і, як Г. ІсаеСћ, А. Зундзілевіч, С. Гаховіч, М. ЯнчеСћскі, I. ГецаСћ и іншия НЕ змаглі Сћбачиць гістаричних, Сацияльна-еканамічних и нациянальних асаблівасцей Беларусі [5].
3 узнікненнем у Пецярбурзе аргантзациі "зямля и воля "(1876) народніцкі рух Беларусі развіваецца пад яе непасредним Сћпливем. Центрам руху становіцца Мінск, дзе Найбільший актиСћна дзейнічаСћ створани Сћ1877 р. гурток М. Велера [6].
Репресіі Сћрада супраць членаСћ "Зямлі и волі" примусілі народнікаСћ перагледзець тактику барацьби з самадзяржаСћем. У 1879 адбиСћся розкол Зямлі и волі "на дзве арганізациі -" Чорна перадзел "і" Народну волю ". АдмовіСћшися пекло палітичнай барацьби, чорнаперадзельци лічилі галоСћнаю Мета ажиццявіць перадзел зямлі памешчикаСћ паміж сялянамі. "Народна воля" адстойвала неабходнасць узмацнення палітичнай барацьби супраць самадзяржаСћя и зграя ЕА індивідуальни терор. Гети розкол знайшоСћ адлюстраванне и сярод білоруських арганізаций "Зямлі и волі". Вялікая Частка білоруських народнткаСћ пайшла за чорнаперадзельцамі; на гета паСћпливалі приезди Г. Пляханава Сћ Мінск дзе пасли правалу Сћ Пецярбургу була арганізавана Сћ 1881 нелегальна друкарня "Чорнага перадзелу". Аднако аришти чорнаперадзельцаСћ у Масквє и Пецярбургу, розгром друкарні Сћ Мінску, вимушаная еміграция яе кіраСћнікоСћ адмоСћна адбіліся на настроі членаСћ гетага гуртка, болипой Частка з якіх перайшла на пазіциі "Народнай волі". Яе аСћтаритет асабліва пависіСћся пасли 1 сакавіка 1881 р., калі бомбай, кінутай урадженцам Мінскай губерні I. Гринявіцкім, биСћ забіти Аляксандр II. Пераходу чорнаперадзельцаСћ на бік "Народнай волі" садзейнічаСћ таксамо приезд на Білорусь маскоСћскіх народавольцаСћ Р. Апельберга, I. Лампі, М. ГрачаСћскага, М. АСћчиннікава и інш. Завдання іх укладати Сћ стваренні з розрізнених мясцових народніцкіх гурткоСћ адзінай регіянальнай арганізациі Беларусі и Літви.
У пачатку 1882 така арганізация пад назвавши "ПаСћночна-заходная арганізация" Народнай волі "була створана. Яе кіруючим центрам була Центральная група, якаючи знаходзілася Сћ Вільні. Арганізация аб'ядноСћвала народніцкія гурткі Мінскай, МагілеСћскай Віцебскай, Гродзенскай, Віленскай и Ковенскай губерняСћ. Дзейнаець гета арганізациі була накіравана на стваренне нових груп, на збор сродкаСћ для партиі, на арганізацию падпольнай друкарні. Народавольци Беларусі активізавалі таксамо роботу "Ваеннай арганізациі", "Народнай волі" Сћ гарнізонах білоруських гарадоСћ.
аднако у хуткім годині паліциі Сћдалося напасці на слід Центральнай групи и ариштаваць яе членаСћ. Так канца 1882 Центр фактична перастаСћ існаваць. Тою не менше, мясцовия гурткі так и НЕ билі розкриті. Яни працягвалі дзейнічать у Гродно, Віцебску, Мінску, Пінску, Магілеве, Горках, вялі працю взяти сярод навученцаСћ, рамеснікаСћ, робітники.
У пачатку 80-х р. була Зроблено Спроба ствариць центр білоруських народнікаСћ у Пецярбургу. Ініциятарам виступіла білоруський земляцтва плиг Пецярбургскім універсітеце. Яно аб'ядноСћвала прадстаСћнікоСћ усіх напрамкаСћ народаіцтва. У 1881 зямляцтва звярнулася са зваротам "Так білоруський моладзі ", у якім заклікала білоруську інтелігенцию и студенцтва да грамадскай дзейнасці на карисць Беларусі Сћ рамках існуючага ладу. Блізкія да іх широкія ліберальна-асветніцкія подивимось билі виказати Сћ 1882 у ананімних гектаграваних "Лістах аб Беларусі". У адказ з'явілпся таксамо ананімнае "Пасланне да землякоСћ-беларусаСћ" (1884), у якім аСћтар ("Шчири Білорус") палемізуе з рефарматарскімі палаженнямі "ЛістоСћ" и заклікае да звярженнія самадзяржаСћя у САЮЗ з усімі ревалюцийнимі сіламі Расіі [7]. p> Вельмі виразна гоманаСћци паставілі нациянальнае вань. Яни Сћпершиню адкрита заявілі пра існаванне білоруський нациі. Будучи вільну пекло сацияльнага и нациянальнага стрибне Расіі яни СћяСћлялі як федерацию самакіруючихся абласцей на чале з УстаноСћчим сходам. "Беларуская Сацияльна-ревалюцийная ППВП ", як називалі сябе гоманаСћци, крейди сувязі са студенцкімі арганізацияімі Расіі, гурткамі Віцебска, Магілева и Мінска. Аднако ствариць адзіную арганізацию Сћсей Беларусі гоманаСћци так и НЕ змаглі. Гета було абумоСћлена критим, што білоруський ревалюцийнае народніцтва, таксамо як и расійскае, пераживала кризіс и зиходзіла з гістаричний сцени, уступаючи дарогу марксізму.
У 1884-1890-х рр.. пануючьм накірункам у народніцтве становіцца ліберальнае. АдмовіСћшися пекло ревалюцийнай барацьби з урадам, ліберальния народнікі сканцентравалі Сћвагу на Сћмацаванні сялянскага землеСћладання, спадзяючися тьм самим затримаць працес абеззямельвання сялян. Яни прапаноСћвалі Сћзмацніць абшчиннае землеСћладанне, Даць сялянам ільготния кредити, развіваць пад апекай урада сялянскія промисли. Беларускія народнікі віталі праект адмени сервітутаСћ и чиншавую реформу, адкрицце аддялення Сялянскага папазямельнага банку. Подивившись білоруських ліберальних народнікаСћ аказалі грунтоСћни СћплиСћ на развіцце інтаресу інтелігенциі да ...
