ца тут у пеСћнай ізаляциі пекло тутейшага білоруського інтелігенцкага асяродку. Пайшла Працюю над артикуламі, дакументамі, адозвамі, тлумаченнямі текстаСћ и р. д. Родзевіч-пісьменнік паступова ператвараецца Сћ палітичнага функциянера. Займацца літаратурай, вядома, що не перастаСћ, аднако сапраСћдная творчасць пача пакрисе адиходзіць на задні план.
березня 1926 и да самаго аришту Л. Родзевіч Живе и працуе Сћ Мінску. АсноСћнай з'яСћлялася Працюю Сћ замежнай редакциі ЦК КПЗБ; Акрам таго, на грамадскіх пачатках ен узначальвае Камісію па вивученні Заходняй Беларусі плиг Академіі навука БРСР. Л. Родзевіч становіцца фактичним кіраСћніком редакциі, редагуе центральния друкавания органи КПЗБ В«БальшавікВ», В«Чирвони сцягВ» и іншия, регулярна змяшчаючи Сћ іх уласния материяли адпаведнага характар ​​и зместу пад псеСћданімамі Сталевіч, Ігнат, Антосьо, Васіль, Васіль Бідні, Васіль Касагар. Публіцистичния артикули, а годинах и апавяданні, вершили Л. Родзевіча на заходнебеларускую тематику даволі часта друкуе периедика Савецкай Беларусі. Пачинаючи з 1924 р., Л. Родзевіч удзельнічае ва Сћсіх партийних форумах КПЗБ, виступає на іх з дакладамі и паведамленнямі, бяре Сћдзел у дискусіях. Зазначим, што Сћ апараце ЦК КПЗБ даволі висока цанілі Л. Родзевіча як специяліста па вань заходнебеларускай культури, друку, аграрнай палітикі. Разам з критим и яму прийшлося випраСћляць уласния светапоглядния В«памилкіВ», Каяццо Сћ неіснуючих Грахам, Надав у пеСћним Сенсом закресліць палі юнацтва: В«У цягнік, Які імчиць па сациялістичнаму шляху, Нельга Сћлезці з нашаніСћскім багажем. Кампартия, якаючи кіруе гетим цягніком, рашуча викідвае нашаніСћскі, буржуазні баласт пад коли цягніка В».
Па приездзе Сћ 1926 р. у Мінск Л. Родзевіч атримаСћ у пеСћним Сенсит тое, аб чим даСћно мариСћ: наладжани побут и сприяльния Сћмови для творчасці, у критим ліку и адзіноту, абумоСћленую патребамі канспірациі. Альо гетая адзінота перарасла з цягам годині Сћ ізаляцию, бо сустракацца з ім маглі толькі, як правіла, людзі з апарату ЦК КПЗБ, и то ми не Сћсе. Невялічкім акенцам у світло з'яСћляліся брат ЧеслаСћ, Які працаваСћ у Народним камісарияце земляробства, и яго сям'я. Альо гета було Сћсяго толькі акенца, и не хворій. Такім чинам, Л. Родзевіч, слинни літаратар, адзін з нашаніСћцаСћ и пачинальнікаСћ заходнебеларускай літаратури, в іншої палового 1920-х рр.., пазбаСћлени живих кантактаСћ з сябрамі па пяру, з людзьмі, з реальним жиццем наогул, пакрисе пачинае знікаць з літаратури. Менавіта з літаратури вялікай, сапраСћднай, бо пісаць ЄП не перастаСћ. Доказ гетаму - виданні Сћ 1928 и 1930 гг. Белдзяржвидавецтвам зборнікаСћ апавяданняСћ В«Ревалюцийним шляхамВ» и В«Вогнішча барацьби В»агульним памерам каля дзевяці друкаваних аркушаСћ. Акрам таго, у 1923 видавецтвам ЦК КПЗБ для распаСћсюджвання Сћ Заходняй Беларусі биСћ випушчани паетични зборнік Л. Родзевіча В«На паняволених гоняхВ». Напісана, як тютюнового, многа. Альо амаль усьо, што пісалася пасли таго, як Л. Родзевіч стаСћ прафесійним ревалюциянерам, пазначана пячаткай пеСћнай спрошчанасці, схематизму, засациялагізаванасці. Толькі з'яСћленне раз-пораз тієї ці іншай Мастацкай деталі, пеСћния стилевия адметнасці сведчилі пра тое, што аСћтар, нягледзячи на зададзенасць галоСћнай думкі твора, яго ідеі, усьо-Такі валодае сакретамі пісьменніцкага майстерства.
У пачатку 1933 биСћ ариштавани старейши брат Л. Родзевіча ЧеслаСћ и вислані з сям'ей у СаратаСћ. Самому Леапольду застали чакаць нядоСћга: у хуткім годині ен биСћ адхілени пекло кіраСћніцтва Камісіяй па вивученні Заходняй Беларусі плиг АН БРСР, а дзесьці Сћ сяредзіне 1933 (Дакладная дата невядома) ариштавани и вислані за межи Беларусі. ЗнаходзіСћся Сћ Саратаве, жиСћ у сям'і старейшага брата. На жицце зарабляСћ працай у лясніцтве. У 1938 Л. Родзевіч биСћ паСћторна ариштавани. У гетим жа Годзе яго жицце абарвалася. Пасмяротна реабілітавани Л. Родзевіч у 1956
Самана каштоСћнае Сћ пісьменніцкай літературна спадщина Леапольда Родзевіча - яго драматургія. Менавіта дзякуючи Сћ дерло Чарга сваім драматичним творити Л. Родзевіч пакінуСћ значний и глибокі слід у білоруський літаратури.
Драматургічним дебютам Л. Родзевіча стала напісаная Сћ 1913 трохактовая драма В«БлуднікіВ» (Акрам гета п'єсою у Л. Родзевіча есць яшче и аднаактови твор з такий жа сама назвала. Даречи, для пісьменніка дадзеная асаблівасць з'яСћляецца Сћ пеСћнай Ступені заканамернай. Як приклад - наяСћнасць дзвюх празаічних В«Білоруських козакВ».). У якасці центральних, дамінуючих виступаюць у їй Сацияльна-класавия мативи. Гета падкресліваецца Сћсімі, хто так ці інакш звяртаСћся да аналізу дадзенага твора. Яго галоСћних герояСћ падштурхоСћваСћ да блуду, пеСћним чинам примушаСћ ступіць на гетую слізкую сцежку тагачасни грамадска-палітични лад з яго надзвичай Моцним класавим и маемасним расслаеннем. Разам з критим, думаецца, Нельга так ужо и абсалютизаваць дадзени фактар, бо аСћтар, разглядаючи...
