язь. Ен стаяСћ на чале дзяржави и виканаСћчих органаСћ, меСћ права вирашаць усьо бягучия впорався дзяржаСћнага кіравання. АсноСћним абавязкам князя була арганізация абарони дзяржави пекло знешняга нападу я и падтриманне Сћнутранага парадку.
Уладарния паСћнамоцтви князя абумоСћліваліся як яго асабістимі якасцямі и аСћтаритетам сярод насельніцтва, так и падтримкай вярхоСћ пануючага класа.
відступлених на прастол суправаджалася строгім ритуалам, у годину якога приносілася присяга з абяцаннем ахоСћваць територию дзяржави и інтареси грамадзян, дзейнічаць у адпаведнасці з мясцовимі дзяржаСћна-прававимі звичаямі. Умів Сћступлення князя на Пасадена афармляліся Сћ дагавори-Радзіх, Які заключаСћся князем з вярхушкай пануючага класа. Наприклад, полацкі князь абавязваСћся НЕ СћмешвацЦа Сћ царкоСћния впорався, чи не адимаць маемасці Сћ палачан, що не пераглядаць старих рашенняСћ судоСћ, що не перашкаджаць виїзду свабодних людзей за межи княства и Г.Д.
Як бачим, ПаСћнамоцтви князя ажиццяСћляліся Сћ асноСћним у сфери виканаСћча-распараджальнай дзейнасці. Правам виданні нових законаСћ князь НЕ валодаСћ. Таке права мелі рада князя и віча. Займацца правасуддзем князь міг толькі з сябрамі яго раді и іншимі службовимі асобамі. Такім чинам, абмяжоСћвалася и суднова дзейнасць князя. p> Што сабой уяСћляла рада князя? Па-Першай, Яна не крейди пастаяннага складу. Князь міг запрашаць да сябе на Наради Сћсіх, каго жадаСћ, аднако не міг ігнараваць думкі Найбільший упливових у дзяржаве людзей, асабліва СЛУЖБОВИХ асобі центральнага и дварцовага кіравання.
Па-другое, кампетенция раді фактична злівалася з кампетенцияй князя. Практична Сћсе питанні, якія вирашаліся князем, ен абмяркоСћваСћ са сваімі дарадчикамі. Аб залежнасці князя пекло свойого акруження расказвае ісландская "Сага аб Еймундзе". У їй гаворицца, што калі скандинавец Еймунд прийшоСћ з дружинай наймацца на службу да князя Брачислава, то тієї сказаСћ: "Дайцу мені годину параіцца з маімі мужамі, таму што яни даюць мені гріш, а я толькі іх витрачаю "1. Маюць Рация тия вучония, наприклад Беларускі даследчик В.Чаропка якія лічаць, што Сћ дадзеним випадкі БрачислаСћ гавориць аб неабходнасці параіцца з жихарамі Полацка, гета значиць з віча.
На пасядженнях раді присутнічалі НЕ Сћсе асобі, якія мелі права примаць удзел у нарадах з князем, а толькі тия, хто Сћ гети момант биСћ каля яго. Плиг вирашенні асабліва важливих питанняСћ рада збіралася Сћ поСћним складзе. Акрам питанняСћ виканаСћча-распараджальнай дзейнасці Сћ Радзіх князя вирашаліся и Найбільший важния судовия праворуч, якія тичиліся інтаресаСћ феадалаСћ и Вишейш СЛУЖБОВИХ асобі дзяржаСћнага апарату. На Радзіх рихтаваліся питанні, якія треба було абмеркаваць на вечи.
У палітичним жицці Полацка пеСћнае значенне крейди віча - агульни сход палачан, Які збіраСћся для вирашення різни праблем. Гета була Пачатковая форма гарадскога самакіравання, у пеСћнай Ступені падуладнага мясцовай знаці. У пачатку XII ст. роля віча Сћзрасла настолькі, што яно актиСћна вирашала питанні Вайни и міру, запрашала на прастол князеСћ и няредка праганяла іх з горада, устанаСћлівала розкладку павіннасцей и падаткаСћ, примала Захадите па арганізациі апалчення и абарони, разглядала Найбільший важния судовия праворуч, визначала лінію паводзін у міжнародних адносінах. Віча крейди заканадаСћчую Сћладу. В.Чаропка лічиць, што "Па сутнасці Полацкае княства з'яСћлялася феадальнай республікай, у якой князь виконваСћ ролю вибарнага канституцийнага валадара ".
На мнение даследчикаСћ Г.В.Штихава и Т.Т.Каробушкінай, віча абмяжоСћвала Сћладу князя, альо НЕ знішчала яе. Княжацкая Сћлада Сћ Полацку була значнай Надав у перияди Найбільший актиСћнай дзейнасці віча. Князь узначальваСћ ваенния сіли, меСћ плиг сабе дружину, ажиццяСћляСћ унутранае кіраванне, міг заключиць мір и Г.Д. , РаздаваСћ воласці разам з гарадамі іншим князям-васалам. У Полацку, як, напеСћна, и Сћ інших княствах, у сфери сацияльнапалітичнага жицця існавала двухуладдзе. Вечави лад існаваСћ побачим з княжацкай уладай.
Нельга НЕ пагадзіцца з думкай прафесара С.Ф.Сокала, аб критим, што Беларускія дзяржавикнястви Нельга назваць неабмежаванимі манархіямі, таму што Улада князя була абсалютнай. Іх можна було б назваць раннефеадальнимі дуалістичнимі манархіямі ці раннефеадальнимі абмежаванимі манархіямі. Больш за Сћсе, на нашу мнение, падиходзіць дерло назва, бо яна адлюстроСћвала палітични дуалізм, увасоблени Сћ двох центрах залагодить: князя и віча ".
Існаванне різни меркаванняСћ сведчиць аб критим, што питанні дзяржаСћнага ладу білоруських княстваСћ, Перш за Сћсе Полацкага, патрабуюць далейшай навуковай распрацоСћкі.
У перияди падпарадкавання білоруських княстваСћ Кіеву адносіни паміж кіеСћскім князем и мясцовимі князямі (Полацкімі, тураСћскімі и інш.) Будаваліся на принципах васалітету. КіеСћскі князь биСћ сюзеренам и аказваСћ дапамогу мясцовим князям, якія Сћ палю Чарга абавязваліся Биць ...
