м вузкае кола специялістаСћ па старажитнай гісториі и літаратури. Біблія - ​​гета свяшченная кніга іудзеяСћ и хрисціян, и менавіта дзякуючи хрисціянству, як самай шматколькасняй сусветнай релігіі, яна атримала таке широкае распаСћсюджанне.
Само слова "Біблія" паходзіць са старажитнагречаскага "biblion" - Кніга. "Biblion" жа паходзіць у палю Чарга пекло Назв фінікійскага горада Біблос, Які Сћ старажитнасці биСћ центрам Гандль папірусам. Множно лік пекло "Biblion" - "biblia" ("Біблія") - "кнігі". Запазичанае Сћ лацінскую мову, слова "Біблія" стала Сћживацца як назоСћнік адзіночнага ліку жаночага роду - "кніга".
Треба падкресліць, што для хрисціян Біблія - ​​не проста кніга, гета Слова Божан, праз якое Бог па вялікай палею міласернасці адкриСћся людзям. Яна лічицца богадухнавеннай - напісанай пад відпливаючи Духа Святога. Вядома больш Сарака аСћтараСћ Бібліі, и большасць з іх признаецца гістаричнимі асобамі, альо, згодна з хрисціянскім веравученнем, пісалі яни НЕ па Сћласнай ініциятиве, а па натхненні, якое атрималі пекло Бога. 3 гетага винікае, што сапраСћдним аСћтарам Бібліі з'яСћляецца Бог, людзі толькі перадавалі Ягоную волю. Менавіта гетим тлумачицца яе аСћтаритетнасць для хрисціян.
Біблія падзяляецца на дзве няроСћния па аб'ему часткі: Стари и Нови Запавет. Стари Запавет Складанний 4/5 усяго текста. Ен узнік у ХШ-П стст. да н.е. на териториі Палеціни и Вавілона. Старим Запаветам дерло частко Бібліі називаюць хрисціяне. Згодна з хрисціянскім веравученнем, спачатку було укладати пагадненне паміж Богам и людзьмі праз Абрау народ - яСћреяСћ, а потим прийшоСћ Ісус Христос, Син Божи, и заключиСћ Нови Запавет непасредна з шкірним Чалавек. p> У праваслаСћнай Бібліі Стари Запавет складаецца з пяцідзесяці кніг, у каталіцтве - з Сарака пяці, у іудаізме и пратестанцтве - з триццаці дзевяці. Тлумачицца гета розніца Сћ колькасці критим, што толькі триццаць дзевяць кніг дайшлі да нас на старажитнаяСћрейскай мове, астатнія - на старажитнагречаскай. Апошнія (1-3 Ездри, Тавіта, Юдзіф, Прамудрасці Саламона, Прамудрасці Ісуса Сина Сірахава, Баруха, 1-3 Макавейскія) іудзеі, а слідах за ІМІ и пратестанти, що не признаюць наогул и НЕ Сћключаюць у палі свяшченния пісанні, праваслаСћния признаюць, альо лічадь іх НЕ кананічнимі, а душакариснимі (іх читанне карисна для души, но іх палаженні НЕ з'яСћляюцца нормамі), а католікі лічаць другакананічнимі (узнікшимі Сћ іншу Чарга). Апроч таго, у праваслаСћним Старим Запавеце есць некалькі кніг, якія адсутнічаюць у каталіцкім.
Стари Запавет падзяляецца на наступния Чатир часткі:
1. Пяцікніжжа Маісея. У Першай кнізе "Бицце" распавядаецца аб стваренні світла, Адамі и Єві, сусветним патопе, калі виратаваСћся толькі Ной са палею сям'ей, далейшим рассяленні людзей па Зямлі. Далею апавяданне канцентруцца на праайци яСћреяСћ АСћрааме и ягоних нашчадках. У іншої кнізе "Вихад" гаворка ідзе аб визваленні аяСћреяСћ з егіпецкага Палон, іх саракагадовим...
