зглуздасць, некультурнасць характаризуе лiтоуцау, i таму яни НЕ заслугоуваюць унii з палякамi на Роун пачатках. (№ 2 ст.96)
Па-другое, Польшча з `яулялася самим Моцним каталiцкiм бастиенам ва Усходняй Еуропейше, а таму менавiта їй Ватиканам адводзiлася галоуная роля біля експансii каталiцизму на усход - беларускiя, украiнскiя, рускiя землi.
ПРАУД, вялiкакняскi урад МЕУ i другi вариянт вихаду з кризiснага становiшча: заключенне унii з Маскоускай дзяржавай i признанне Iвана грізного цi яго сина сваiм князем. На гети конт Надав вялiся тайния перамови. Альо винiкау яни НЕ далi. Гета зразумела, бо для шляхти Вялiкага княства Iван IV 60-х рр.. XVI ст. ужо НЕ биу у бляску пакарицеля Казанi (1552) i Астраханi (1556 р.), ен стау Грозним - iнiциятарам апричнiни, падпарадкоуцам палею уладзе маскоускага баярства. Такiм чинам, вольнасцi шляхецкай республiкi павярнулi пануючи клас беларускiх зямель у бік Польшчи, примусiуши стації спiной да Масква. p align="justify"> вань заключення унii з Польшчай було прадвирашаним, i як нi адцягвалi фiнал Уладу тримаючия магнати Вялiкга княства Лiтоускага, рускаго, Жамойцкага, ен наступiу у 1569 Яго, безумоуна, наблiзiла Лiвонская вайну. Па словах вiленскага ваяводи Мiкалая Радзiвiла, што прибиу на перамови у Люблiн, В«на нашим хрибце биу вораг, калi ми ехалi сюди, жадаючи пастанавiць з вамi унiю, якаючи б аб` яднала нас узаемнаю Любо, i, калi казаць ПРАУД, ми пачалi iмкнуцца да яе амаль бегам, тади як продкi Наші iшлi да яе вельмi пацiху В». (№ 1 ст.133-134)
10 студзеня 1569 р. пача Люблiнскi сойм, якi доужиуся амаль 6 драматичних месяцау. Памiж беларускiмi i лiтоускiмi магнатамi, з аднаго боці, i польскiмi феадаламi, з другог, разгарнулiся спречкi наконт принципау аб `яднання. Лiдери білоруський апазiциi, сярод якiх билi вiленскi ваявода i канцлер Радзiвiл Руди, жамойцкi стараста Я.Хадкевiч, М.Валовiч i iнш., Намагалiся максiмальна захаваць асноуния атрибути дзяржаунай незалежнасцi Беларуска-Лiтоуская дзяржави у складзе Речи Паспалiтай. Яни прапанавалi В«Праект унiiВ» з 15 артикулау, якiя гарантавалi адносную незалежнасць Вялiкага княства Лiтоускага, альо праект биу адхiлени польскiм боків. (№ 5 ст.61)
Яшче на Люблiнскiм Соймі 1566г. польскiя пасли категарична заялiлi, щто яни НЕ могуць Даць ваенную дапамогу Лiтве i НЕ будуць разглядаць нiякiх питанняу, Пакуль НЕ буддзе вирашана вань пра унiю. Яни настойвалi, што Лiтву неабходна примусiць далучицца да Карон поза жа, таму што пасли заканчення Вайни яни зноу ухiляцца пекло унii. (№ 2 ст.100)
Так у Люблiне у 1569г. Шкірні з Бако ставiу палі Умова, якiя НЕ прималiся супрацьлеглим. Нiхто НЕ саступау. Больш таго, калi пасли Вялiкага княства Лiтоускага убачилi пагрозу гвалтоунага заключення унii на непримальних для iх Умова, яни 1 сакавiка 1569 пакiнулi Люблiн. I тут польскi пліч пайшоу на деманстрацию сiли. Скаристауши цяжкае знешнеп...
