дигмай, ня толькі саме права і закон могуць Биць и падлягаюць рацияналізациі, альо ї сам розум аказваецца Сћпісани Сћ онталягічную карціну сьвету, травні палі карані Сћ складанай герархіі сьветабудови. p align="justify"> Адпаведна, и праблєми Свабода трактуецца Сћ гетим ключами, сама Свабода аказваецца залежнай пекло яе розумного каристаньня. Волан гавориць (і Сћ гетим ен паСћтарае традицию) пра Свабоду як пра "найцудоСћнейшую з усіх дабротаСћ". Альо плиг няСћмераним - м. зн. нерозумним - каристаньні яна арганічна пераходзіць у палю процілегласьць - рабства, альбо нявольніцтва. "Падобна да таго, як няСћмеранае спаживаньне перараджаецца Сћ недахоп, так и тия, хто ажицьцяСћляе няСћмераную Свабоду, могуць з поСћнай падставай ганарицца НЕ дабрачиннай справай Свабода, а разбешчаним самавольствам". Рациянальнай граніцай "няСћмеранай Свабода" для Волана есьць права и закони, альо ї яни Сћ палю Чарга залежаць ад інтерпретациі и викананьня канкретнимі асобамі. p align="justify"> Ключавая праблєми для Волана - праблєми "Гаспадара и ягоних асабістих дабрачиннасьцяСћ". І гета ня дзіСћна. Бо Сћ шляхецкай республіци роля гаспадара (Караль ї вялікага князя) зводзілася пераважна да Нагляду и викананьня законаСћ, а таксамо да поиска кампрамісаСћ паміж шматлікімі шляхецкімі партиямі ї групоСћкамі. У гета ситуациі "маральния якасьці" гаспадара ставаліся ня толькі ї ня столькі асабістай, колькі грамадзкай и Надав палітичнай праблемай. У пераліку асноСћних дабрачиннасьцяСћ Волан абапіраецца на античную традицию, м. зн. вилучае мудрасьць, справядлівасьць, мужнасьць и памяркоСћнасьць, - дадаючи яшче "хрисьціянскую цнот". Хаця менавіта разьдзел пра тое, што гаспадару больш за Сћсе треба клапаціца пра праСћдзівую віру, пераСћтвараецца Сћ Волана у апалегію пратестанцтва. Волан визначае релігію як "духоСћнае Сћзиходжаньне розуму да Бога", у виніку якога могуць Биць вилекавания Сћсе хвароби души, и ідеал гаспадара, адпаведна, набліжаецца да Плятонавай ідеі САЮЗ альбо супадзеньня Сћ адной асобі філезафа и гаспадара. Зрешти, сама ідея асабістай Свабода Сћ Волана аказваецца апасродкаванай праблемай розуму и праблемай залагодить, а Сацияльна альбо палітичная Свабода стаецца дистрибутиСћна разьмеркаванай между РІЗНИТЬСЯ саслоСћямі насельніцтва и падпарадкаванай ідеі "грамадзянскае Згода", ідеі Сћ якой грамадзтва бачилася як адзіни арганізм, розния часткі якога маюць розния функциі, альо пекло суладнай ПРАЦІ якіх залежиць агульнае здароСће грамадзтва.
Гетия праблєми разглядаюцца воланів у праці "Аб палітичнай альбо грамадзянскай свабодзе". Сама гетая Свабода (палітичная) аказваецца апасродкавана ня столькі Розума, колькі принципам справядлівасьці, якаючи, у згодзе з Аристотелем, падзялялася воланами на дистрибутиСћную и камутатиСћную. ДистрибутиСћная, альбо разьмеркавальная, справядлівасьць, на якой будавалася шляхецкая демакратия, зиходзіла зь ідеі якаснай няроСћнасьці саслоСћяСћ, іхним няроСћним унеску Сћ функциянаваньне грамадзтва и адп...
