ік усіх падаткаплацельшчикаў, лле вялікая колькасць памилак можна знайсці и тут: у большасці випидкаў винікі билі няпоўнимі, з-за спешкі годинами не ўлічваліся вялікія групи сялян, наприклад, жанчини, дзеці и р д.
Адним з галоўних афіцийних виданняў з яўляецца Повне зібрання законів Російської імперії. Изд.2-е. Тт.14, 15. raquo ;, дзе храналагічна змяшчаюцца заканадаўчия акти, карти и чарцяжи ўрада па перияду з 1825 па 1881 и якія датичацца заходніх губерняў Расійскай імпериі. Асаблівасцю другог виданні ў критим, што шераг дакументаў апублікавани билі з памилкамі, Надав асобния дакументи засталіся па-за публікацияй. У ПРАЦІ таксамо викаристани дакументи са зборніка Білорусь у епоху феадалізму (тт.3-4).
У дадзенай ПРАЦІ Зроблено Спроба вивучиць асаблівасці правядзення и раскриць сутнасць реформи дзяржаўнай вёскі ў білоруських губерній, паказаць яе наступстви и винікі для білоруський казённай вёскі.
Праця складаецца з уводзін; двох глаў (у першай чолі распавядаецца пра сацияльна-еканамічнае палаженне дзяржаўнай вёскі Беларусі напяредадні реформи Кісялёва, в іншої - сутнасць и реалізация реформи); трох параграфаў (у Першів параграфі другий глави даследуецца адміністрацийная частко реформи, у другім - палітика" апякунства над дзяржаўнимі сялянамі, у трецім - люстрация, як галоўнае мераприемства реформи Кісялёва); заключення; спісу криніц и літаратури. Усяго Курсаві Працюю па аб ёму Займаюсь 30 старонак.
Глава 1. Сацияльна-еканамічнае палаженне дзяржаўних сялян Беларусі да канца 30-х гадоў XIX ст.
З 40-х гадоў XIX ст. працес разлаження феадальна-пригонніцкай сістеми ў Расійскай імпериі перарастае ў кризіс. У сельскай гаспадарци ен праявіўся ў резкім падзенні даходнасці памешчицкай и дзяржаўнай вёскі, Хутка нарастаючим абеззямельванні и збядненні сялянства. Пагаршенне сацияльнага и материяльнага становішча сялян виклікала вострия сацияльния супяречнасці и канфлікти.
Дзяржаўния сяляне зкладалі асаблівую категорию залежнага насельніцтва Расіі, но іх прававое и гаспадарчае становішча значний адрознівалася пекло палаження памешчицкіх сялян. У Беларусі, дзе ТЕМП зростання капіталізму билі больш павольния чим у Расіі (што и виразілася на расширенні правоў дзяржаўних сялян у Расіі), таму прававое становішча казенних сялян було ідентичним становішчу памешчицкіх сялян. Годин ўладальнік биў надзелени еканамічнай, адміністрацийнай и судзебнай уладай над сялянамі. Галоўним еканамічним адрозненнем двох регіёнаў було тое, што ў Расіі дзяржаўния маёнткі знаходзіліся на падушним аброку, а ў Беларусі велика частко на паншчине, якаючи магли аб'ядноўваць у сабе як грашовую, так и натуральну Рент. Казённия маёнткі ў Расіі кіраваліся казённимі палатамі, а на Беларусі - праз сістему часовага ўладання, асноўнае месца ў якой Займаюсь аренда.
Табліца 1 - Агульная колькасць дзяржаўних сялян (мужчинскага підлозі) Беларусі и колькасць зямлі па дадзених 7-й ревізіі:
ГуберняЗямля, дзесяцінДуш мужчинскага полуВіцебская Магілёўская Мінская Гродзенская276458 30562 425788 19166239217 5455 16533 35917
Табліца сведчиць аб критим, што дзяржаўния сяляне складалі даволі значную частко насельніцтва. Па дадзених 8, 9, 10 ревізій іх колькасць павялічилася прикладна ў 2-3 рази. Толькі ў Мінскай губерні, па дадзених І. Зяленскага, зямельния полишаючи казенних маёнткаў ставіліся да агульнай полишаючи губерняў як 18 да 100, што Складанний некалькі Меней 1/5 часткі.
Так пачатку 1840-их рр. зямельния надзели дзяржаўних сялян у білоруських губерніях значний паменшиліся. Так, у Гродзенскай губерні надзел складаў 1-2 дзесяціни; у Віцебскай и Мінскай губернії сяредняя велічиня зямельнага надзела роўна 2-3 дзесяцінам; Віленская и Магілёўская губерні мелі надзел 3-5 дзесяцін.
Усе віди павіннасцяў и іх адбиванне визначаліся ў дзяржаўних маёнтках Беларусі на Аснова інвентароў, у адпаведнасці з умовамі аренднага дагавора. Калі арандатар браў маёнтак, то дабіваўся больш вигадних умоў аренди и саступак на палю карисць. У виніку змест інвентара змяняўся, а павіннасці павялічваліся. Так, арандатар рознимі спосабамі павялічваў павіннасці, ня гледзячи на ўмови дагавора и інвентароў: назначенне дадаткових прац, що не залікам пригонних дзён, Працюю на пабудовах и т.д.
Арендная сістема били критим больш цяжкай для дзяржаўних сялян, бо яна спалучалася з паншчинай. Сяляне дзяржаўних маёнткаў на Беларусі працавалі на паншчине и на інших адпрацовачних павіннасцях, як памешчицкія сяляне. Розміри паншчини билі рознимі ва ўсіх дзяржаўних маёнтках, дзе існавалі сваі асабістия інвентари, якія змяняліся плиг перадачи іх Новам ўладальніку. Памер паншчини для сялян усталёўваўся ў адпаведнасці з вялічинёй надзела ...
