. Федару Сћ гетих умів цяжка було стабілізаваць палітичнае становішча. На бік "Царевіча Дзмітрия" пачалі пераходзіць дваране, што адкрила самазванцу цілях на Масква. ПаСћстанне простагландинів люду адчиніла маскоСћскія вароти. Цар Федар и царица Мари билі звергнути и Сћзяти пад варту. 20 червеня 1605 самазванец уступіСћ у Масква. Праз місяць, 21 ліпеня, ен вянчаСћся ва Успенскім Сабор на прастол "продкаСћ сваіх" як цар и вялікі князь усей Русі. Альо толькі рік цярпелі масквічи самазванца. Падман пачаСћ викривацца, и паСћстаСћшия масквічи гетак жа Хутка зверглі Лжедзмітрия, як Хутка принялі ка царства.
У гетих умів Баяра паспяшаліся Сћзяць сітуацию пад кантроль и абвясцілі царом В.І. Шуйскага. Ен и яго прихільнікі пачалі праводзіць курс аднаСћлення старих парадкаСћ, з чим НЕ захацелі мірицца нізи. 3 аднаго боці, пачинаецца паСћстанне на чале з Іванам Балотнікавим, з '. Другог - узнімаецца нови вал руху пад сцягам "добраго цара "царевіча Дзмітрия, Які нібита Сћ другі раз цудам виратаваСћся пекло смерці. Лжедзмітрием II становіцца паплечнік першага самазванца дваранін Міхаіл МалчанаСћ. p> Дзесяткі гарадоСћ присягаюць цару "Дзмітрию", пад яго сцягі збіраюцца маси народу. На яго пліч пераходзіць Частка дваран и Надав Баяр, па різни причинах незадаволених царом Васіліем Шуйскім. Цікава, што Сћ абставінах Сялянскай Вайни, на сцягу якой було нашсана імя царевіча Дзмітрия, урад цара Васілія Шуйскага кананізуе "невннно убненного отрока", критим самим перакресліваючи вивади ледчай камісіі 1591 р., якую СћзначальваСћ учарашні баярин, а сенняшні цар Васілій Шуйскі. p> На дапамогу Лжедзмітрию II приходзяць Атрада польскіх магнатаСћ ЛісоСћскага и Ражинскага, а пазней Яна Сапегі, аднаго з буйних магнатаСћ ВКЛ. У в.Тушина ля Масква, дзе размясціСћся самазванец, приязджае и признае яго за сапраСћднага царевіча Мариня Мнішак, якаючи таємниця вянчаецца з новим самазванцам. Ен атримлівае падтримку пекло папи римскага, католікаСћ, якіх НЕ пакідаюць мари привесці Расію дауніі.
Польскія и літоСћскія магнати захопліваюць рускія Гарад и вескі, рабуюць народ, паводзяць сябе як інтервенти. У верасні 1608 яни бяруць у аблогу святиню зямлі рускай - Троіца-Сергіеви монастир. Сапега и ЛісоСћскі мелі-годинах пекло 15 да 30 тис. Чалавек. Альо ні штурми, ні аблога, якаючи працягвалася 16 месяцаСћ, що не маглі зламаць гераічную барацьбу абаронцаСћ-манахаСћ и навакольних сялян.
3 канца 1608 прості люд пачинае аб'ядноСћвацца супраць няпрошаних гасцей. Цар Шуйскі імкнецца скаристаць Народний рух у барацьбе з польський-літоСћскімі войскамі. Вясна 1609 війська на чале з пляменнікам цара князем М.В. Скопіним-Шуйскім разам з Атра-дам шведаСћ и апалченцамі завдала параженне війську тушинцаСћ. Альо Скопін-Шуйскі, лічачи палю моц недастатковай для барацьби з галоСћнимі сіламі тушинцаСћ, Пакуль што пазбягаСћ ісці прама да Масква. Асцярожнасць Скопіна-Шуйскага була виклікана и тою, што Сћ верасні 1609 з'яСћляецца нови І Великому небяспечни вораг, як "Тушинскі злодзей", польскі кароль Жигімонт III, Які Сћ решце решт распачаСћ адкрьітую інтервенцию супраць Расіі. Ен сам узначаліСћ армію І, размясціСћшися ля Дняпра, направіСћ жихарам Смаленска грамат, дзе імкнуСћся запеСћніць іх, што травні наміряв толькі пазбавіць Расію и рускіх людзей пекло неприемнасцей, якія ім даводзіцца пераживаць. Альо смаленскія ваяводи - баярин Шеін, князь ГарчакоСћ, а таксамо архіепіскап Сергій рашуча адмовіліся здаць горад Паляк.
Армія Жигімонта несла вялікія страти. Кароль пачаСћ дасилаць грамат: у в.Тушина, сваім аднапляменнікам, цару Васілію, а таксамо патриярху, духавенству, дваранству и Сћсім жихарам Масква з абяцаянем вирашиць усьо іх біди, калі яни признаюць яго вярхоСћную Сћладу.
Спачатку Сапега хістаСћся, що не ведаючи, што рабіць. Ражинскі з паплечнікамі абвясцілі сябе канфедератамі и заявілі аб критим, што за-хопления ІМІ северскія земли яни НЕ аддадуць Караль. Альо поспехі Скопіна-Шуйскага іх пераканалі Лепша за каралеСћскія грамат, и яни Хутка пацягнуліся да Смаленска. У 1609 тушинскі лагер пачаСћ раскідвацца, а "тушинскі злодзей" Уцека у Калугу.
Герой барацьби з інтервентамі Скопін-Шуйскі, Які прийшоСћ у Масква Сћ сакавіку 1610 р., биСћ атручани. У заббйстве 23-гадовага князя масквічи абвінавацілі Жонка аднаго з братоСћ цара. ЗмяніСћши на пасадзе галоСћнакамандуючага Скопіна-Шуйскага, князь Дзмітрий Шуйскі НЕ толькі НЕ меСћ Талент ваеначальніка, альо Сћ Першай жа бітве здрадзіСћ, пакінуСћши армію, скарбницю без пригляду (шведи забралі) i згубіСћши каня Сћ балоце.
Цар В. Шуйскі НЕ паСћ духам и НЕ страціСћ мужнасці. Ен звярнуСћся да народу з адозвай паСћстаць на абарону Айчини. ПраСћда, Дні яго Сћжо билі кароткія. Гарад НЕ адгукнуліся на яго адозви. Цар губляСћ горад за горадо. Сапега разграбіСћ багатая ПафнуцьеСћ монастир, са-мазванцу здаліся Каломна и Кашира.
17 ліпеня 1610 у Масквє пачаСћся мяцеж. Мяцежнікі захапілі цара В. Шуйскага и сілком яго и ...
