і сродкаСћ мови В».
М. ГаспараСћ разбівае Сћсю паетику на наступния галіни: агульную (теаретичную ці сістематичную, ці, урешце, В«макрапаетикуВ»), приватную (уласна апісальную ці В«МікрапаетикуВ») i гістаричную. p> Теаретичная паетика Сћ палю Чарга В«дзеліцца на вки галіни, якія вивучаюць адпаведна гукавую, слоСћную и вобразную Будова тексту; Мета агульнай паетикі - скласці поСћни сістематизавани репертуар приемаСћ (естетична дзейсних елементаСћ), якія ахопліваюць усьо гетия вки галіни. У гукавим ладзе твора вивучаецца фоніка І ритміка, а Сћ дачиненні да верша - таксамо метрика и строфіка. Так як пераважна материял для вивучення тут даюць вершавания тексти, дик гетая галіна часта називаецца (надзвичай вузка) вершазнаСћствам. У слоСћним ладзе вивучаюцца асаблівасці лексікі, марфалогіі и сінтаксісу твора; адпаведная галіна називаецца стилістикай (наколькі супадаюць паміж сабой стилістика як літаратуразнаСћчая І як лінгвістичная дисципліна, адзінай думкі няма). <...> У вобразним ладзе твора вивучаюцца вобразе (персанажи и прадмети), мативи (дзеянні и Сћчинкі), сюжети (Звязания сукупнасці дзеянняСћ); дадзеная галіна називаецца В«топікайВ» (Традицийная назва), В«тематикайВ» (Б. ТамашеСћскі) ці В«паетикайВ» у вузкім Сенсит слова (Б. Ярхо) В».
Теаретичная паетика Сћ сусветнай літаратурнай навуци пача інтенсіСћна фарміравацца з канца ХІХ ст. Ва Сћсходнеславянскім літаратуразнаСћстве Найбільший Моцний цікавасць да яе праяСћлялі прадстаСћнікі рускай фармальнай школи Сћ асобі В. Вінаградава, В. Жирмунскага, Б. ТамашеСћскага, В. ШклоСћскага, Б. Ейхенбаум и інш. Даволі значний Сћклад у станаСћленне дадзенай галіни літаратуразнаСћства Сћнеслі таксамо А. СкафтимаСћ, С. АскольдаСћ, А. СмірноСћ І, канешно ж, М. Бахцін, навукова-творчия набиткі якога пачалі па-сапраСћднаму асенсоСћвацца толькі параСћнальна нядаСћна. У 1960-1980-я рр.. даволі значнії дасягненні Сћ распрацоСћци шерагу питанняСћ теаретичнай паетикі звязана з дзейнасцю Тартуського-маскоСћскай літаратуразнаСћчай школи пад кіраСћніцтвам Ю. Лотмана.
ПеСћния здабиткі Сћ галіне даследавання паетикі, у критим ліку и теаретичнай, есць и Сћ беларускім літаратуразнаСћстве. Сами першия СПРОБА яе вивучення Сћ наша літаратурнай навуци звязана з дзейнасцю Л. Зізанія, М. Сматрицкага І м. СарбеСћскага. Нови, уласна Беларускі етап у развіцці гета галіни літаратуразнаСћства на Беларусі, заклаСћ М. Багдановіч, здабиткі якога Сћ 1920-я рр.. развілі и памножилі І. Замоцін, М. Гарецкі, Я. БаричеСћскі, А. Вазнясенскі, У. ДубоСћка и інш. Як позначають В. Рагойша, ПРАЦІ якога Сћ білоруський літаратурнай навуци можна лічиць пеСћнай вяхой у даследаванні паетикі, у критим ліку и теаретичнай, В«у 30-50-я рр.. савецкае літаратуразнаСћства да вивучення паетикі амаль НЕ звярталася. Увага да агульнай и аСћтаразнаСћчай паетикі прикмячаецца толькі з пачатку 60-х рр.. Зх гетага годині на Беларусі пачинаецца вивученне гісториі и теориі білоруського верша (І. Ралько, М. Гринчик, А. Кабаковіч, В. Ярац), яго кампазіцийних асаблівасцей, паетичнай вобразнасці (І. ШпакоСћскі, А. Яскевіч), паетикі Рамана (В. ЖураСћлеСћ), праблєми псіхааналізу Сћ літаратури (А. Матруненак), Стила (М. арочку, В. Бечик, Л. Гусєва), ритмічнай арганізациі мастацкага тексту (А. Яскевіч), мастацкіх асаблівасцей асобних фальклорних жанраСћ (М. ЯнкоСћскі, Н. Гілевіч, А. Ліс, І. Цішчанка, Г. Барташевіч, А. Фядосік, Л. Салава) i інш. І Сћсе ж да гетага годині, - канстатуе вучони, - даследаванне паетикі - Найбільший вузкае месца Сћ беларускім літаратуразнаСћстве В». <В
2. Кампаненти-складнікі Сћласна змястоСћнага пласту твора
2.1 Тема, праблєми, ідея
Уласна змястоСћни пласт мастацкага твора, яго В«субстанціїВ» характаризуецца Сћ дерло Чарга з дапамогай такіх паняццяСћ-термінаСћ, як тема, праблєми, ідея.
Тема (пекло ст.-греч. thema - літаральна тое, што пакладзена Сћ Аснова) - гета тия факти, падзеі, учинкі, душеСћния зрухі, пераживанні и р. д., што Сталі прадметам мастацкага СћзнаСћлення Сћ розчини. Наогул, гета В«тая реч ці праворуч, аб якой у розчини пішацца В».
Зазначим, што гета Найбільший распаСћсюджанае Сћ сучасности усходнеславянскім літаратуразнаСћстве розумінню терміна В«темаВ», якое ідзе яшче з ХІХ ст. Побачим з ім уживаюцца годинах и іншия: погляд на тему як на галоСћную мнение твора, м. зн. атаясамліванне ТЕМи з ідеяй; розумінню ТЕМи як галоСћнага мативу твора, м. зн. таго, на чим адносна регулярна акцентуецца Сћвага з боці аСћтара; тема як В«Найбільший істотния кампаненти Мастацкай структури, аспекти форми, апорния приеми В»(така трактоСћка ТЕМи характаризуе прадстаСћнікоСћ рускай фармальнай школи, и Сћ дерло Чарга літаратуразнаСћчия канцепциі В. Жирмунскага и Б. ТамашеСћскага). p> побачим са словами-термінам В«темаВ» Сћ літаратуразнаСћчих даследаваннях даволі часта фігуруе термін В«тематикаВ», Які Сћказвае на наяСћнасць у мастацкім розчини побачим з центральнай, галоСћнай темай різни пабочних тематичних л...
