яўляе етика-нарматиўния аспекти слова-вобразе.
Праз аналіз тропаў МАКСІМА Танка, кампаненти якіх уваходзяць у семантичнае поле з суперсемай шлях, виявім семантику слова-вобразе шлях у творчасці Паета. Паколькі семантика слова-вобразе сімволіка-алегаричная, то прааналізуем толькі лексеми, ужития ў пераносна-вобразним значенні. У адзначанае семантичнае поле ўваходзяць лексеми шлях, дарога, сцежка (сцяжина), гасцінец, раздарожжа, бездарожжа, лабіринт, прахожия, ісці, приходзіць, адиходзіць. Сума ўсіх частковий тлумаченняў гетих лексем и будз дастаткова поўним семантичним апісаннем-тлумаченнем слова-вобразе.
Семантика Танкавага слова-вобразе шлях грунтуецца на семантици аналагічнага нациянальнага слова-вобразе, пра што сведчиць уживанне ў вершаваних Радка Паета традицийних народних перифрастичних и еўфемістичних виразаў (праводзіць у апошнюю дарогу, жиццеви шлях, сцежкі жицця): Амаль кожнага / У апошнюю дарогу / Праводзяць / Няўцешния сваякі, / Зажурания сябри, / Спачувальния суседзі [28, с.323]; Ти знаеш край, зачаравани край, / Дзе ў салаўіних піснях - шкірно гай./Дзе Зазори над курганамі мігцяць, / Дзе ўдалячинь вядуць шляхі жицця [28, с.251]; Хтось їй грамніцу ў рукі даў, / Каб яшче раз на сцежкі глянуць / Жицця мінулага свойого [29, с.187].
У приведзених прикладах шлях - «важнейшия падзеі жицця, адлюстравания ў памяці. Плиг гетим уживанне лексем семантичнага поля »Шлях вияўляе заканамернасць: жицце канкретнага Чалавек намінуюць назоўнікі сцежкі, сцяжини, што падкреслівае, з аднаго боці, адзінкавасць, непаўторнасць, а з другог - непрадказальнасць, зменлівасць жиццевих абставінаў індивіда; назоўнікі дарога, шлях маюць глабальна-філасофскае адценне значення и ўживаюцца, калі Пает разважае над агульначалавечимі праблемамі ЦІ лісам целага народу, краіни. У гетим кантексце зразумелае викаристанне Максімам Танкам спалучення сцежка-дарога для намінавання жицця духоўнага правадира білоруський літаратури - Янкі Купали. Лексема сцежка ў гетим спалученні абазначае непаўторнасць лісі видатнага Чалавек, а придатак дарога падкреслівае значний ўплиў жицця и творчасці Паета на гісторию краіни: Яго сцежка-дарога перавалаў не знала, / А нястомна ўздималася ўгору и ўгору [20, с.532].
Пает каристаецца ў стежках и сімвалічнимі вобразамі Народнай культури. Ритуальни ручнік на Беларусі спрадвечна з яўляўся сімвалічним адлюстраваннем маделі світла, дзе адзін канец - світло живих, а другі (перавернути, як у люстерку) - «той» світло, світло продкаў. Белае поле паміж ІМІ - шлях з гетага світлу ў інши (увасабленне пераходнага моманту). Танкаўскія метафара ручнік дарогі и висловлюю дзееприметним зваротам аказіянальни епітет да назоўніка дарога - расшитая крижикамі трипутніку ЦІ канюшини праз сімвалічния вобразе Народнай культури раскриваюць адно са значенняў слова-вобразе шлях - пераходни момант, звязана з асесаваннем набитага жиццевага вопиту: Зребни дарогі ручнік / Сцелецца ў даль пад гару, / Толькі гарачага поту / 3 тварі ти ім НЕ сатреш./Варта памалу ідзе./Гета НЕ дерло їй. разів./Заўтра другіх павядзе, / Калі НЕ абудзішся, брат! [4, с. 202]; Ўзору я не знаю пригажейшага, / Як расшитая крижикамі / Трипутніку ЦІ канюшини, / Бацькоўскіх ЦІ маіх босих ніг - / Палявая дарога [29, с.10].
Слова-вобразе шлях травні ў палею семантици и етика-нарматиўни аспект: Чалавек павінен пражиць свій вік у згодзе з іншимі людзьмі и ў...
