м'ячем у абарону маці. Гети Маленькі абаронца так уразіСћ Уладзіміра, што князь пабудаваСћ каля Мінска нови горад ІзяслаСћ (цяпер - ЗаслаСће Мінскай вобла) i паслаСћ яе туди на жихарства. Ад Ізяслава и пачинаецца рід гістаричних полацкіх князеСћ, якія завуцца Ізяславічамі. Разам з критим летапіси часта звалі полацкіх князеСћ Рагвалодавимі Сћнукамі.
Другім буйним раннефеадальним княствам на териториі Беларусі було ТураСћскае, якое Сћтварилася Сћ канц IX ст. Дерло летапісни князь - Тур. У годинник Рагвалода ТураСћская воласць належала Полацку. Уладзімір КіеСћскі, перамогши Рагвалода, прилучиСћ ТураСћ з яго землямі да Кіева як асобную воласць велікакняжацкага Сћла-дання. Зразумела, што мясцовия тураСћскія Князі згубілі палю НЕ-залежнасць. ТураСћ меСћ широкія гандлевия сувязі з Кіевам, ПаСћ-нічним Причарнамор'ем, Блізкім Усходам, Сяредняй Азіяй, Прибалтикай и Валинню, биСћ адним з важливим культурним-рамесніцкіх центраСћ, дзе паспяхова развіваліся жалезаап-рацоСћчае, ювелірнае, кастарез-нає, древаапрацоСћчае, шавецкае, ганчарнае раместви. ТураСћ звяр-таСћ на сябе Сћвагу кіеСћскіх князеСћ як колишня воласць Палаччини. Акрам таго, ТураСћ размяшчаСћся на Припяці, якаючи з'яСћлялася водним шляхам на Захадите, Заходні СћплиСћ адчуваСћся Сћ Ту-раве дзякуючи такім рекам, як заходная Дзвіна, Неман и Припяць. Што да КіеСћшчини, дик яна крейди чиста візантийскі напрамак культурнага и духоСћнага развіцця.
Аналізуючи заходні СћплиСћ на развіцце ТураСћскага княства, ми розуміємо, чаму кіеСћскія Князі трималі на тураСћскім прастоле намеснікамі сваіх старейших синоСћ. Так було и Сћ годинник Уладзіміра. Намеснікам тут сядзеСћ Святаполк Уладзіміравіч, ен павінен биСћ, павод-ле задуми бацькі, праводзіць у жицце Сћ Турава паСћдневавізантийскі СћплиСћ. Альо Святаполк, як сведчаць летапіси, що не апраСћдаСћ спадзяван-няСћ бацькі. АжаніСћшися з дачкою польскага Караль Баляслава, каталічци па веравизнанню, ен сам стаСћ падпадаць пад заходні СћйлиСћ. Разам з їй у ТураСћ приехаСћ заходні епіскап Рейнберг, Які, зблізіСћшися са Святаполкам, стаСћ падбухторваць яго виступіць супраць Уладзіміра. Абапіраючися на тураСћцаСћ, якія добра памяталі пра незалежнасць ТураСћскай зямлі пекло Кіева, а таксамо спадзеючися на вайсковую дапамогу свойого цесця, Караль польскага Баляслава, Святаполк задумаСћ аддзяліцца пекло КіеСћшчини. Уладзімір, даведаСћшися пра варожия мають намір свойого старейшага сина, неспадзявана напаСћ на Святаполка, схапіСћ яго, яго Жонка и епіскапа Рейнберга и Сћсіх кінуСћ у вязніцу. Пасли таго як у 1015 памер Уладзімір, Святаполк як старейши Сћ родзю атримаСћ права заняць кіеСћскі велікакняжацкі Пасад. Гета НЕ маглів спадабацца яго братам, якія пачалі з ім барацьбу. Праворуч Сконч критим, што братчики на чале з Яраславам перамаглі Святаполка. Ен пакінуСћ Русь и загінуСћ дзесь на чужине. p> пасли княжання Святаполка Акаяннага (988 - 1015), як називалі яго летапісци, ТураСћскае княства було Сћключана Яраславам Мудрим у склад КіеСћскай Русі. У XII ст. ТураСћская зямля разам з Кіевам пераходзіла то так суздальскіх, то так валинскіх князеСћ. Толькі Сћ інший палового XII ст. там усталявалася самастойная княжацкая династия. У канц XII - пачатку XIII ст. на териториі ТураСћскага княства СћтвариСћся шераг дробових феадальних, "Шматкова", княстваСћ - ТураСћскае, Пінскае, Слуцкае, Клецкае, Дубровіцкае.
Асновай гаспадаркі Сћсіх княстваСћ билі земляробства и живелагадоСћля. Старажитния спосабами гаспадарання - паляванне, рибалоСћства, збіральніцтва - мелі падначаленую ролю. Сяляне вираблялі Сћсе неабходнае, хаця частко Прилад ПРАЦІ, інструментаСћ, упригаженняСћ яни набивалі Сћ рамеснікаСћ и дробових гандляроСћ.
Самастойния сялянскія сем'і Сћ гаспадарчих адносінах групаваліся паводле теритарияльнага принципу. Яни сяліліся невялікімі селамі (весямі). Адміністрацийним и релігійним центрам некалькіх весяСћ було вялікае сяло - пагост. Жиллем служилі невялікія Зруб ці паСћзямлянкі з глінабітнимі печамі, у якіх палілася па-чорнаму. Земляробчае насельніцтва було арганізавана Сћ абшчини - "верві" і "міри". Ва Сћмовах развіцця феадальних адносін склад земляробчага насельніцтва паводле маемаснага и прававога становішча биСћ неад-нолькави. Дзе-нідзе, у глухіх, аддалених пекло вока феадала месцев яшче жилі вольния сяляне, альо асноСћную масу складалі залежния пекло феадала сяляне-смерди, радовічи, ізгоі 1 и інш.
На другім полюсі феадальнага грамадства знаходзіліся Князі и Баяра. Еканамічную Аснова іх залагодить Складанний маемасць на зямля. Існавалі розния форми феадальнага землеСћладання: вотчиннае - вало-данне зямля, сядзібай и сялянамі з прав продаж зямлі, раздзелу яе и перадачи Сћ літературна спадщина; памеснае - перадача буйним феадалам зямлі Сћ часовае каристанне за службу без права літературна спадщина. Буйнимі феадаламі-Сћласнікамі билі царква и монастир. p> Клас феадалаСћ меСћ іерархію. На вяршині піраміди знаходзіСћся вялі...
