приманне читача, а менавіта на яго інтелектуальнае СћяСћленне. p> Такім чинам, слоСћна-мастацкія вобразе СћзнаСћляюць НЕ столькі Самі па сабе прадмети Сћ іх пачуццева Сћспримальних уласцівасцях, колькі реакциі на речаіснасць чалавечай свядомасці, целасния суб'ектиСћния Сћсприманні.
Літаратури супрацьпаказана шматстайная В«регістрацияВ» зрокава Сћспримальних частак прадметаСћ и мноства В«ДапаможнихВ» падрабязнасцей. Разам з критим для пісьменніка непажадания и сумарния, тезісна-схематичния абазначенні плиг адсутнасці деталей, штрихоСћ, приватнасцей. Адцягненае В«лагізіраваннеВ» (Няхай яно кампактнае, сціснутае альбо, наадварот, грувасткае, шматслоСћнае) няздольнае Даць сапраСћднага мастацкага Ефєкт. СлоСћни текст поСћнасцю адпавядае патрабаванням Мастацтва, калі пісьменнікам знойдзени нешматлікія яркія деталі и падрабязнасці, якія СћзнаСћляюць прадмет у целаснасці яго вобліку.
У асацияциях читача, якія визиваюцца слоСћна-мастацкімі вобразамі, шмат індивідуальнага и адвольнага. І гета адна з істотних рис літаратури як Мастацтва. УяСћленні аб знешнасці герояСћ, іх рухах, жестах, міміци, аб абставінах дзеяння Сћ читача больш суб'ектиСћния Сћ параСћнанні з успримаючим живапіс, скульптуру, театральнае дзеянне, кінакарціну. У кожнага з нас свій Фауст, Таццяна Ларина, Дзядзько Антосьо, Ганна Чарнушка. Такім чинам, читач становіцца свойого роду саСћдзельнікам стварення мастацкіх вобразаСћ.
Зносіни Чалавек з В«НяречиСћниміВ» вобразамі літаратурнага твора ажиццяСћляюцца Сћ будь-яких абставінах и «ЎпісваюццаВ» Сћ яго паСћсядзеннае жицце намног лягчей, чим усприманне живапісу, скульптури, театральнай пастаноСћкі, кінамастацтва. Читач сам вибірае ТЕМП успримання твора. Па ходу знаемства з Раманов, Драман альбо паемай ен годинах ізноСћ вяртаецца да Сћжо пройдзенага тексту, вибіраючи моманти, калі яму треба, закриСћши кнігу, падумаць аб прачитаним альбо, наадварот, засяродзіцца на чимсьці іншим. СлоСћни вобразе - гета свойого роду трамплін для сатворчасці читача, штуршок для дзейнасці яго СћяСћлення.
плиг Сћсіх адзначаних нюансах слоСћнае Мастацтва аднако захоСћвае палі сувязі са сферай бачнага. Літаратурни твор уяСћляе сабой своеасабліви сінтез вобразаСћ, якія адлюстроСћваюць и В«нябачнаеВ», и В«бачнаеВ». Таму мастак слова часто бувала занепакоени критим, каб у читачоСћ фарміраваліся яркія зрокавия СћяСћленні. Дадзеная якасць літаратурна-мастацкага твора імянуецца слоСћнай пластикай. p> СлоСћная пластика була асабліва важнай у античнай літаратури. Чи не випадкова старажитнимі філосафамі паезія няредка характаризавалася як В«живапісанне словамиВ». Пластика захавать палі значенне и Сћ літаратури Наступний епох. Так, наприклад, аб ариентациі на В«Живапісанне словамиВ» у палею творчасці зазначалі Гете, Горкі и некатория іншия славутия пісьменнікі.
Разам з критим плиг Сћсей важнасці перадачи мастакамі слова речаіснасці Сћ яе тютюнового зрокам праявах сфера слоСћнай пластикі пекло епохі да епохі паступова звужалася. Гета вимушалася грунтоСћним и Сћсебаковим аналізам жиццевих з'яСћ, а таксамо імкненнем пісьменнікаСћ Даць глибокія псіхалагічния характаристикі сваім персанажам. p> Такім чинам, адсутнасць у слоСћних вобразаСћ Прама нагляднасці, будуче Сћ пеСћнай Ступені іх абмежаванасцю, кампенсуецца разам з критим магчимасцю вихаду з дапамогай В«няречиСћнихВ» вобразаСћ на широкія гаризонти пазнання світлу. br/>
1.4 Час і прастора Сћ літаратури
Речаіснасць у яе прасторава-часавих каардинатах шкірним відам Мастацтва засвойваецца па-рознаму. Так, живапіс и скульптура паказваюць прадмети Сћ статици, вилучаючи на дерло план іх прасторавия абриси и прапорциі. p> Мастацкая ж літаратура (у гетих адносінах да яе блізкія театр и кіно) узнаСћляе пераважна такія жиццевия працеси, якія працякаюць у годині, м. зн. чалавечую жиццядзейнасць, што звязана з ланцужком пераживанняСћ, думак, намераСћ, учинкаСћ, Падзу. На дадзеную асаблівасць и специфіку слоСћнага Мастацтва адним з дерло звярнуСћ уваг Лесінг. Імкненне літаратури да адлюстравання жиццевих працесаСћ ен тлумачиСћ часавай працягласцю чалавечага маСћлення.
плиг гетим пісьменнік НЕ звязана з неабходнасцю адлюстроСћваць бягучи годину літаральна и непасредна, як гета, наприклад, уласціва театральнай пастаноСћци, дзе сценічни и реальни годину у межах аднаго дзеяння (акта) павінни абавязкова супадаць. У літаратурним розчини могуць Биць дадзени старанния, падрабязния характаристикі якога-небудзь прамежку годині. Даволі часта пісьменнік, наадварот, дае надзвичай кампактния характаристикі дзейсних прамежкаСћ годині. Такім чинам, пісьменнікі могуць ці расцягваць, ці, наадварот, сціскаць годину дзеяння.
У перадачи прасторавих адносін літаратура пеСћним чинам прайграе Мастацтва, якія валодаюць вияСћленчасцю. Лесінг падкресліваСћ, што прадмети, якія суіснуюць побачим, павіни адлюстроСћвацца галоСћним чинам такімі мастацтвамі, як живапіс и скульптура. Плиг гетим ен падкреслі...
