іСћ.
Паводле жанравих прикмет апавяданні В«МаксімалістВ» и В«Ракавия жаронциВ» Сћ чимсьці блізкія да Навів. Гетия розчини визначаюцца НЕ толькі лаканізмам, кампазіцийнай зладжанасцю, альо и агульнай високай Культурал пісьма, артистизмам, навізной ТЕМи, тонкасцю Сћ падиходзе да яе вирашення, багаццем вияСћленчих сродкаСћ. p> У апавяданнях шмат ледзь улоСћнай іроніі, легкай усмешкі, нязлоснага Гумаров. АСћтарская думка раскриваецца праз падтекст, праз битавую и псіхалагічную деталь.
Несприяльная для сапраСћднай творчасці АтмАсфера 1930-х рр.. наклалася заканамерни адбітак на апавяданні М. Зарецкага гетага годині. Так, розчини малої епічнай форми В«Пачатак шчасця В»,В« Петрик и Пятра В»(абодва - 1932),В« Навела пра Кахане В»(1935) сваім зместам и мастацкім узроСћнем саступаюць творити +1920-х гадоСћ. У іх няма ні вострага канфлікту, ні смелага Павароті Сћ раскрицці ТЕМи. Чи не знойдзем ми тут и Сћласцівай ранейшим творити заглибленасці ва Сћнутрани світло героя, у яго псіхалогію. p> До сяредзіне 1920-х рр.. у творчасці М. Гарецкага наспявала тенденция Сћмацавання епічнасці, крейди месца Сћзбуйненне жанру. Так, шераг твораСћ - В«ВорагіВ», В«БельВ», В«На Малад В»,В« Кветка пажоСћклая В»,В« Радасць В»,В« Ой, ляцелі гусі ... В»- з поСћним прав можна назваць аповесцямі. Тут дзеянне ахоплівае досиць вялікі прамежак годині, шмат разнастайних сюжетних калізій, а некатория героі праходзяць Складання евалюцию Сћ подивиться на світ и Чалавек. Адчувалася, што пісьменніку стала Цесна Сћ звикл жанравих рамках В«малої прозиВ», што яни пеСћним чинам стримліваюць яго творчия магчимасці, що не адпавядаюць Цалко новим ТВОРЧА задума. Таму заканамернае з'яСћленне "паСћнаценнай", паСћнафарматнай Аповесці, якой стаСћ твор В«Голи зверВ» (1926) - реч адметная шмат у якіх адносінах. Істотна Перш за Сћсе тое, што Сћ центри Аповесці - адмоСћни персанаж (індивідуаліст и егаіст Віктар Яроцкі) i людзі, унутрана яму блізкія. Вибарам героя пісьменнік недвухсенсоСћна виказаСћ свій погляд на мети и Завданням Мастацтва. ЄП не наводзіСћ глянець на речаіснасць новаго годині, чи не займаСћся апалагетикай існуючих грамадскіх адносін, а лічиСћ патребним сказаць сучаснікам чоловікова праСћду пра негатиСћния з'яву новаго жицця и тую небяспеку, якую неслі з сабой людзі типу Віктара Яроцкага. p> характар ​​галоСћнага героя розкриті па-Мастацкая пераканальна, доказна, у виразних праявах. Яроцкі пададзени як істота актиСћная, дзейсная. Альо яго неСћтаймаваная ЕНЕРГІЯ скіравана на задавальненне егаістичних патреб, нізкіх інстинктаСћ. I Сћ ажиццяСћленні сваіх намераСћ Яроцкі НЕ спиняецца ні Перад чим, ідзе на падман, ігнаруе пісания и няпісания закони чалавечага грамадства. В«Я, я хачу жиць, травні жицце, толькі травні, мені Дарага. I я живу. I ні да кога мені дзела няма. Сумленний, закон ... Ха-ха-ха! .. Гета ж для дурняСћ, для асталопаСћ, для тих, хто сіли НЕ травні Сћзяць палю частку! А я - вишей за Сћсіх гетих дриндушак ... Я - сам сабе пан ... В»- вось Які гасло напісаСћ герой Аповесці на сваім сцягу и няСћхільна праводзіць яго Сћ жицце. КаштоСћнасць Аповесці як мастацкага твора - не толькі Сћ праСћдзівай абмалеСћци вобразе Яроцкага, альо и Сћ майстерстве, з якім пісьменнік раскриСћ витокі живучасці героя як сацияльнага типу. Прикметнае месца Сћ вобразнай сістеме Аповесці займаюць персанажи, якія Воля лісі апинуліся на Сацияльна дні. На гетую категорию людзей беларуская паслякастричніцкая літаратура амаль НЕ звяртала Сћвагу, и М. Зарецкі виступаСћ тут першаадкривальнікам. p> Есць у Аповесці и СПРОБА творчага пераймання вопиту Ф. ДастаеСћскага, што виклікае асаблівую цікавасць як момант ідейна-Мастацкай евалюциі пісьменніка. Маецца на Сћвазе матиСћ літасці, даравання и Надав спачування добримі, так би мовіць, "Нармальнимі" людзьмі таму, хто биццам б спазнаСћ усю глибіню маральнага падзення, альо на самій справе зноСћ гатова хлусіць и здраджваць (такий даверлівай и спачувальнай асобай у Аповесці висупае падманутая Яроцкім дзяСћчина Лідачка). p> У дерло нумари часопіса "Полум'я" за 1927 пачаСћ друкавацца раман В«Сцежкі-дарожкіВ», Які стаСћ значнай падзеяй літаратурнага жицця. Гети твор закладваСћ пленния традициі праСћдзівага мастацкага асваення ТЕМи ревалюциі. АСћтарам Рамана принципова НЕ прималася СћстаноСћка на прихарошванне гістаричних Падзу, на ідеалізацию рабочага класа и спрошчани, тенденцийни паказ В«варожагаВ» лагеру. p> Заслугай М. Зарецкага було тое, што Складанний працес барацьби и драматизм шляхоСћ, якім у ревалюцию ішла інтелігенция, розкриті па-Мастацкая пераканальна, праз ліс канкретних герояСћ - Васіля Лясніцкага, Нікадзіма Славіна, Халіми, Ніни, Матруніна. У адлюстраванні Падзу М.
Зарецкі ішоСћ пекло непасредних уражанняСћ, пекло асабіста Сћбачанага и перажитага. Светапоглядная сталасць, памножаная на Талент и вопит папяредняй ПРАЦІ над апавяданнямі, Якраз и пасприяла Сћдаламу вирашенню ТЕМи. Раман пазначани виразнай пячаткай наватарства, якое забяспечвалас...
