и тармазілі развіцце капіталістичних адносін. Становішча сялянскіх гаспадарак ускладнялася падаткамі (грашовимі зборамі) i павіннасцямі на рамонтния, дарожния, адміністрацийния, ветеринарния и многія іншия патреби. Акрам земскіх грашових збораСћ, сяляне виконвалі дарожную, падводную и паліцейскую павіннасці. p> Зх ператвареннем зямлі Сћ аб'ект куплі-продаж Сћзнікла и Сћзмацнілася тенденция да істотнага павелічення сялянскіх уладанняСћ. Так, у Мінскай губ. з 1861 па 1876 110 сялян набилі Сћчасткі па 50-100 дзесяцін, а 66 - купілі маенткі. Характерна, што сялянскае землеСћладанне з 1882 па 1902 рр.. узрасло за кошт билога памешчицкага на 1,7 млн Дзеса. (У 3,3 рази). Такім чинам, група заможнага сялянства (з надзелам вище названих 20 Дзеса.) павялічилася на 17%, склаСћши прикладна дзесятую частко пекло усіх вяскових працоСћних.
Менавіта Сћ яе асяроддзі стала Сћзнікаць так звана сільська буржуазія, гета значиць клас, Які експлуатаваСћ працю взяти найманих робітників - парабкаСћ. У 1880-я рр.. у гаспадарци сельскай буржуазіі іх працавала Сћжо не менше 55 тис.
Дадаткови прибитак давала здача зямлі Сћ аренду, триманне млиноСћ, кузняСћ, а таксамо ліхвярства - пазика грошай або хліба пад праценти. p> Тия, хто браСћ у сельскай буржуазіі зямля Сћ аренду, або пазику пад праценти, як правіла, займаСћ ніжейшую приступку Сћ сялянскай сацияльнай лесвіци и належаСћ да беднати. Гетая група була самай шматлікай: у параСћнанні з Заможне (8-10%) i сяреднім (30-32%) сялянствам яна Складанний каля 60% усіх витворцаСћ, у палею большасці абшчиннікаСћ. p> Кризісная сітуация, викліканая паніженнем риначних Цен на збожжа, з цягам годині привяла да пеСћних Перама у специялізациі сель скай гаспадаркі Беларусі. p> Так, на змена витворчасці збожжа прийшлі малочная живелагадоСћля. АсноСћним регіенам вирошчвання ільну зрабіліся Віленская, Віцебская и МагілеСћская губ., а ільновалакно ішло на патреби Сћнутраних губерняСћ, а таксамо прадавалася за мяжой - У Германіі и АСћстра-Венгриі. p> Витворчасць пянькі була наладжана Сћ МагілеСћскай губ., а асноСћнимі замежнимі яе пакупнікамі з'яСћляліся Германія и Англія. Широкае распаСћсюджанне атримала бульба як сиравіна для вінакурнай прамисловасці. p> Такім чинам, у пасляреформенни перияд у грамадстве и аграрним сектари еканомікі Беларусі адбиліся значнії змена, звязания з развіццем капіталістичних адносін, фарміраваннем бессаслоСћнага землеСћладання, специялізацияй регіенаСћ, сацияльнай диференцияцияй сялянства. p> У целим жицце білоруського народу, у палею падаСћляючай большасці - сялянства, значний палепшилася, альо НЕ настолькі, каб зніклі малазямелле, беднасць, культурна адсталасць и іншия сацияльния праблєми.
В
2. Прамислови пераварот на Беларусі и яго асаблівасці. Месца еканомікі Беларусі Сћ агульнарасійскім ринку
Зх канца ХVІІІ ст. и па 60-я рр.. ХІХ ст. колькасць насельніцтва гарадоСћ и мястечак павялічилася Сћ 4 рази и склалось 320 тис чал. (10%), альо гета було звязана Сћ дерло Чарга НЕ з развіццем прамисловасці, о з царскай палітикай у дачиненні яСћреяСћ.
У пачатку ХІХ ст. у прамисловасці Беларусі яшче пераважала дробова рамесная витворчасць. Мясцовия Майстрів займаліся традицийнимі відамі рамяства - апрацоСћкай металу и викурити, пашивам адзення и абутку. У Гарад и мястечках існавала цехавая арганізация. Альо з цягам годині яна Сћваходзіла Сћ супяречнасць з развіццем риначних адносін и сама адчувала неабходнасць Перама. Змяншалася карпаратиСћная замкненасць. Калективи рамесних майстерань узрасталі за кошт найманих робітника І вучняСћ. Частка рамеснікаСћ паширала палю витворчасць да памераСћ мануфактури з колькасцю Робочим па 40 чал. p> У 20-я рр.. ХІХ ст., у адрозненне пекло капіталістичних прадприемстваСћ, дзе працавалі виключна наемния рабочия, на Беларусі назіраецца імклівае развіцце вотчинних мануфактур. Так, у КричаСћскім графстві працавалі канатна и парусінавая, а Сћ Дубровенскім старостві - суконна и гадзіннікавая мануфактури, якія належалі графу Р. Пацемкіну. У шклоСћскім маентку працавалі гарбарная, канатна, парусінавая, суконна и шоСћкаткацкая мануфактури, якія належалі графу С. Зоричу. У гомельскай еканоміі граф М. РумянцаСћ валодаСћ шматлікімі мануфактурамі (заводамі) па випуску текстильнай, металічнай, скураной, сілікатнай, харчовай и іншай прадукциі. p> Текстильная прамисловасць у к. XVIII - пач. XIX ст. развівалася Найбільший стабільна: так 20-х рр.. XIX ст. пераважала витворчасць Палатна, а пазней - сукна. У ліку Лепша мануфактур Беларусі билі Альбярцінская суконна фабрика В. ПуслоСћскага (Слонімскі пав.) I Парецкая суконна фабрика памешчика А. Скірмунта (Пінскі пав.). p> З 20-х рр.. XIX ст. менавіта Сћ текстильнай прамисловасці пачинаецца викаристанне Паравіт Машинние и Сћзнікае фабрика як якасна нови тип прадприемства, дзе асноСћния витворчия аперациі забяспечваліся не ручний працай, а механічнимі станкамі. Першай така фабрика па випуску сукна з'явіліся на па...
