ти падасланимі Га-Дунів асобамі. Маці царевіча сведчила аб забойстве и адразу ж пасли смерці сина назвала імени забойцаСћ, якія разам з некалькімі пасадскімі людзьмі билі забіти раз'юшаним натоСћпам.
Камісія Сћ складзе В. Шуйскага, А. Клешніна и Е. Валузгіна приншла да виснови, што царевіч Дзмітрий па нядбайнасці маці закалоСћся ножикам у годину падучкі. Па распарадженні Сћрада Барис Гадунове маці Дзмітрия сілком пастриглі Сћ манашкі, а сотні углічан, удзельнікаСћ хваляванняСћ, билі саслани Сћ Сібір.
У 1600 пачалі распаСћсюджвацца чуткі, биццам царевіч Дзмітриь виратаваСћся. НеСћзабаве "Царевіч" слушно заявіСћ аб сваіх претензіяі на маскоСћскі прастол. Паводле афіцийнай версіі рускаго Сћрада, у рол: самазванца виступіСћ Григора (Гришка) Атреп'еСћ, побіжний манах, як перабраСћся пасли блуканняСћ па Расіі Сћ Реч Паспалітую. p> пасли пераходу мяжи Атреп'еСћ са сваімі спадарожнікамі вки тидн жиСћ у Кіева-Пячерскім монастир, а затим у Астрогу и Дзермане ПакінуСћши Дзерманскі монастир, Атреп'еСћ скінуСћ з сябе манаска В»адзенне и падаСћся да антитринітарияСћ. Ен стаСћ виконваць іх абрадь и здабиСћ іх прихільнасць. Альо антитринітарий не міг разлічваць ні маскоСћскі прастол. Ад антитринітарияСћ Атреп'еСћ накіроСћваецца да казакаСћ, а потим шукае падтримку Сћ прихільніка праваслаСћя и далекага родзіча Івана грізного Адама Вішнявецкага, Які варагаваСћ з маскоСћскім царом з-за зямель. Разам з критим Частка Сћпливових и найболип дальнабачних палітикаСћ, менавіта такіх як К. Астрожскі, Карон гетьман Я. Замойскі, разглядалі падтримку самазванца як небяспечную авантуру.
Арганізатарам паходу Лжедзмітрия Сћ Расію становіцца другарадни чиноСћнік Речи Паспалітай сенатар Юрий Мнішак, Які абапіраСћся на падтримку свойого Сћпливовага родзіча біскупа Б. МаціеСћскага. Мнішак дапамог самазванцу заручицца падтримкай літоСћскага канцлера Лева Сапегі, а затим з дапамогай папскага нунция (пасла) Рангоні атри-маСћ аСћдиенцию Сћ Жигімонта III и абяцанне падтримкі плиг адпа-ведних умів: пераходу самазванца Сћ каталіцизм, дапамогі Жигімонту III у яго барацьбе са шведамі за літературна спадщина прастол у Стакгольме. АжиццяСћленне гетих планаСћ адкрила б перспективи контррефармациі Сћ ІЦвециі, укаранення каталіцизму на Русі І, зра-зумела, зацікавіла б каталіцкія коли Кракава и Рима.
13 сакавіка 1604 м. кароль звярнуСћся да кароннага гетьмана з прапановай узначаліць паходу на Масква. Гетьман рашуча адхіліСћ гету прапанову, што примусіла Жигімонта III у тієї годину устримацца пекло адкритай інтервенциі. Альо абяцанне Лжедзмітрия падзяліць паміж Караль и Мнішкам Смаленскую и ЧарнігаСћска-Сіверську земли, а будучай рускай царици Мариня Мнішак перадаць на правах удзела НаСћгародскую и ПскоСћскую земли примусіла Караль, магнатаСћ и касцел фінансаваць намаганні авантуриста захапіць царскі прастол.
13 кастричніка 1604 війська Лжедзмітрия Сћварвалася Сћ Чарнігава-Сіверську зямля, дзе на мяжи з Реччу Паспалітай назбіралася шмат бідного и галоднага люду. Приход "СапраСћднага и законнага" цара виклікаСћ Народния паСћстанні Сћ Чарнігаве, ПуціСћлі, Рильського, Курс-ку и інших Гарад. Затим падняліся АрлоСћшчина и Браншчина. Спачатку цар Барис ГадуноСћ пасилаСћ супраць самазванца невялікія Атрада, альо Хутка мусіСћ абвясціць скліканне дваранскага апалчення. Восеньскае бездарожжа зацягвала мабілізацию. Толькі праз два місяці, у снежні 1604, адбилася бітва паміж войскамі самазванца и царскай арміяй на чале з князем МсціслаСћскім.
Бітва пад НоСћгарад-Северскім неадназначна аценьваецца Сћ навуковай літаратури. Адни даследчикі лічаць, што війська самазванца па-цярпела сакрушальнае параженне, другія - што Поспех биСћ на баку інтервентаСћ. Тою не менше вядома, што пасли бітви большасць наемнікаСћ пакінулі Лжедзмітрия и накіраваліся да мяжи Речи Паспалітай. Ад'ехаСћ да Речи Паспалітай и галоСћни натхняльнік інтервенциі сенатар Мнішак. 3 самазванцам засталіся езуіти, якія принялі Сћдзел у інтервенциі з самаго яе пачатку. Альо разбітая армія самазванца пача папаСћняцца простим рускім людам, што наіСћна павериСћ у байку пра цудам уцалеСћшага царевіча Дзмітрия.
Чарговая бітва, якаючи адбилася паміж войскамі цара и самазванца, 21 студзеня 1605 ля в. Дабринічи Камарицкай воласці, принесла бясспречную перамогу царскай арміі над 23-тисячнай арміяй Лжедзмітрия. Тут самазванец страціСћ амаль усю пяхоту. Паводле свед-чанняСћ сучаснікаСћ, на полі бою застати великий за 11 тис. Чалавек. У рукі-пераможцаСћ трапілі 15 сцягоСћ и штандараСћ, уся артилерия -30 Пушак. Альо Лжедзмітрий зноСћ знайшоСћ падтримку насельніцтва, якое Жадан мець "СапраСћднага, законнага" цара, а абяцанні лепшага жицця Сћспрималіся галодним народам велияі прихільна.
Нови штуршок "Смути" надалі ралтоСћная смерць Барис Гадунова (1605) i абранне царом яго сина Федара Барисавіча. Плиг Малад цару паднялі галів незадаволения и пакриСћджания Барис Баяра, некатория з іх билі повернутися з ссилкі...
