уразнаСћства ХХ ст., З'ариентаванага на класічния навуковия традициі, було прапанавана викаристанне словазлучення-паняцця В«змястоСћная форма В». Аднимі з дерло аб змястоСћнай (змястоСћна напоСћненай) формі загаварилі нямецкія вучония, у приватнасці, Й. Фолькельт (Gehalterfullte Form). У айчинним (У широкім Сенсит, м. зн. Ва Сћсходнеславянскім, у критим ліку и колишнім савецкім) літаратуразнаСћстве дадзенае паняцце абгрунтаваСћ М. Бахцін, сцвярджаючи, што Мастацкая форма без цеснай сувязі са зместам НЕ травні Сенсит. У мастацкім розчини яни СћяСћляюць сабой непариСћнае адзінства. СпаСћна реалізаванае адзінства форми и зместу робіць мастацкі твор арганічним целим, як би живой істотай, нечим, так б мовіць, народжаним, а не Разумова (механічна) сканструяваним.
Такім чинам, В«у мастацкім розчини вилучаюцца пачаткі фармальна-змястоСћни и Сћласна змястоСћни. Дерло Сћ палю Чарга шматпланави. У складзе форми, якаючи нясе змест, традицийна вилучаюцца вки бакі, якія абавязкова маюць месца Сћ будь-яким літаратурним розчини. Гета, па-Першай, прадметни (прадметна-вияСћленчи) пачатак: усьо тия адзінкавия з'яву и факти, якія абазначани з дапамогай слоСћ и Сћ палею сукупнасці складаюць світло мастацкага твора (битуюць таксамо словазлученні В«паетични світлоВ», В«унутрани світло В»твора,В« непасредни змест В»). Гета, па-інше, уласна слоСћная тканіна твора: Мастацкая мова, якаючи няредка фіксуецца термінамі В«паетичная моваВ», В«СтилістикаВ», В«текстВ». І, па-трецяе, гета суаднесенасць и размяшченне Сћ розчини адзінак прадметнага и слоСћнага В«радоСћВ», м. зн. кампазіция. Дадзенае літаратуразнаСћчае паняцце роднаснае такий категориі семіетикі, як структура (Суаднесенасць елементаСћ Складанний арганізаванага прадмета) В». p> ЗмястоСћни пласт твора В«правамоцна ахарактаризаваць НЕ як яшче адзін (чацверти) пліч-твора, а як яго субстанції. Мастацкі змест уяСћляе сабой адзінства аб'ектиСћнага и суб'ектиСћнага пачаткаСћ. Гета сукупнасць таго, што прийшло пекло аСћтара дзвінку и ім пазнана <...>, и таго, што ім висловлюємо и ідзе пекло яго поглядаСћ, інтуіциі, рисаСћ індивідуальнасці. <...> Терміну В«зместВ» (мастацкі змест) больш альбо Менш сінанімічния словами В«канцепцияВ» (альбо В«аСћтарская канцепцияВ»), В«ідеяВ», В«СенсомВ» (у М.М. Бахціна: В«апошняя сенсавая інстанцияВ»). В. Кайзер, ахарактаризаваСћши прадметни шар твора (Gehalt), яго мову (Sprachliche Formen) i кампазіцию (Aufbau) як асноСћния паняцці аналізу, назваСћ змест паняццем сінтезу. Мастацкі змест и на самій справе з'яСћляецца сінтезуючим пачаткам твора. Гета яго глибінная АСНОВА, якаючи Складанний призначенне (функция) форми як целага В».
І яшче адзін важливі момант, на Які звяртае Сћвагу В. ХалізеСћ плиг характаристици змястоСћнага боці твора и на чим нам таксамо хацелася б абавязкова з'акцентаваць увага: В«Мастацкі змест увасабляецца (материялізуецца) НЕ Сћ якіхсьці асобних словах, словазлученнях, фразах, а Сћ сукупнасці таго, што Сћ розчини травні месца В».
1.2 Паетика. Теаретичная паетика
Склад мастацкага твора и асаблівасці яго арганізациі Сћ адзінае целае вивучае специяльная літаратуразнаСћчая дисципліна, якаючи імянуецца паетикай, а дакладней - теаретичнай паетикай.
Термін В«паетикаВ» травні даволі працяглую гісторию свойого змястоСћнага напаСћнення. Па гета причине сенняшняе значенне яго НЕ зусім адпавядае таму, што було закладзена Сћ дадзени термін першапачаткова.
Пачинаючи з часоСћ Аристоцеля и аж так самаго ХХ ст. термінам В«паетикаВ» абазначаліся вученні аб Мастацтва слова Сћ целим. Такім чинам, дадзенае слова Сћ такім яго змястоСћним напаСћненні можна лічиць сінонімам сенняшняга словазлучення-терміна В«теория літаратури В».
У ХХ ст. паетикай Сталі імянаваць пераважна раздзел літаратуразнаСћства, Які вивучае склад, Будовий и функциі мастацкіх твораСћ, а таксамо пологи и жанри літаратури. Разам з критим Л. ГаспараСћ, адзін з аСћтараСћ артикула аб паетици Сћ ЛЕС, улічваючи гісторию станаСћлення и змястоСћнага напаСћнення дадзенага терміна, дае яму Наступний трактоСћку: В«Паетика (пекло ст.-греч. poiД“tikД“ technД“ - творчае Мастацтва), навука аб сістеме сродкаСћ вираження Сћ мастацкіх творити, адна са старейших дисциплін літаратуразнаСћства. У пашираним Сенсит слова супадае з теорияй літаратури, у звужаним - з адной з галін теаретичнай паетикі <...>. Як галіна теориі літаратури паетика вивучае специфіку літаратурних родаСћ и жанраСћ, плиней и напрамкаСћ, стиляСћ и метадаСћ, даследуе закони Сћнутранай сувязі и суадносін різни узроСћняСћ мастацкага целага. У залежнасці ад таго, Які аспект (і аб'ем паняцця) вилучаецца Сћ центр даследавання, вядуць размову, наприклад, аб паетици рамантизму, паетици Рамана, паетици творчасці якога-небудзь пісьменніка Сћ целим ці аднаго твора. Паколькі Сћсе сродкі вираження Сћ літаратури Сћ канчатковим випадкі зводзяцца да мови, паетика можа Биць визначана І як навука аб мастацкім викаристанн...
