та дарогі сяброў-студентаў разийшліся. Болей шасці гадоў, з 1984 па 1990, Едуард Акулін працаваў у Дуброўскай няпоўнай сяредняй школі Речицкага раена. Адначасова вучиўся ў аспірантури Інститута літаратури імя Янкі Купали НАН Беларусі. Пасли яе заканчення пераязджае на пастаяннае месца жихарства ў сталіцу. Тут ен адзінаццаць гадоў загадваў філіялам Літаратурнага музею ўлюбенага ім МАКСІМА Багдановіча Беларуская хатка, дзе адрадзіў традициі старажитнай батлейкі. Затим звязаў палю частку з літаратурна-мастацкімі часопісамі (намеснік галоўнага редактара? Першацвет, загадчик аддзела паезіі? Полум'я). Цяпер? галоўни редактар ??часопіса Верасень, а таксамо намеснік галоўнага редактара часопіса Дзеяслоў.
Пісаць пачаў у школьния гади, калі апантана захапіўся паезіяй, а ў Шостя класе напісаў дерло верш дерло публікация? аж у республіканскім часопісе Бярозка, дзе з явіўся верш Бесядзь у рік завяршення школи І паступлення ў вну.
Асабліва полоненим на етапі станаўлення биў перияд вучоби ў ДДУ, калі з явіліся сур езния публікациі ў вядучих літаратурна-мастацкіх газетах и ??часопісах. Цикл вершаў Ліс дзеннага асвятлення змешчани ў калектиўним зборніку ЛАГОДНА Променя раніци (1988). Друкаваўся ў зборнікаў паезіі Маладия Галаси (1989), Прайсці праз зону (1996), I Надзея, и ліс, и ўспамін (1998).
У 1990 виходзіць уласни зборнік Пяшчота ліўня. Пасли гетих зборнікаў яго примаюць у САЮЗ білоруських пісьменнікаў, дзе ен з 2001 па 2007 узначальваў секцию паезіі. Затим убачилі світло зборнікі Крило Анела (1995), Раднов (2000), Непричалени човен (2003).
Ідеалам для Е. Акуліна з яўляецца М. Багдановіч? па сутнасці, Малади Пает паўтарае пошукі свойого вялікага папяредніка ў нових умів канца 20? пачатку 21 стагоддзяў. ЦІ НЕ таму ў яго паезіі спалучаюцца меладичная замалеўка, світла акварелька и класічния ўзори еўрапейскай паезіі, да гетага НЕ ўласцівия роднай літаратури, бо ен імкнецца перасадзіць на білоруську Глібу екзатичния дреўци з заходнееўрапейскага паетичнага саду (М. Скобла). Ствараючи триялети, терцини, Актавіа, Санет, верлібр, таўтаграми. Е. Акулін на проста імкнецца да аригінальнасці, а спрабуе ўзняцца над звиклимі традициямі, максімальна адекватной виказаць сябе. У гетим [2, с. 243],? слушно заўважае даследчик І. Штейнер. Сведчаннем таму? біблейскі цикл Едуарда Акуліна, Які з явіўся літаральна ў апошнія гади. Так, встежити за Уладзімірам Караткевічам и Анатолем Сисам ен сцвярджае, што Талент Паета? гета Дар:
Плуг? аратаму, каб араў ...
А Паету Гаспод даў крило,
каб над пожняй жицця лятаў?
НЕ баяўся дригви-магіли.
Ніж? Вараву, каб рабаваў ...
А Паету? пяро жар-птушкі,
каб, як Лорка, ім напісаў:
? Мама, виший мяне на падушци ...
гріш? дурню, каб бідним стаў ...
А Паету Гаспод даў Слова,
каб Галгофу жицця спазнаў,
а сканаўши, пачаў наново [3, с. 57].
Аўтар творча адносіцца да вобразаў и вислоўяў Вялікай Кнігі, менавіта таму ягония вершить ўспримаюцца НЕ як ілюстрациі да афаристикі, незямной мудрасці, а адметнае развіцце схаваних у їй запаветаў. Так, Е. Акулін услаўляе подзві...
