём у АГНІ ўласнай хати, акружанай ворагамі. Гаспадиня Агєєва Бараноўская трапляє ў лапи гестапо. Дусю Валяр янаву чакаюць кіпцюри ГПУ. Ганка з прабітимі багнетом вартавога грудзьмі застаецца ляжаць у снезе далёкай Поўначи.
Вось винік жаночага змагання, жаночага вибару. Сенсом яго ў критим, што, каб пазбавіць жанчину духу, недастаткова пазбавіць яе жицця. Пакуль НЕ скорана яна, що не скорани народ, який не знішчана нациянальная душа, що не висахла криніца, з якой наталялі смагу героі твораў В. Бикава.
Значнае месца ў творчасці пісьменніка Займаюсь вобразе жанчини - ахвяри заганнай сацияльнай практикі, заложніци развязанай мужчинамі Вайни са сваім ЦІ чужим народам.
Так, жанчина-маці прадстаўлена як ахвяра нечалавечай жорсткасці сталінскай и фашисцкай таталітарних сістем, а таксамо як носьбітка гарманічнай, міласернай жаночай логікі. Наприклад, галоўная гераіня апавядання Сваякі НЕ ў стані перанесці пакути віни за смерць синоў - няўдалих партизанаў.
вобразе дзяўчинкі-дзіцяці ўвасабляе асірацелае новае пакаленне, якое ўступае ў жиццё без надзо и перспектиў. Гета Волечка - дачка раскулачанага Хведара Роўби, якой Суджай було загінуць (Аблава). Як Волечка з апавядання вочной стаўка (дачка Булаўскага) вирасла, що не ведаючи роднага бацькі, так Волечка и яе Меншем сястричка - дочкі Ганкі, раслі бязбацькавічамі (Велікоднае яйка). Гетия вобразе паводле зместу и напаўнення набліжаюцца да вобразаў дзяўчинак трецяга пакалення Кузьми Чорнага, альо з тою розніцай, што В.Бикаў НЕ бачиць для іх шчаслівай будучині.
Як увасабленне духоўнай чисціні, дабрині, спагади, Кахане виступає дзяўчина-спадарожніца, паплечніца - Малад жанчина, жонка. Така Джулія Навеллі, што НЕ расстаецца з Іванам Цярешкам, Зося Нарейка, якаючи расплацілася страшнай цаной за палю даверлівасць да Антона. П...
