к як станаСћленне Чалавек асобай ажиццяСћляецца толькі праз чалавечае грамадства, то асабовае и грамадскае звязана непариСћна. Неабходна адзначиць, што філосаф падзяляе Чалавек на індивіда и асобі. Iндивід - перамога материі над Чалавек. Кредо асабовага існавання Муньє визначае так - я існую толькі Сћ тієї Ступені, у якой я існую для іншага и Сћ гранічнасці Биць азначае любіць (любоСћ НЕ природная, а звишприродная). Па-сутнасці, гетая ісціна и есць персаналізм [1,90-98]. p align="justify"> У філасофіі Е. Муньє таксамо вилучаюць вученне аб каштоСћнасці зямнога жицця и актиСћнай уцягнутасці Чалавек Сћ зямния впоратися. Асяродкавай у гетим вученні з яСћляецца ідея аб неабходнасці Сћдзелу Сћсіх людзей, як веруючих, так и няверуючих, ва Сћдасканаленні грамадскіх дачиненняСћ. Паводле Е. Муньє, що не чалавечия маси робяць гісторию, а каштоСћнасці, якія Сћздзейнічаюць на людзей и зиходзяць пекло непахіснай меншасці. АдмаСћляецца неабходнасць ревалюциі палітичнай, и сцвярджаецца патребнасць ревалюциі духоСћнай: треба виявіць духоСћния карані зла, якое ахапіла грамадства, и з гетага визначаць накірункі абнаСћлення сацияльнага, еканамічнага и палітичнага жицця. Термін ревалюция атаесамляецца, як и Сћ Ш. Пегі, з льно-релігійним ператвареннем Чалавек и чалавецтва. Падобная ревалюция ніколі НЕ скончицца, бо гета льно рух, и шляхі яго бясконция Сћ серци кожнага Чалавек [1, 144-148]. Паводле такий реканструкциі цивілізациі, грамадскія інститути павінни будавацца так, каб ствараць Атмасфера Свабода, у якой би развівалася асобі и фармавалася персаналісцкае грамадства (яно Сћзнікае толькі знутри праз развіцце асобі). Персаналісцкая еканоміка, на мнение Е. Муньє, павінна будавацца па наступнай схемою: прибитак павінен залежиць пекло витворчасці, витворчасць - пекло спаживання, яно, у палю Чарга, - пекло патребаСћ, апошнія - пекло етикі, г.зн. пекло асобі. Персаналісцкая демакратия СћяСћляе сабой НЕ Сћладу большасці и свавольства асобнага грамадзяніна, а павагу да кожнага Чалавек. Плюралізм такої форми демакратиі павінен засноСћвацца на абмежаванні органаСћ дзяржаСћнага кіравання праз звуженне іх паСћнамоцтваСћ и децентралізацию Сћлади [5, 350-351].
Раздзел 2. Сациякультурни працес у філасофіі Ж. Маритена
АсноСћнае НАДАННЯ Сћ развіцце сациякультурнай канцепциі неатамізму зрабіСћ вибітни французскі філосаф Жак Маритен (1882-1973). Аснова яго дактрини Складанний меркаванне аб критим, што Сћ Сацияльна плані Чалавек виступаю як адзінства асобі и індивідуальнасці [9, 64]. Падобни падзел ми наглядаем и Сћ філасофіі Е. Муньє. Iндивідуальнасць у Чалавек - гета тое, што вимикаю з якога-небудзь суб єкта Сћсе, што датичицца інших людзей, а асобі - тое, што забяспечвае духоСћнае жицце души Сћ яе адзінстве з биццем Чалавек, ва Сћсей яго шматвобразнасці. У канкретним, зямним жицці асобі, звязане з Боскан душею, и індивідуальнасць, якаючи ...
